۱۹:۲۲ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۴ مسعود سلطانی:

مجالی برای تحول

دانشگاه این مبدا تحولات دیروز و تولیدی مدرک امروز، جایگاه استراتژیست های دیروز و خوابگاهِ (در حالت خوبش) دانش آموزان امروز، نماد علم و نشاط و استقامت در برابر کژی های دیروز، یادآور کسالت و...؛ بسیار است فاصله بین دیروز و امروز، تغییر اتفاق افتاده بدون اینکه اجازه بگیرد کاش می شد برنامه­­ای که زمان اجرا می کند را هم کنسل کنیم؛ (خودمانیم یواش می گویم) آه دانش گاه، دوستی می ترسید و مرا می ترساند که مبادا دانش کاه شوی، انصافاٌ ترس بیجایی نیست....!

sale no«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

مسعود سلطانی (دبیر سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد)

مثل همیشه باید در چنین روزهایی فردایِ بهتری را آرزو کنیم مثل هر روز برای هر فردا؛ راستش را ببینیم، هیچ تفاوتی نمی کند که با چه لغاتی از درگاه الهی درخواست کنیم تنها عنصر موثر فقط و فقط روح کلمه است که ما آنرا میسازیم، بهتر بگویم روحی که ساخته شده و باید منتظر بود تا نتیجه و بازخوردش را دریافت کنیم همین….

دیروز نوع دانشجو و دانشجویان بودند که فعل شان انفجار نور بود و مبدأ تحول شد برای تاریخ ایرانی که “فراز و فرود” و “فرود و فرود” بسیار داشته اما سوال اساسی اینجاست که آیا امروز هم باید دانشجویان باشند که نگذارند تا نور منعکس شده در صفحات تاریخ و صحنه­ی روزگار محو شود و الگوی تحول را برای کل ملت ها صادر کنند یا فرد یا افرادِ دیگری؟

یک فرض به حل مسئله کمک می کند؛ روشنگری از وظایف دانشجویان است وظیفه­ای نا تمام همچون نیل به صراط مستقیم که توقف و رسیدن به آن معنا ندارد و رهپویانش با سکون نسبتی ندارند.

اما چگونه دانشجویانی هستند که قوت و قدرت سرنگون کردن طاغوت قدرتمند را دارند، کدام دانشجوی ارزشی است که توان احیا و یادآوری آرمان های دانشجویان قدرتمند دیروز را دارد؟

پاسخ: دانشجویانی که حسین(ع) را زنده می خواهند دانشجویانی که حاضرند و آماده تا هر لحظه به ندای “هل من ناصرن ینصرنی…” لبیک گویند و جهاد را خلاصه در برپایی یادواره شهید و اشک ریختن برای مظلومیتش نمی دانند و حاضرند برای آرمان شهید سرافراز برای مبارزه با پلیدی ها و خراب کردن کاخ ها بر سر آنانی که از خون مردم برای خود یاقوت های سرخ می سازند و با ثروتشان کانونی برای دستیابی به قدرت تاسیس می کنند مبارزه کند خطر کند و داشته های خود را برای احقاق حق و حقیقت در طبق اخلاص قرار دهد، از آبروی خود برای آرمان امامش خرج کند؛

نه آنانی که از آبروی امامشان برای دفاع از کردار و اهداف خودشان خرج می کنند و مایه می گذارند؛ گروهی که معنویت را برای آسایش خود می خواهند و اوج تبری را در خواندن زیارت عاشورا با ۱۰۰ لعن­ می دانند، اوج سلوکشان برپایی صرف هیئت است و چند همایش و در بهترین شکل­ چند کرسی مثلا آزاداندیشی است که در حاصل نه کسی دردش می گیرد و نه دردی از کسی دوا می کند؛ در عین حال کلی حواس خود را جمع می کنند تا به کسی بر نخورد تا بتوان گفت همه راضی هستند و بحمدلله ما تکلیف مان را انجام دادیم.

منش علوی، عدالتخواهی و روشنگری انقلابی و استقلالِ فکری با این افعال صرف نمی شود؛ برپایی اینگونه مراسم های (در حالت خوبش) خنثی با آرمان های امام و انقلاب و رهبرمان فاصله با مقیاس سال نوری دارد. بهتر است برای ساختن فردا ابتدا روح نیتمان را بسازیم و هویت مان را یادآوری کنیم. هویتی که پیرو راهی جلوه گر به سرخی است، راهی که از ابتدای تاریخ تا به امروز با خون صالحانی پررنگ تر شده تا بیشتر دیده شود؛ اما دریغ که جهل و غفلت، مردمان هر روزگار را امان نداده و نمی دهد تا صراط مستقیم اصیل را نه فقط در ۱۷ رکعت نماز یومیه شان بلکه در فعل حسین(ع) و حسینیان جستجو کنند. شاید روزی، فرصتی دریابیم برای استحاله، خوب است که این روزها باشد…

سال ۱۳۹۱ هجری شمسی با تمامی اتفاقاتش همچون حماسه سازی ورزشکاران در المپیک، نشست غیر متعهد ها در تهران، سخنرانی رییس جمهور در سازمان ملل و مبدا زنده باد بهار دامنه دار، تحریم های جدید و بازارهای داغان، دلار۱۲۲۶ و پورشه های زیبا، نوش داروهای گرانِ کم یابُ و هدیه قرن جدید(سرطان را میگویم)، لرزش شمال غرب کشور و مردمش در زمستان، هلال احمر با آمادگی کامل و زلزله امریکا، کابینه دولت و عزل و اصرار بر نصب ها، آموزش و پرورش و بخاری و استخر و اردو آمادگی دفاعی و…، خارجی هم بگوییم می شود اولین سال ریاست جمهوری پوتین برای بار سومین دوره، تکرار اوباما، سوریه و اعتراضاتی که صدا و سیمای ما را خسته کرده، بحرین و انقلابی که سکوت جهان زجرش می دهد، واتیکان و تجربه­ی اولین استعفا همه و همه گذشت و می گذرد اما یادمان و یادشان باشد که ثبت هم می شود؛ ولی از هر چه بگذریم رویداد بزرگ سال۹۱ که دعا می کنیم باز هم تکرار شود جشن تولد ۳۴ سالگی انقلاب اسلامی ایرانیان بود هیچ اتفاق خوب یا بدی هم ارزش هم ترازی با این مهم را نخواهد داشت.

اما دانشگاه این مبدا تحولات دیروز و تولیدی مدرک امروز، جایگاه استراتژیست های دیروز و خوابگاهِ (در حالت خوبش) دانش آموزان امروز، نماد علم و نشاط و استقامت در برابر کژی های دیروز، یادآور کسالت و…؛ بسیار است فاصله بین دیروز و امروز، تغییر اتفاق افتاده بدون اینکه اجازه بگیرد کاش می شد برنامه­­ای که زمان اجرا می کند را هم کنسل کنیم؛ (خودمانیم یواش می گویم) آه دانش گاه، دوستی می ترسید و مرا می ترساند که مبادا دانش کاه شوی، انصافاٌ ترس بیجایی نیست….!

با این همه وعده الهی است که وضع هیچ قومی(دانشگاهی) را تغییر نمی دهد مگر آنکه خودشان بخواهند و همت کنند؛ به خدا امید دارم و می خواهم تا کمک کند فقط حالمان را نه بلکه نیاتمان را هم تغییر دهیم تا واقعا وضع احسن را بسازیم و فردا حماسه سرایی کنند امروز ما را…

سال نو، سال حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی مبارک

منبع: تحکیم نیوز

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

34 + = 44