۱۱:۲۵ - ۱۳۹۳/۰۹/۵

متهم کردن بهترین یاران امام ، فاجعه ای اخلاقی و مدیریتی است

در مورد اخیر هم در برخورد با دانش آشتیانی دیدیم که ارزش های جنگ و انقلاب تنها برای عده ای خاص امتیاز محسوب می شود. برای فردی مانند دانش آشتیانی که در تمام مدت اشتغال در وزارت علوم و از ابتدای جنگ ، تمام تلاش خود را در جهت دفاع مقدس مصروف نموده این ها ارزش نیست. فقط برخی آقایان که بعضا رنگ جبهه را ندیده اند انقلابی تمام عیار هستند!

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

نجفقلی حبیبی در خصوص تحولات کنونی سیاسی و نسبت آن با دیدگاههای بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی اظهار داشت: در زمان حیات حضرت امام یکی از اعضای شورای نگهبان منبر رفته بود و درباره آقای محمد سلامتی سخنانی را مطرح کرده بود و گفته بود:”اینان کمونیست هستند”. امام از این موضوع بسیار ناراحت شدند و به آن آقایان نصیحت کردند که “این چه گفتاری است و چرا به دیگران اینگونه تهمت می زنید.” این خود، برای بسیاری از مردم و مسئولان درس بود. آقای فرجی دانا،آقای نیلی، دانش آشتیانی و دیگران بچه هایی هستند که در انقلاب ریشه دارند و هر کدام به گونه ای به نظام و کشور خدمت کرده اند.

 

 وی افزود: برخی آقایان بعضا بحث هایی را از موضع اسلام مطرح می کنند که درباره آن اطلاعی ندارند. اسلام حتا این موضوع که فردی قبلا کافر بوده را نادیده می گیرد. حال این آقایان درمجلس مطرح می کنند که آقای دانش آشتیانی در ابتدای تاسیس جبهه مشترک برای عضویت در این گروه، ثبت نام کرده بود. اولا فرض کنیم ثبت نام کرده باشد. اشکال در کجاست؟ آن روز چه ایرادی بر این کار مترتب بود؟ از سویی او دیگر تا روند کسب مجوز و تاسیس با جبهه مشارکت نرفته است. من به یاد دارم که بسیاری در آن روزها ثبت نام می کردند و بعدها به دلیل مشغله های گوناگون یا هرجیز دیگری نمی آمدند. بعد از آن جبهه مشارکت روند قانونی را طی کرده و از کمیسیون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشورو دیگر تشکل های مسئول و قانونی مجوز کسب کرده است. در آن جا دو تن از نمایندگان قوه قضاییه عضویت دارند و دولت و مجلس نیز نمایندگانی دارند. این چه گناهی است؟ دستگاه حکومتی کشور ما مطابق با قوانین به یک حزب اجازه فعالیت داده است. فرض می کنیم که این حزب چند سال بعد دچار مشکل شود. چه ربطی به آن زمان دارد؟ کدام یک از قوانین اخلاقی و اسلامی و انقلابی به چنین چیزهایی اهمیت و اعتبار می دهد که به فردی بگوبند که تو چند سال پیش و در دوران فعالیت قانونی یک حزب ثبت نام کرده ای و امروز تو را مجرم می شناسیم و شایسته سپردن فلا ن مسئولیت نمی دانیم؟

 

 این فعال سیاسی تصریح کرد: به راستی آیا به فکر آبروی جمهوری اسلامی هستیم؟ آن هم در مجلس؟ در مورد حزب مشارکت تازه هنوز هم از نظر حقوقی باید دادگستری حکم انحلال را صادر کند و هنوز این حکم از سوی دادگستری صادر نشده است. این ها وهن مجلس است که بر استدلال های بی پایه اصرار می ورزند. عده ای می توانند به جای این نوع استدلال ها بگویند” ما دوست نداریم فلانی در راس مسئولیتی قرار بگیرد. دوست داریم خودمان آن مسئولیت را داشته باشیم!” این رفتارها آدمی را به یاد آن فردی می اندازد که به او می گویند:”طنابت را به ما قرض بده”. می گوید: “روی طناب ارزن پهن کرده ام. می گویند:” بهانه ای بهتر از این نداشتی؟!” حیف است. نباید اینگونه شان مجلس را پایین بیاورند.

 

 حبیبی در پاسخ به این سوال که “با توجه به مجموعه دریافت و شناخت شما از مواضع حضرت امام اگرامروز ایشان زنده بودند با چنین رفتارهایی در حوزه سیاسی چگونه برخورد می کردند؟” اظهار داشت: البته بسیار دشوار است که چنین چیزی را بتوان به دقت گفت. اما فهم من این است که امام در برابر رفتارها و برخوردهایی که در آن زمان نیز اتفاق می افتاد و بوی تحجر می داد به شدت ایستادگی می کرد. این رفتارهایی که امروز بعضا با آن ها روبرو هستیم نیز به نوعی شاخه هایی از تحجر هستند.

 

 رییس دانشکده حقوق دانشگاه تهران در سال های نخستین انقلاب اسلامی با نقل خاطره ای از نوع مواجهه رهبر فقید انقلاب با برخوردهای تند و خارج از قاعده گفت: همه به یاد دارند که عده ای از دانشجویان از سر خیرخواهی در میانه یکی از کلاس ها در دانشکده ادبیات تخته ای برای تفکیک دختران و پسران قرار دادند چه برخوردی کردند. من در آن دوران رییس دانشکده حقوق دانشگاه تهران بودم. دانشجویان نزد من آمدند که بروم و ببینم و نظرم را اعلام کنم. من رفتم و دیدم و نتوانستم اظهار نظر کنم و گفتم باید بیشتر روی این مساله فکر کرد. صبح اما معلوم شد که حاج احمد آقا (رحمه الله علیه) زنگ زده بودند و گفته بودند که امام از این کار بسیار عصبانی شده اند و پیغام داده اند:”این چه کارهایی است که انجام می شود؟” یعنی امام وقتی بوی تحجر را استشمام می کرد اجازه انجام کارها را نمی داد. در جایی هم که آقای ابوالقاسم خزعلی عضو شورای محترم نگهیان علیه آقای سلامتی حرف هایی زده بود و از جمله گفته بود که اینان کمونیست هستند امام برآشفت. یعنی نسبت به شورای نگهبان و نسبت به فقیهی مانند آقای خزعلی امام ملاحظه نکرد. چرا که ایشان می دانست که این بحث ها به جایی خواهد رسید که عده ای بگویند همه باید حذف شوند و فقط یک جریان باقی بماند.

IMG_6510

این چهره سیاسی ادامه داد: می دانیم که امام رسما اجازه دادند جامعه روحانیت مبارز و مجمع روحانیون مبارز دو جریان جداگانه شوند. ایشان از نوع تفکر هر دو مطلع بود. استنباط من از مجموع رفتارهایی که همه از جمله من از امام به یاد داریم این است که امام با هرگونه اقدام متحجرانه مخالف بود. ایشان نسبت به گروهی مانند سازمان مجاهدین خلق (منافقین) حتا در زمانی که نجف تشریف داشتند نظر خوشی نداشتند. بعد از انقلاب که امام قدرت داشتند تا زمانی که آنان دست به اسلحه نبردند برخوردی با آنان انجام نشد و در کشور آزاد بودند و در خیابان های تهران نشریه پخش می کردند و سخنرانی می کردند و فعالیت آزادانه داشتند. اما در زمانی که به سمت براندازی رفتند با آن ها برخورد شد.

 

 این صاحبنظر سیاسی در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر اینکه “امروز و در شرایط سیاسی کنونی کسانی که خود را وامدار گفتمان امام می دانند باید چگونه رفتار کنند؟ گفت: کار سخت شده است. البته تبیین اندیشه های امام همیشه لازم است. امام به نظر من دو گونه کلی بحث دارند. یکی بحث هایی که درباره کلیت نظام و اسلام می کردند و دیگری مسائلی که مربوط به اقتضائات روز است. تصمیمات و سخنانی که مربوط به مسائل روز است خاصیت مقطعی و متناسب با همان روزگار را دارد دارند. مگر آنکه ارزش نمادین داشته باشد و بتوان از آن ها الهام گرفت. وگرنه رفتارهایی مانند عزل و نصب افراد و احکامی که ایشان صادرکرده اند مربوط به همان روهاست.

 

وی افزود: اما در نوع دیگر بحث های ایشان وقتی از اسلام آمریکایی و اسلام ناب محمدی بحث می کنند برای امروز ما هم قابل استفاده است. مثلا وقتی درباره روحانیون بحث می کنند امام مدام به آن ها می گویند:” زی طلبه گی را حفظ کنند! ” همیشه در آن دوران هم تعجب می کردم که چرا امام مثلا در جمع نانواها به بحث روحانیت می پردازند. معلوم می شود که امام به قدری روی این بحث ها تاکید داشتند که می خواستند همه مردم این بحث ها را بشنوند. عوام الناس و غیره ندارد. ممکن است کسی بگوید که ایشان می توانست در جمع خصوصی آقایان این حرف ها را بزند. ولی امام می خواستند خط فکری اسلام و انقلاب اسلامی را مشخص کنند. به همین دلیل این حرف ها را در میان همه مردم مطرح می کردند. حتا نزد نانواها درباره روحانیت حرف می زند.

 

‌رئیس سابق دانشگاه علامه طباطبایی تاکید کرد: آنچه از حضرت امام در جهت تبیین مواضع انقلاب و اصول کلی و ریشه ای اسلام است همچنان سندیت دارد. ایشان این سخنان را به عنوان مجتهد و صاحبظر و اسلام شناسی بزرگ مطرح کرده اند که دستی در حکومت و اداره کشور نیز دارد و مسائل اسلامی را در جریان اداره حکومت تجربه و تمرین می کند. همچنان می توان به آن حرف ها استناد کرد. به سخنان امام در این مقطع می توان به عنوان مجتهد و رهبر انقاب و یک اسلام شناس وارسته استناد نمود. بر اساس این فرمایشات،باید جلوی همه آن چیزهایی را که ممکن است بر خلاف فرمایشات امام باشد و به خط اصلی اسلام و انقلاب و خط امام ضربه بزند گرفته شود.

 

 این فعال سیاسی در خصوص اینکه “چگونه می شود مواضع گروه هایی را که هر دو به امام استناد می کنند تشریح کرد و میزان اصالت دیدگاه های آنان و مقدار نزدیکی شان به مواضع ایشان را تبیین نمود” اظهار داشت: هم عمل امام به لحاظ تاریخی موجود است و هم سخنان امام. خوشبختانه تیزبینی مرحوم حاج احمد آقا که موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) را تاسیس کردند و در زمان امام، ایشان فرمانش را صادر کردند باعث شد حرف های امام بماند و از دستبرد و تعرض و تجاوز و حذف و تحریف و جرح و تعدیل مصون باشد. گرچه هنوز هم عده ای با تفسیرهایی، سخنان امام را تحریف می کنند اما به هر حال اصل دیدگاه های امام در این مرکز موجود است و باید به آنجا مراجعه کرد. بنابراین مرجع معتمد، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) است. هم رفتار امام در تاریخ انقلاب اسلامی ثابت است و هم معیارهای ایشان. مثلا علی رغم همه اختلافاتی که امام با مرحوم مهندس بازرگان داشتند تا ایشان زنده بودند مرحوم بازرگان در جمهوری اسلامی احترام داشت و هرگز بی احترامی به ایشان روا داشته نشد. این بسیار امر مهمی است. علی رغم آنکه در مسائل دولت موقت و لانه جاسوسی و … اختلافات شدید بود. امام همواره حریم ایشان را حفظ کرد. اما بعضی ها چنین حریمی را به هر دلیل حفظ نکردند. از همین تجربه ها باید درس آموخت. همه ما ممکن است اشتباه کنیم. رفتار و بیانات امام درباره اسلام و روش حکومت اسلامی وجود دارد. منتقدین باید باشند و کسی نباید متعرض آن ها شود. بر اساس دیدگاه ها و رفتار امام، منتقدین تا زمانی که اقدام بر به براندازی نکرده اند جزء نظام هستند. رفتار امام با سازمان مجاهدین خلق (مناقین) در این خصوص نمونه بسیار خوبی است. رفتارهای امروز ما با رفتار و منطق امام بسیار فاصله دارد.

 

حبیبی در پایان تصریح کرد: در مورد اخیر هم در برخورد با دانش آشتیانی دیدیم که ارزش های جنگ و انقلاب تنها برای عده ای خاص امتیاز محسوب می شود. برای فردی مانند دانش آشتیانی که در تمام مدت اشتغال در وزارت علوم و از ابتدای جنگ ، تمام تلاش خود را در جهت دفاع مقدس مصروف نموده این ها ارزش نیست. فقط برخی آقایان که بعضا رنگ جبهه را ندیده اند انقلابی تمام عیار هستند!

منبع: جماران

::::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

93 - = 84