فرجی دانا، مجلس ششم و مجلس نهم

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام): از شروع به‌کار دولت تدبیر و امید بیش از دو ماه گذشته و آقای روحانی برای تحقق وعده حل بخشی از مشکلات مردم در صد روز، فرصت زیادی ندارد. بی‌انصافی است اگر انتظار داشته باشیم مشکلاتی که در مدت چهار یا حتی هشت سال برای کشور ایجاد شد در مدت صد روز حل شود و اوقاتی همراه با آرامش ایجاد شود. البته هرچقدر در همین ۷۰، ۸۰ روز گذشته اخبار ناخوشایندی از وضعیت کشور در عرصه‌های مختلف اقتصادی، اجتماعی و سیاسی مطرح شد اما در عین حال وزش نسیم امیدواری به روزهای خوش متوقف نشد و بدون تردید همراهی مسوولان دلسوز نظام در تشدید این حال‌وهوا بسیار موثرتر خواهد بود. در این میان توجه به دغدغه‌های نسل جوان و دانشگاهی کشور، به‌عنوان نسلی که قرار است سکان کشور را در زمینه‌های مختلف به دست گیرد، جایگاهی خاص دارد و ضرورت دارد جریان پرنشاطی که بعد از حماسه سیاسی خردادماه در جامعه ایجاد شد، متوقف نشود.

هرچند متاسفانه در همین ایام، عده‌ای دانسته یا نادانسته به سمتی رفتند تا مشکلاتی که در این بخش از قبل وجود داشت یا همچنان وجود دارد پابرجا بماند و در این راستا در انتخاب چهره‌های موجه نظام برای وزارت علوم، با بهانه‌هایی نه‌چندان‌معقول و در شأن نظام، کارشکنی کردند؛ بهانه‌هایی که اصرارشان برای اثبات آنها، بعضا داشتن صداقتشان را مشکوک کرد. چطور است وقتی صلاحیت وزرای پیشنهادی از سوی بالاترین مراکز امنیتی و قضایی کشور مورد تایید قرار گرفتند، باز هم فقط بر طبل خود کوبیدند.به هر تقدیر پس از دکتر میلی‌منفرد که مجلس به او رای نداد، به‌رغم تمام شایستگی‌هایی که دکتر توفیقی داشت و دارد و به‌رغم تمام تلاشی که در فضایی به دور از بازی‌های سیاسی برای توجه‌دادن برخی نمایندگان درخصوص سابقه، عملکرد، جایگاه و اهداف دکتر توفیقی صورت گرفت، اما نهایتا دکتر روحانی، دکتر فرجی‌دانا را به مجلس معرفی کردند. هرچند همین حضور چند هفته‌ای توفیقی، برکات و ثمرات باارزشی برای جامعه دانشگاهی به‌همراه داشت که برای هر اهل انصاف و دوستدار این مرز و بومی روشن است.

فرجی‌دانا پیش از انتصاب به‌عنوان ریاست دانشگاه تهران طی سال‌های ۸۱ تا ۸۴ مدتی ریاست گروه مهندسی برق و کامپیوتر پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران و پس از آن هم به مدت بیش از پنج سال (۱۳۷۷ الی ۱۳۸۱) ریاست پردیس دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران را برعهده داشت. از دیگر مسوولیت‌های او می‌توان به ریاست مرکز انفورماتیک دانشگاه تهران بین سال‌های ۱۳۷۵ الی ۱۳۸۱ و ریاست انجمن مهندسی برق و الکترونیک ایران (IEEE Iran Section) در سال‌های ۱۳۸۶ و ۱۳۸۷ اشاره کرد. همه این موارد بیانگر توان علمی و اجرایی دکتر فرجی‌دانا است تا او را به‌عنوان گزینه مناسب دیگری برای وزارت علوم بشناسیم. گزینه‌ای که در نگاه فعالان و نمایندگان طیف‌های مختلف سیاسی کشور نیز در سال‌های نه‌چندان‌دور کشور مورد تایید قرار گرفت.

سال ۸۲ که دکتر فرجی‌دانا در اواخر دولت دوم آقای خاتمی نتوانست به‌عنوان وزیر علوم رای‌اعتماد مجلس ششم را بگیرد، غلامعلی حدادعادل رییس وقت فراکسیون اقلیت مجلس در مورد رای عدم‌اعتماد به فرجی‌دانا گفت: از فضای مجلس اینگونه استنباط می‌شد که بعضی‌ها نگران ازدست‌دادن دانشگاه‌ها به‌عنوان ابزار سیاسی هستند. وی گفت: انتظار می‌رفت مجلس با رییس‌جمهور همراهی کند. عضو کمیسیون فرهنگی گفت: مسلما رییس‌جمهور با درنظرگرفتن همه جوانب، وی را پیشنهاد کرده بود و رای منفی نشانه این است که تلقی مجلس با تلقی رییس‌جمهور یکی نیست. حدادعادل گفت: با انتخاب فرجی‌دانا دانشگاه از سیاست‌زدگی خارج می‌شد. اما این به منزله خارج‌شدن دانشگاه از سیاست نبود.

دلایل عدم‌اعتماد به فرجی‌دانا در آن سال از بیان حمیدرضا حاجی‌بابایی نماینده وقت همدان و عضو فراکسیون اقلیت مجلس نیز جالب توجه است که گفت: به‌‌رغم تاکیدات رییس‌جمهور، پیام او و تلفن مجدد، مجلس به فرجی‌دانا رای نداد. مروری بر سخنان نمایندگان وقت و دلایلی که باعث شد تا آن سال دکتر فرجی‌دانا نتواند به وزارت علوم برسد مجالی برای بهانه‌گیری نخواهد گذاشت تا از همین حالا مطمئن باشیم وی با رای اعتمادی بالا و البته بعد از گذشت بیش از یک ماه از شروع سال تحصیلی، به‌عنوان وزیر علوم شناخته شود. مگر آنکه بهانه‌جویان طبل‌های دیگری برای مخالفت با فرجی‌دانا پیدا کنند.

منبع: شرق

:::::