۱۲:۳۵ - ۱۳۹۳/۰۹/۶ گزارشی از رای اعتماد به محمد فرهادی

ستاره مجلس

در فراز و نشیب در سال‌های مختلف در انتخابات‌های گوناگون افکارعمومی مردم ایستا نیست، در یک نقطه پنج یا چهار سال پیش نمی‌ایستد. افکار عمومی تغییر می‌کند و ما همواره باید به فکر مردم در کنار افکار مردم باشیم. آخرین انتخاباتی که به هر حال ما افکار مردم را دیدیم و باید معیار ما باشد ٢۴ خرداد است، اما اگر گفتمانی رای آورده است که با نفر بعدی رای آن سه برابر رای نفر بعدی است و ١٣ میلیون اختلاف رای با نفر بعد دارد این نشان آن است که این افکار و این گفتمان مورد تایید قاطع مردم است.

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

ورق بهارستان برگشت؛ از قبل هم معلوم بود برمی‌گردد اما نه اینقدر شدید. مخالفان و موافقان جای‌شان را با هم عوض کردند. جلسه دیروز مجلس پدیده‌های عجیب زیاد داشت؛ عجیب‌تر از مخالفت علی مطهری با گزینه پیشنهادی رییس‌جمهوری، موافقت الیاس نادران بود و عجیب‌تر از همه آنها رای مثبت حمید رسایی به گزینه دولت. سه ماه پیش با بالابردن پلاکارد «دوپینگ لاریجانی اثر نکرد»، برکناری وزیر سابق علوم را جشن گرفته بود و دیروز با بالا گرفتن برگه رای مثبتش برای «وزیر دار» کردن همان وزارتخانه. علی مطهری در کارنامه‌اش قبلا هم موضع‌گیری علیه دولت ثبت شده بود؛ نمونه اعلایش دادن کارت زرد به وزیر کشور. جبهه پایداری اما نخستین بار پشت سر دولت آمد، آن هم تمام قد. منتقدترین مخالفان دولت، شدند موافق وزیر پیشنهادی.

مجلس نهم، بی‌شباهت به مجلس نهم

دیروز مجلس خیلی به مجلس نهم شبیه نبود، مخالفت‌ها و موافقت‌ها رنگ و بوی جدیدی داشت. شبیه مجلسی هوادار دولت هم نشده بود. همان نخستین دقیقه‌ها تکلیف ناطقان موافق و مخالف مشخص شده بود. ٩٠ نفر برای نطق موافق اسم نوشته بودند، از مهدی‌ کوچک‌زاده تا الیاس نادران. در قرعه کشی اما نام محمد مهدی رهبری به عنوان موافق اول بیرون آمده بود، حالا خیلی‌ها دورش را گرفته بودند تا شاید او دقایقی از وقتش را به آنها بدهد، بیشترشان هم از منتقدان شناخته شده دولت بودند. اما بالاخره صحبت‌های رییس‌جمهوری آنقدرها اعتراض نمایندگان را در پی داشت که معلوم شود خط و ربط سیاسی آنها با دولتی‌ها فرق دارد. بر خلاف دو نوبت قبل، این‌بار حسن روحانی در حلقه پر تعدادی از نمایندگان وارد صحن شد، علی لاریجانی همان لحظه ورود رییس‌جمهوری به او خوش‌آمد گفت. دفعه قبل خوش‌آمدگویی رییس مجلس به رییس دولت تقریبا ٢٠ دقیقه‌یی تاخیر داشت. همراهان دیروز روحانی اما کمتر از دفعات قبل بودند، از اعضای «کار راه بینداز» دولت فقط اسحاق جهانگیری و سید حسین قاضی‌زاده هاشمی حضور داشتند. حضور همین دو نفر هم کفایت می‌کرد تا مراجعه نمایندگان به صندلی‌های جلوی مجلس تا لحظه حضور دولتی‌ها تمام نشود. این «مراجعات» تقریبا هیچ ربطی به موضع مجلس در قبال دولت ندارد؛ دوره احمدی‌نژاد اوضاع همین‌طور بود و دوره روحانی هم فرقی نکرده است.

از نطق روحانی تا مخالفت مطهری؛ اعتراض روی اعتراض

روحانی بر خلاف دفعه قبل چندان معطل نشد، علی لاریجانی چند دقیقه‌یی بعد از حضور دولتی‌ها دستور کار مجلس را عوض کرد و رییس‌جمهوری خیلی سریع پشت تریبون رفت تا خیلی صریح در دفاع از گزینه‌ پیشنهادی‌اش صحبت کند. قبل از جلسه همه از نزدیکی مجلس و دولت با معرفی محمد فرهادی به بهارستان سخن می‌گفتند. نطق روحانی اما کاری کرد که برای سومین بار از سال ٨۴ تا حالا، مجلس‌نشینان هنگام سخنرانی رییس دولت فریاد اعتراض «دو، دو»شان بلند شود. دو بار قبلش مربوط به دوره احمدی‌نژاد می‌شد؛ جلسه سوال از او در اسفند ٩٠ و جلسه استیضاح شیخ‌الاسلامی در بهمن ٩١. بار سومش همین دیروز بود، حرف روحانی بدجور برای مجلسی‌ها سنگین آمد؛ «در فراز و نشیب در سال‌های مختلف در انتخابات‌های گوناگون افکارعمومی مردم ایستا نیست، در یک نقطه پنج یا چهار سال پیش نمی‌ایستد. افکار عمومی تغییر می‌کند و ما همواره باید به فکر مردم در کنار افکار مردم باشیم. آخرین انتخاباتی که به هر حال ما افکار مردم را دیدیم و باید معیار ما باشد ٢۴ خرداد است، اما اگر گفتمانی رای آورده است که با نفر بعدی رای آن سه برابر رای نفر بعدی است و ١٣ میلیون اختلاف رای با نفر بعد دارد این نشان آن است که این افکار و این گفتمان مورد تایید قاطع مردم است. ضمن اینکه گفتمان نفر اول با نفرهای بعدی خیلی تفاوت زیاد نداشته است. » بعد از «دو، دو»ی نمایندگان، کنار صندلی مخصوص رییس‌جمهوری نزدیکان جبهه پایداری منتظر حسن روحانی بودند، حمید رسایی از همه «معترض‌تر» بود. علی مطهری می‌رفت تا نطق خود را به عنوان مخالف محمد فرهادی شروع کند. جلوی صندلی روحانی، حمید رسایی در قامت سخنگوی معترضان سخنانش را با روحانی شروع کرد. از جایگاه خبرنگاران کسی متوجه نمی‌شد آنجا چه حرف‌هایی رد و بدل می‌شود، اما دستی که رسایی به نشانه اعتراض روی سینه روحانی گذاشته بود نشان می‌داد که گفت‌وگوی آنها چندان هم دوستانه و آرام نیست. از صندلی‌های عقبی صدای فریاد اعتراض می‌آمد؛ قاسم جعفری و محمدرضا پورابراهیمی مُصِرانه تقاضای تذکر داشتند.
جایگاه هیات رییسه هم کم کم شلوغ می‌شد که مطهری با فرمان لاریجانی نطقش را آغاز کرد. اعتراض‌ها در پایین ادامه داشت و سخنان علی مطهری هر لحظه بر آن می‌افزود. عده‌یی دور روحانی به نشانه اعتراض حلقه زده بودند، عده‌یی در جایگاه هیات رییسه این طرف و آن طرف می‌رفتند و بقیه هم در واکنش به سخنان مطهری فریاد «دو، دو» می‌زدند؛ «رای مثبت به فرهادی عبور از خط قرمز پیشین مجلس است»، فریاد اعتراض نمایندگان. «فرهادی با مصداق‌های گذشته فتنه‌گر است»، بیشتر شدن اعتراض‌ها. «اگر مجلس به فرهادی رای اعتماد بدهد متهم به منطق دوگانه و یک بام و دو هوا می‌شود»، اوج گرفتن فریادها و پس از آن «تشکر» علی مطهری از این واکنش‌ها. آن پایین رییس‌جمهوری در میان مجلسی‌های «معترض» خیلی زود صحن علنی را ترک کرد، خیلی زودتر از دفعات قبل. حالا نادر قاضی‌پور هم فریاد می‌زد که تقاضای تذکر دارد. نطق مطهری بعد از ١٠ دقیقه تمام شد. روبه‌روی تریبون محمدرضا تابش، نماینده اصلاح‌طلب مجلس قبل از نطق دومین مخالف، یعنی علی محمد احمدی آخرین صحبت‌ها را با او انجام می‌داد.

رای مشروط به گزینه مقبول

بعد از مطهری قرار بود شش نفر دیگر از نمایندگان هم به عنوان ناطق پشت تریبون بروند؛ علی محمد احمدی و حمیدرضا مشهدی عباسی به عنوان مخالف و محمد مهدی رهبری املشی، محمد حسین قربانی، سید مهدی هاشمی و الیاس نادران به عنوان موافق؛ نطق‌هایی «کم اثر» و «بی‌حاشیه». تریبون مجلس تا لحظه‌یی که سخنان الیاس نادران شروع شد، چیز جذابی نداشت. جذابیت‌ها همه در میان صندلی‌ها بود، مخصوصا جایی که علی مطهری می‌نشست، دورش را نزدیکان جبهه پایداری شلوغ کرده بودند. یکی می‌رفت و یکی می‌آمد، دلیلش مشخص بود و پاسخ مطهری هم به همه آن «اعتراض»های احتمالی لبخندی که نشان از رضایتش داشت. غلامعلی حداد عادل اما روز پر تحرکی را گذراند، رییس فراکسیون اصولگرایان دیروز کمتر سر جای خودش نشسته بود، بدون در دست داشتن عصای همیشگی‌اش. نطق سید مهدی هاشمی رو به پایان بود و کم کم نوبت الیاس نادران می‌رسید، حداد عادل خود را به صندلی او رساند و در خلوتی دو نفره برگه نطق را دوباره مرور کردند. حدادعادل نکاتی را می‌گفت و الیاس نادران آنها را یادداشت می‌کرد. دقایقی به همین منوال گذشت تا حسینعلی حاجی‌دلیگانی هم از راه رسید و دستی به پشت حدادعادل زد و عکاسانی را که دقایقی بود مشغول عکس گرفتن از خلوت او و نادران بودند، نشانش داد. حدادعادل هم برای آنها دستی تکان داد و رفت. نطق نادران در حقیقت تضمین «برائت» فرهادی بود؛ «فرهادی در هیچ حلقه تندرو مشارکتی و غیر‌مشارکتی حضور نداشت. » مجلس در سکوتی نسبی به سخنان نادران گوش سپرده بود تا او «رای مشروط» خودش به فرهادی را اعلام کند. رایی که رای خیلی‌های دیگر بود.

چفیه نمایندگان روی دوش وزیر

حالا دیگر وقت دفاع وزیر پیشنهادی رسیده بود، وقت گفتن همه‌چیزهایی که می‌شد نگفته حدس زد. قبل از آن یکی از نمایندگان دست به ابتکار عمل زد؛ عمران علیمحمدی خیلی سریع پشت سر محمد فرهادی قرار گرفت و چفیه‌یی روی دوش او انداخت، بعد هم از نمایندگان خواست تا صلوات بفرستند. فرهادی هم محورهای برنامه‌ خود برای وزارت علوم را برشمرد و در مورد حوادث سال ٨٨ نیز گفت: «فصل‌الخطاب، رهبری است و فتنه خط قرمز ما است» که این صحبت‌ها با احسنت و موافقت نمایندگان مواجه شد. از همان لحظه‌یی هم که تریبون را ترک کرد در حلقه نمایندگانی قرار گرفت که می‌خواستند صورت او را «بوسه‌باران» کنند؛ از اصولگرای معتدل گرفته تا نزدیکان جبهه پایداری. لحظاتی بعد رای‌گیری شروع شد، نتیجه‌اش ١٩٧ رای موافق، ٢٨ رای مخالف و ١٠ رای ممتنع. ورق بهارستان برگشته بود و وزارت علوم بعد از سه ماه صاحب وزیر شد.

منبع:احسان داغی/اعتماد

::::