۱۱:۰۸ - ۱۳۹۲/۰۱/۲۵

پاسخ به آنکه خود، دچار احساس تکلیف شدید و همیشگی بود!!

آیا او که اولین فارغ التحصیل اقتصاد دانشگاههای جمهوری اسلامی ایران است و خیلی پیش تر در اقدامی انقلابی «بورسیه دانشگاه سوربن» را نمی پذیرد تا دردهای بیشمار مردمی مستضعف و محروم را در لا به لای آموزه های اقتصاد سرمایه سالار دانشگاههای خارجی فراموش نکند، شایستگی دفاع از ارزشهای انقلاب اسلامی را دارد یا کسی که در ماجرای بررسی اعتبارنامه اش، به دریافت هزاران پوند از بیت المال مسلمین جهت توجیه ضرورت ادامه تحصیل در دانشگاهی غربی اعتراف می نماید و آخر کار، با دریافت مدرک «دکترای پژوهشی!»، پیروزمندانه به کشور باز می گردد؟!

پس از انتشار مطلبی با عنوان «وقتی اعتماد به نفس کاذب همه گیر می شود؛ به شدت احساس تکلیف می کنم!» به قلم مهدی یاراحمدی خراسانی در سایت «الف»، وبلاگ «دولت قانون» از جمله وبلاگ های حامی دکتر حسن سبحانی در یادداشتی با عنوان «پاسخ به آنکه خود، دچار احساس تکلیف شدید و همیشگی بود!!» در این باره نوشت:

“سرعت تحولات شخصیتی برخی افراد، انسان را به حیرت وا می دارد! دیروز دم از حق طلبی و آزادگی می زدند و امروز میدان دار عرصه ای شده اند که حقیقت را به مسلخ مصلحت اندیشی های شعاری می کشاند. تا چندی قبل که خود در قامت کاندیدای انتخابات ریاست جمهوری بودند، از خود نمی پرسیدند که چرا علیرغم رأی نیاوردن های مکرر، همیشه احساس تکلیفشان گل می کند! حالا چند وقت است ناقد «احساس تکلیف های انتخاباتی» شده اند و همه را به غیر از دوستان اصلح! دارای شرایط احراز صلاحیت نمی دانند. فضا را برای نویسنده های کم سواد فراهم می کنند تا به زمین و زمان با سخیف ترین جملات بتازند که «چرا رجال سیاسی کشور برای نامزدی احساس تکلیف می کنند!» و «در انتخابات پیش رو، دست زیاد شده است!»

متاسفانه به جای آنکه بر اساس رسالت واقعی رسانه، هزینه های میلیاردی برخی کاندیداها و نحوه تامین منابع مالی آنان را به بوته ی نقد بکشانند، زبان طعن و کنایه به سوی نامزد مستقل و دانشمندی می گشایند که برای مقابله با فرهنگ سرمایه داری «پول پاشی های انتخاباتی»، کمترین مبلغ را صرف هزینه تبلیغات خواهد کرد.

اینجانب تنها به بیان یکی از هزاران سوالی که این روزها در ذهنم پدیدار گشته بسنده می کنم و از مخاطبان منصف مقالات سفارشی این سایت ارزشی سابق می پرسم: آیا او که اولین فارغ التحصیل اقتصاد دانشگاههای جمهوری اسلامی ایران است و خیلی پیش تر در اقدامی انقلابی «بورسیه دانشگاه سوربن» را نمی پذیرد تا دردهای بیشمار مردمی مستضعف و محروم را در لا به لای آموزه های اقتصاد سرمایه سالار دانشگاههای خارجی فراموش نکند، شایستگی دفاع از ارزشهای انقلاب اسلامی را دارد یا کسی که در ماجرای بررسی اعتبارنامه اش، به دریافت هزاران پوند از بیت المال مسلمین جهت توجیه ضرورت ادامه تحصیل در دانشگاهی غربی اعتراف می نماید و آخر کار، با دریافت مدرک «دکترای پژوهشی!»، پیروزمندانه به کشور باز می گردد؟!”