۰۷:۳۶ - ۱۳۹۴/۰۴/۲۹ سید مصطفی بهشتی :

«استقلال،آزادی، جمهوری اسلامی» آزادی کم رنگ

گاهی فکر کردن به این موضوع که ما برای آزادی انقلاب کردیم این سؤال را در ذهن ایجاد می کند که کدام آزادی؟ ازادی که نتوانسته است وجود زندانی سیاسی را از پیش روی مسیر انقلاب حذف کند رنگ و بوی واقعیت ندارد.آزادی که حق اعتراض بر شرایط نابسامان اقتصادی را از عده ای کارگر ساده سلب کند،نقض وعده انقلاب است . آزادی که راهی برای اثبات حقانیت معلمان جمهوری اسلامی هموار نکند یعنی در لابلای ورق خوردن صفحه های انقلاب گمشده است.

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)-سید مصطفی بهشتی:

عاشورا را میتوان اولین میعادگاه انسان های ازادی خواه دانست،جایی که ظهور آزادی و عدالت با نفی ظلم و ستم گره خورده است و هدف والای امام حسین (ع) که سعی در این داشت انسان های آن زمان را از ظلم حکومت بنی امیه آگاه کند ،تعریفی جز ازادی ندارد . درحالی که امام حسین(ع)عزت آدمی را در گرو آزادی می دانند ،  اگر از کم رنگ شدن آزادی بگوییم از تضعیف عزت خویش سخن گفته ایم. گفتن از آزادی به اندازه قدمت عاشورا ارزشمند است.azadi

اگر بخواهیم  انتظارات و خواسته های قلبی مردم در زمان انقلاب را بعد از گذشت سی و هفت سال بررسی کنیم ،  شاید دیگر واژه ها مفهوم اولیه و اثرگذاری سابق را نداشته باشند . جایی که ((استقلال،آزادی،جمهوری اسلامی)) ، رکن آزادی را در پازل خود گمشده می بیند.

امروز و در چهارمین دهه از انقلاب اسلامی، آزادی از دو وجهی بودن خود خارج شده و فقط بعد شعاری خود را حفظ کرده است و در عمل فاصله عمیقی بین خواسته های مردم انقلابی دهه پنجاه و وضعیت موجود به چشم    می خورد.

گاهی فکر کردن به این موضوع که ما برای آزادی انقلاب کردیم این سؤال را در ذهن ایجاد می کند که کدام آزادی؟ ازادی که نتوانسته است وجود زندانی سیاسی را از پیش روی مسیر انقلاب حذف کند رنگ و بوی واقعیت ندارد.آزادی که حق اعتراض بر شرایط نابسامان اقتصادی را از عده ای کارگر ساده سلب کند،نقض وعده انقلاب است . آزادی که راهی برای اثبات حقانیت معلمان جمهوری اسلامی هموار نکند یعنی در لابلای ورق خوردن صفحه های انقلاب گمشده است.آزادی که محدود کننده هنر نزد هنروران مملکت است،زبان آدمی را در نقد خود تیزتر می کند.اینها همه در فرم “آزادی” همان خواسته هایی است که جرقه حضور مردم در خیابان ها در سال های منتهی به انقلاب اسلامی را زد . اما حال بعد از گذشت سالها ،

گویا انقلاب ما را از سلطه ی بیگانگان خارج و به سلطه ی عده ای به اصطلاح خودی که فارغ از تفکر ازاد اندیشی هستند گرفتار کرده است.به لطف خداوند و همت مردم و رهنمود بنیانگذار جمهوری اسلامی و درایت مقام معظم رهبری ، کشور ما سی و اندی سال است که از زیر سلطه استکبار  خارج شده و اخیرا هم با توافق هسته ای راهی جدید برای خودنمایی در عرصه بین المللی را پیش روی خود می بیند . البته به نظر می رسد دیپلماسی برای عده ای فقط در بعد بین المللی تعریف شده است . امروز دیپلماسی داخلی و تدبیر برای شکستن تابوی محدودیت آزادی بیان لازم تر از هر زمان دیگری به نظر می رسد و چقدر خوب است پس از لغو تحریم ها به فکر لغو قانون های خود ساخته ممنوع التصویری و ممنوع البیانی و امثالهم باشیم که بدون شک پس از جشن هسته ای ، جشن مجدد آزادی بعد از چهار دهه می تواند حس خوبی به جامعه تزریق کند.

« مملکت ما امروز قیام کرده است و این قیام،قیامی است که همه موظفیم دنبالش برویم.منطقی است که بشر باید دنبالش کند.اینها دارند حقوق اولیه بشر را مطالبه میکنند،حق اولیه بشر است که من میخواهم آزاد باشم،من میخواهم حرفم آزاد باشد»[۱]

«آزادی یک مسئله ای نیست که تعریف داشته باشد،مردم عقیده شان ازاد است.کسی الزامشان نمیکند که شما باید حتما این عقیده را داشته باشید»[۲]

«گرایش های سیاسی و اندیشه های سیاسی در جامعه اسلامی آزاد است.هیچ کسی را به جرم داشتن یک فکر سیاسی یا یک فکر علمی نمیتوان مورد تعقیب قرارداد و اسلام اجازه این کار را نمی دهد»[۳]

امروزه آزادی بیان را می توان به عنوان گره گور عرصه گفتمان قلمداد کرد . یافتن مقصر برای این گره کور بس آسان و گزینه ها فراوان است ، اما بنده از خود در جایگاه دانشجو شروع می کنم که شاید زمانی سکوتمان مسبب شرایط فعلی شده است و حال پاره کردن این نوار محدودیت ها سخت شده است .روزی طعم تلخ دانشگاه نظامی را به خوردمان دادند ، آن را چشیدیم و سکوت پیشه کردیم و حال امروز صحبت های اخیر نشان می دهد که همان ها  به دنبال حاکم کردن آرامش بر دانشگاه ها با منطق حذف سیاست از آن هستند.مگر می شود دانشجویی را که از همان ابتدا در صف انقلابیون بوده را از دایره سیاسی کشور بیرون دانست؟! دانشجویانی که در کنار امام  (ره) تسخیر لانه جاسوسی را رقم زدند حذف شدنی نیستند . مگر می شود دانشجویانی که بیشترین توقع از آنها را در بزرگترین همایش سیاسی یعنی انتخابات داریم نادیده گرفت و مگر میشود از قشری که در آینده ای نزدیک میخواهند زمام امور مملکت را بدست بگیرند چشم پوشی کرد؟؟

آزادی در همه زمینه ها از جمله آزادی بیان و عقیده ، آزادی مطبوعات و آزادی زنان و …قفلی تاربسته دارد،حال باید نظاره کرد و دید که آیا  کلید دولت تدبیر و امید می تواند این قفل را همانند قفل بحران هسته ای باز کند ؟  باید صبر کرد !! حداقل به اندازه عمره باقیمانده دولت یازدهم .

—————————————————————————-

۱- صحیفه نور،جلد ۱۲،صفحه ۱۳۰

۲- صحیفه نور،جلد۹،صفحه ۸۵

۳- مقام معظم رهبری ۶۵٫۱۱٫۱۷

 

::::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

57 + = 64