۰۸:۵۷ - ۱۳۹۲/۰۷/۷ باز هم عناصر خودجوش در مراسمات؛

اردوکشی حداقلی عناصر افراطی

هنوز سه ماه نیست که گزارش مجلس درباره افراطی‌گری این افراد خوانده شده است. ظاهرا آقایان فراموش کردند که چطور حتی نامه‌نگاری‌هایشان با بیت‌رهبری برای جلوگیری از عدم انتشار این گزارش بی‌نتیجه ماند و سرانجام گزارش در مجلس قرائت شد تا سندی باشد بر اینکه نظام از این خودسری‌ها حمایت نخواهد کرد.

710-2مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام): سایت الف نوشت:
در حالی که حسن روحانی پیش از عزیمت به نیویورک تاکید داشت که «با اختیار تام» به آمریکا می‌رود، هنوز پای او از محوطه فرودگاه مهرآباد خارج نشده، بار دیگر تجمعی «خودجوش» مقابلش شکل گرفت. تجمعی که با کلید خوردنش، عناصر «احساسی» و «خودسر»، یکبار دیگر تلاش می‌کنند تا مسیر دیپلماسی را از اتاق‌های دیپماتیک و تصمیم‌گیری به «کف خیابان» و «اردوکشی» انتقال دهند.

این در حالی بود که عمده سیاسیون داخل چه قبل و چه بعد از حضور روحانی در نیویورک از سیاست های او حمایت کردند. رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس، گفت‌وگوی تلفنی روحانی و اوباما را از موضع «اقتدار» خوانده و می گوید: «روحانی مجوز گفتگو با اوباما را از نظام دریافت کرده بود.»

دکتر توکلی نیز در مصاحبه با مهر «مواضع ابراز شده از سوی روحانی و هیئت همراهش را رفتار مناسب دیپلماتیک» دانست و گفت: «در مجموع ما یک قدم پیش هستیم.» توکلی البته تاکید کرده بود که «باید بدبینی را کنار گذاشت اما در عین حال خوشبینی نیز باید با احتیاط همراه باشد.»

دکتر روحانی در هنگام بازگشت و در فرودگاه با تاکید بر پیش برد اصول انقلاب به «پشتوانه ملت» و در سایه رهنمودهای مقام رهبری تاکید می‌کند: «سیاست خارجی دولت یازدهم مبتنی بر منافع ملی، مصالح ملی و در چارچوب عزت و مصلحت ایران و سیاست‌های کلی است که مقام معظم رهبری ترسیم کرده‌اند.»

از طرف دیگر علی اکبر ولایتی،‌ مشاور عالی رهبری در امور سیاست‌ خارجی به استقبال روحانی می‌رود اما درحالی که تعدادی از هوادران روحانی با شعارهای «صلی علی محمد، بوی بهشتی آمد» و «اعتدال، اعتدال، صدای ملت ایران» به استقبال از روحانی رفته بودند، برخی افراد که در میانشان چهره‌های شناخته شده افراطی نیز حضور داشتند، با سردادن شعارهای «مرگ بر آمریکا» و «نرم قهرمانانه یا کرنش ذلیلانه» نشان دادند که برای آنها در برهمان پاشنه افراط می‌چرخد.

به گزارش خبرنگار مهر امروز ظهر در حالی که روحانی بعد از خروج از حلقه هوادارانش قصد داشت تا از کنار کسانی که با استفاده ابزاری از اقامه نماز سعی داشتند راهش را سد کنند، عبور کند، ناگهان مخالفان با ایستادن جلوی ماشین رئیس جمهور، مانع از حرکت او شدند و شعار مرگ بر آمریکا سر دادند. در این هنگام یکی از مخالفان کفش خود را به سمت خودرو روحانی پرتاب می‌کند که به کسی اصابت نمی‌کند.

بر اساس این گزارش در حالی که مخالفان مانع عبور ماشین رئیس جمهور شدند، نیروی انتظامی تلاش کرد راه را برای عبور رئیس جمهور باز کند و در این میان چندین نفر جلوی ماشین به زمین خوردند که با هدایت نیروی انتظامی و توقف ماشین رئیس جمهور حادثه ای پیش نیامد.

هنوز سه ماه نیست که گزارش مجلس درباره افراطی‌گری این افراد خوانده شده است. ظاهرا آقایان فراموش کردند که چطور حتی نامه‌نگاری‌هایشان با بیت‌رهبری برای جلوگیری از عدم انتشار این گزارش بی‌نتیجه ماند و سرانجام گزارش در مجلس قرائت شد تا سندی باشد بر اینکه نظام از این خودسری‌ها حمایت نخواهد کرد.

خطاب به این جوانان احساسی باید گفت که با حسن نیت تلاش می‌کنیم بپذیریم که اقدامشان از سر احسات بوده، اما فراموش کردید این خطاب رهبری را که مشخصا به شما گفته شد: «بنده با اینجور کارها مخالفم. بارها به مسئولین و کسانى که میتوانند جلوى این چیزها را بگیرند، تذکر داده‌ام. آن کسانى که این کارها را میکنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهى و مؤمنند، خب نکنند.»

اگر این دوستان واقعا ادعای ولایت‌پذیری دارند، به تعبیری رهبری؛ «خب نکنند» این کارها را. پس چرا به جای گوش به فرمان رهبری بودن، گوش به فرمان «حلقه‌های افراطی» هستند؟ اگر واقعا اعتقاد دارند که رهبری نظام «صلاح» و «ضرر» کشور را تشخیص می‌دهد و با همین تشخیص است که به رئیس‌جمهورش «اختیار تام» داده. رهبری به درستی «ضرر» این افراد را تشخیص داده و خطاب به آنها هشدار داده بود: «مى‌بینید که تشخیص ما این است که این کارها به ضرر کشور است، این کارها به نفع نیست. با احساساتشان راه بیفتند اینجا، آنجا، علیه این شعار بدهند، علیه آن شعار بدهند.»

::::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

69 - 65 =