انتشار «سلام» توسط خویینی‌ها، به اصرار مرحوم حاج احمد خمینی بود

همزمان با راه‌اندازی روزنامه «سلام»، بنده مشاور ریاست بنیاد مستضعفان و جانبازان و مشاور حقوقی بانک صادرات بودم و در ایامی که جلساتی با حضور آقای موسوی‌خویینی‌ها و جمعی از دوستان برای گفت‌وگو پیرامون نحوه راه‌اندازی و اداره روزنامه «سلام» برگزار می‌شد، بنده هم در آن جلسات حضور داشتم. در یکی از همین جلسات با حکم آقای خویینی‌ها به‌عنوان رییس هیات گزینش و دبیر سرویس گزارش منصوب شدم. این هیات از سه نفر آقایان سعید حجاریان، عیسی ولایی و بنده تشکیل شده بود و مسوولیت پذیرش و گزینش همکاران «سلام» را برعهده داشت. مسوولیت صفحه «شما» و «مسوولان» و همچنین ستون از همه‌جا – از همه‌کس هم با من بود.

تا جایی که اطلاع دارم یکی از دلایل انتشار «سلام» توسط خویینی‌ها، اصرار مرحوم حاج احمد خمینی بوده است. اما می‌توان گفت که تک‌صدایی‌بودن نشریات و رسانه‌ها و برخوردهای حذفی گسترده با نیروهای موسوم به چپ و خط امامی، لزوم برخورداری از یک رسانه برای انتقال پیام‌های متفاوت به مخاطبان، از مهم‌ترین دلایل انتشار روزنامه «سلام» و همکاری افراد مختلف با آن بوده است.

حتی اگر مجمع روحانیون مبارز هم به این روزنامه به‌عنوان ارگان خود می‌نگریست، دست‌کم در جلسات برگزارشده هرگز در این مورد صحبتی نشد. وانگهی نحوه عمل و خط‌مشی آقای خویینی‌ها در اداره «سلام» از یکسو و ترکیب دبیران سرویس‌ها و هیات تحریریه و رویکرد و خاستگاه سیاسی و فرهنگی آنان از سوی دیگر هم به‌گونه‌ای نبود که بشود استنباط کرد این روزنامه تابع خط‌مشی مجمع روحانیون مبارز است. اما بدون تردید مواضع «سلام» و مجمع روحانیون مبارز در بسیاری از موارد بیانگر نوعی وفاق و همگرایی نسبی میان این دو بود.

در یکی، دو جلسه در مورد انتخاب نام روزنامه بحث و تبادل نظر به عمل آمد و سرانجام آقای خویینی‌ها که به‌نظر می‌رسید خارج از دفتر روزنامه تصمیم‌گیری شده، نام «سلام» را که برگرفته از آیه شریفه «سلام قولا من رب الرحیم» بود، برای روزنامه انتخاب کرد.

در آغاز راه‌اندازی «سلام» دبیران سرویس‌ها به دلایلی ترجیح می‌دادند که مقالاتشان بدون نام منتشر شود اما بنده اولین دبیر سرویسی بودم که مقاله‌ام با اسم خودم در این پیش‌شماره منتشر شد. یادم است در آن روزها سعید حجاریان که عضو هیات سه‌نفره گزینش بود، در تایید یا رد داوطلبان همکاری با «سلام» گاهی روی اسم افراد حساسیت نشان می‌داد. مثلا اگر اسم کسی بابک، کوروش و داریوش بود آن را یک نقطه ضعف برای فرد گزینش‌شده محسوب می‌کرد.

این برداشت ممکن است در مورد دبیران سرویس‌ها صدق کند اما در گزینش نیروها حتی‌الامکان سعی می‌کردیم کسانی را استخدام کنیم که از تجربه و دانش خبرنگاری برخوردار باشند و از یکی از دانشکده‌های ارتباطات فارغ‌التحصیل شده باشند. البته در اوایل کار «سلام» به‌دلیل فضای خاص سیاسی حاکم ما از حیث خبرنگار و نویسنده با کمبود جدی مواجه بودیم و تکمیل کادر تحریریه و حتی فنی «سلام» مدتی به‌طول انجامید و به‌تدریج این مشکل برطرف شد. از طرفی درست است که بعضی از دبیران سرویس‌ها قبلا کار روزنامه‌نگاری نکرده نبودند اما هریک از آنها آدم‌های استخوان‌داری بودند و بعضا در نشریات علمی و سیاسی مقالاتی داشتند. عباس عبدی دبیر سرویس اقتصادی معاون وقت مرکز مطالعات استراتژیک ریاست‌جمهوری بود و خودش هم اهل قلم و تحلیلگر بود و یکی، دو کتاب نوشته بود، سعید حجاریان که غالبا در سایه فعالیت می‌کرد از نیروهای بسیار خوش‌فکری بود که هم اهل قلم و تحلیلگر سیاسی بود. بهروز صحابه دبیر سرویس ورزشی، رییس اسبق فدراسیون فوتبال و مدیرعامل وقت انتشارات کتاب همراه بود. وفا تابش دبیر سرویس سیاسی خارجی نیز از بچه‌های خوش‌فکر و دانشجویان سابق پیرو خط امام بود و در حوزه سیاست خارجی کار کرده بود و در زمان فعالیت «سلام» جزو مدیران وقت وزارت نیرو بود. اگر اشتباه نکنم مسعود مظفری دبیر سرویس اجتماعی و محمدمهدی حیدریان دبیر سرویس فرهنگی – هنری نیز از مدیران وزارت ارشاد بودند. محمدابراهیم انصاری لاری دبیر صفحه حقوقی؛ استاندار اسبق فارس و از دانش‌آموختگان حقوق بود، میرعلی نگارنده مسوول بخش شهرستان‌ها از نیروهای فعال و ریاست سازمان تعزیرات حکومتی را عهده‌دار بود.

بله از دلایل موفقیت «سلام» ارتباط موثر تحریریه با مرکز مطالعات و تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری را می‌توان بر شمرد. این روزنامه در میان مردم و خصوصا نخبگان جامعه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شده بود.

منبع: رورنامه شرق

:::