۱۳:۴۹ - ۱۳۹۲/۱۲/۵ صادق بهاری:

آقای معاون وزیر! چرا در اصلاح دانشگاه‌ها تعلل می‌کنید؟

خوشبینانه‌ترین نظری که درباره ادامه این معضلات در دولت جدید می‌توان مطرح کرد، آنست که مسئولان معاونت فرهنگی وزارت علوم به‌واسطه حجم وظایف کم‌توجهی نموده اند. از جمله درباره تشکلهای دانشجویی در دست تأسیس که برخی از آنها از دو سال قبل تاکنون منتظر صدور مجوز خود هستند و مطابق تبصره ۱ ماده ۳ آئین‌نامه تشکل‌های اسلامی دانشگاهیان می‌بایست مدتها قبل پرونده آنها به انجام می‌رسید.

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) – صادق بهاری بابادی (دبیر شورای سیاست گذاری هیات موسس انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه شهید چمران اهواز)

در آستانه دومین سالگرد درخواست تاسیس انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) دانشگاه شهید چمران که از سوم اسفند ۱۳۹۰ تاکنون بی‌پاسخ مانده است، لازم است مطالبات دانشجویان این دانشگاه را به مسئولان وزارت علوم و هیئت نظارت بر تشکلهای اسلامی دانشگاهیان یادآوری نماییم.

پویایی نشاط سیاسی و عقلایی شدن فضای دانشگاه‌ها، نیازمند یک فضای اعتمادمحور دوسویه خواهد بود که می‌بایست در بین مسئولین دانشگاه و دانشجویان نهادینه شود. شکی نیست که شرایط امروز اکثر دانشگاه‌ها برآیند فضایی است که در نتیجه عملکرد دولت گذشته رخ نموده، اما متاسفانه با وجود تغییرات گسترده در سطح وزارت علوم و انتظارات امیدبخش آن و هم‌چنین رویکرد آزادمنشانه و قانون‌مدار حاکم در گفتمان موجود، سهم دانشگاه شهید چمران اهواز از این فضا چیزی در حدود صفر بوده است. به طوری که حتی در چند ماه گذشته نشریات دانشجویی هم از ترس توقیف و برخوردهای انضباطی پس از آن منتشر نمی‌شوند. در واقع شواهد جاری در دانشگاه می‌گوید که اساسی‌ترین معضلات آن روزهای دانشگاه‌ها که بی‌توجهی مسئولان به قانون – و در رأس آن آیین‌نامه تشکل‌های اسلامی دانشگاهیان (مصوبه جلسه ۴۴۸ شورای عالی انقلاب فرهنگی، مورخ ۹/۶/۱۳۷۸) – بود هم‌اکنون هم ادامه دارد.

خوشبینانه‌ترین نظری که درباره ادامه این معضلات در دولت جدید می‌توان مطرح کرد، آنست که مسئولان معاونت فرهنگی وزارت علوم و هیئت نظارت بر تشکلهای اسلامی – که در رأس آن شخص وزیر علوم و وزیر بهداشت حضور دارند – به‌واسطه حجم وظایف کم‌توجهی نموده اند. از جمله درباره تشکلهای دانشجویی در دست تأسیس که برخی از آنها از دو سال قبل تاکنون منتظر صدور مجوز خود هستند و مطابق تبصره ۱ ماده ۳ آئین‌نامه تشکل‌های اسلامی دانشگاهیان: «در صورت امتناع هیئت نظارت دانشگاه از صدور پروانه و یا اعتراض هیئت موسس تشکل، به نظرات هیئت نظارت درباره اساس‌نامه تشکل، هیئت موسس می‌تواند اعتراض خود را به هیئت نظارت مرکزی ارسال نماید و هیئت نظارت مرکزی موظف است ظرف حداکثر مدت ۲ ماه به اعتراض واصله رسیدگی و اعلام نظر کند» می‌بایست مدتها قبل پرونده آنها به انجام می‌رسید اما این موارد رعایت نشده و بی‌توجهی ها همچنان ادامه دارد.

جناب آقای دکتر هاشمی، معاون محترم فرهنگی-اجتماعی وزیر علوم در چند ماهی که از تصدی مسئولیت‌شان می‌گذرد سخنان امیدوارکننده‌ای درباره اصلاح فضای دانشگاه‌ها و بازگشت قانون‌گرایی و نشاط دانشجویی مطرح کرده‌اند که حتی مردگان را هم به وجد می‌آورد ولی مطمئناً به زندگان مسئول حاضر در دانشگاه‌هایی مثل شهید چمران اهواز تلنگری وارد نخواهد کرد! این مسئله را به‌عینه می‌توان در برخورد ریاست دانشگاه آن دید، چرا که این فضای امید تاکنون تأثیری بر دانشگاه چمران نداشته است. و به نظر می‌رسد دکتر مروتی (رئیس محترم دانشگاه شهید چمران اهواز) فضای دانشگاه را به سمت فضای بانشاط سیاسی همراه با چندصدایی نخواهد برد.

پیگیری تاسیس انجمن اسلامی دانشجویان پیرو خط امام (ره) از تاریخ سوم خرداد ۱۳۹۰ تاکنون صورت تعاملی و سعه‌ی صدر را بر همگان اثبات نموده ولی صد حیف که بی‌تفاوتی مسئولان دل‌هایمان را خون و فکرمان را آشفته کرده است. دغدغه ذهنی ما در دوران حضور دکتر خواجه‌سروی در مسئولیت معاونت فرهنگی-اجتماعی وزارت علوم این بود که تحجر و تصلب در سراسر ساختار فرهنگی این دولت – اعم از وزارت ارشاد، وزارت علوم و بهداشت – حاکم است و به‌رغم مانورهای فریبنده جریان انحرافی در عرصه فرهنگی، انتظار چندانی از این دولت نمی‌توان داشت. لذا از عملکرد وزارت علوم در برخورد با تشکلهای دانشجویی و به‌خصوص عدم اعطای مجوز به بیش از ده هیئت‌ موسس انجمن اسلامی دانشجویان، به مجلس شورای اسلامی شکایت بردیم که منجر به طرح پرسش از وزیر توسط نمایندگان – که شامل برخی از نمایندگان اصولگرا با گرایش انتقادی هم می‌شد – گردید. اما امروز در مقابل ادامه همان وضعیت آزاردهنده در دولت تدبیر و امید چه می‌توان کرد؟ امروز از چه کسانی به چه کسانی شکایت ببریم؟

مسئولین وزارت علوم باید باور کنند که کسانی چون رئیس دانشگاه چمران به این آسانی‌ها از سیاست‌های خود عقب‌نشینی نمی‌کنند و عملکردشان هم ریشه‌دار تر از آن است که بتوان جبران نتایج آن را کرد. گویی که دکتر مروتی از بقای خود در دانشگاه چمران مطمئن است و حتی خود را برای دولت‌های آینده اصولگرا هم آماده کرده تا با افتخار به آنان بگوید که من در مقایل تشکیل انجمن اسلامی و حضور دفتر تحکیم وحدت در دانشگاه چمران ایستادم!

تعلل وزات علوم در قبال مطالبات فعالان انجمن‌های اسلامی در دانشگاه‌ها و در قبال مطالبه جمعی انجمن‌ها درباره احیای دفتر تحکیم وحدت در شرایطی است که از سوی دیگر به نظر می‌رسد عده‌ای هم تلاش دارند دانشجویان و تشکلهای دانشجویی را به سمت آن سوق دهند که بدل به خط مقدم احزاب سیاسی شوند. و در مقابل گروهی هم شأن دانشجو را تا حد نفوذی سیاسی و حتی خبرچین! تنزل می‌دهند که مسلماً هیچ نسبتی با جایگاه آرمانی دانشجویان به‌عنوان طبقه ممتاز و پیشرو جامعه – آنچنان که رهبری انقلاب اعلام فرمودند – ندارد. در این شرایط بر ماست که فارغ از نگاه کوته‌بین اینان از آرمان‌های خود کوتاهی ننماییم و هرگز زیر بار خواسته‌های ناحق و غیراخلاقی اشخاص و احزاب فرصت‌طلب و نهادهای اقتدارگرا آرام ننشینیم.

این هشدار دلسوزانه به‌جاست که هر چه این بی‌تفاوتی‌ها ادامه‌دار باشد و ابقای مدیرانی چون رئیس دانشگاه چمران اهواز اطاله یابد، به تعبیر فیزیکی همچون فنری خواهد بود که رو به انقباض دارد و هر روز این انقباض بیشتر شود، نیروی بازگشتی آن برای رها شدن، بیشتر و انبساط آن ناگهانی‌تر خواهد بود. که البته با توجه به رویکردهای غیراخلاقی و بعضا غیرانسانی – در موارد انضباطی -  و انعطاف ناپذیری بوروکراسی بازمانده از دولت گذشته، توصیف فیزیکی از وضعیت فعلی دانشگاه‌ها بی‌جا نمی‌نماید.

::::