۲۰:۰۱ - ۱۳۹۲/۰۵/۹

اصول گرایان به مرگ می گیرند که به تب راضی شویم

«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)

«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

پویا صیامی نمین نوشت:

رضا فرجی دانا، محمدرضا عارف، جعفر توفیقی، جواد اطاعت و جعفر لیلی منفرد این‌ها گزینههای تصدی وزارتخانه‌ای هستند که سر و کارشان با اساتید، دانشجویان و فرهیختگان جامعه است. وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری. نهادی که پیش‌تر مصطفی معین ادارهاش میکرده و این روزها نام کامران دانشجو را بر راس خود می بیند.

وزارت علوم و نحوه اداره این نهاد راهبردی و چگونگی سیاستگذاری و تدوین رهیافت در آن اهمیت بسیاری دارد. دانشجویان، اساتید، اعضای هیئت‌علمی، کارمندان دانشگاهها در زمره ارباب‌رجوع‌های وزارت علوم قرار دارند. و طبیعتاً این نهاد گستره موسعی از جامعه را در بر میگیرد.

اگر به الزامات وزیر علوم گذری داشته باشیم، وزیر علوم باید در درجه اول از جنس اهالی دانشگاه باشد و با این طیف غریبه نباشد. افکار سنجی دانشجویان و اعضای هیئت‌علمی دانشگاهها موید این امر است که جامعه دانشگاهی کشور از قبض و بسط رویکردهای غیرعلمی و گسترش نگاه امنیتی در فضای دانشگاه مکدر است و در تمامی درخواستهای پیش و پسا انتخاباتی مهم‌ترین خواستهاش از تمامی نامزدها رفع این نگاه و مد نظر قرار دادن تقاضاها و مسائل جامعه دانشگاهی کشور بوده است. در همین چارچوب، چندین و چند نامه از سوی تشکلهای مختلف دانشجویی از دانشگاههای گوناگون به رئیس‌جمهور منتخب ارسال شده است. درخواستها در عموم این نامهها کلیتی یکسان داشته است و به مواردی چون عدم ورود و تزریق افراد غیر عالم و نامتجانس با محیط دانشگاه، رعایت شان و منزلت دانشگاهیان، تأثیرگذاری اعضای هیئت‌علمی در انتخاب روسای این مراکز انسانساز، عدم اجبار اعضای هیئت‌علمی دانشگاهها به شرکت در کلاس‌های عقیدتی و ارشادی، تدوین ساز و کاری مناسب برای پذیرش دانشجو و کنار گذاردن تأثیرگذاری مؤلفه‌های غیرعلمی و … اشاره داشته است.

بدیهی است که فضای کلی دانشگاههای کشورمنطبق بر ذات این نهاد پویا و جوان محور ماهیتی تحول خواهانه دارد و گماردن فردی که بتواند همخوان با این مطالبات و در راستای ظرفیت سازی و نه فرصت سوزی گام بردارد و ریل دانشگاه را بر این مدار قرار دهد؛ امریست که شایسته توجه دو چندان است. موید این امر نگاهی اجمالی به درخواستهای جنبشها و تشکلهای دانشگاهی پیش و پسا انتخابات است و رصد این خواستها به خوبی عیان میسازد که نگاه جامعه دانشگاهی کشور هماهنگ و همآواز با دیدگاههای مصرح در تفکر اصلاحطلبی است.

حال امروز و با روی کار آمدن دکتر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور منتخب، انتظار اصلی اهالی دانشگاه برآورده سازی وعدههای دیروز و تبدیل آن به اصول امروز است. رصد گزینههای مطرح برای تصدی وزارت علوم هم موید همین پایبندی دکتر روحانی بوده است. دکتر رضا فرجی دانا، ظاهراً اصلی-ترین گزینه دکتر روحانی برای این نهاد بوده است. فردی که در صلاحیتش برای احراز این پست، هیچ شک و شبههای به میان نیامد؛ اما او، خود این پیشنهاد را نپذیرفت.

پس از کنار رفتن نام فرجی دانا، محمدرضا عارف، جعفر توفیقی، جواد اطاعت و جعفر لیلی منفرد دیگر گزینههایی بودند که به شکل طبیعی و البته حقیقی آلترناتیوهای مطرح در این عرصه به شمار میرفتند. ناگفته پیداست که هر سه این بزرگواران ضمن اینکه جزو اصلاح‌طلبان نام و نشان‌دار محسوب میشوند، تمامی مؤلفه‌ها و پیشنیازهای لازم برای تصدی ساختمان شهرک غرب را نیز دارا هستند. هرچند ملاحظاتی چون کسب رأی اعتماد از مجلس، عدم بروز و ظهور حساسیت فراوان در جبهه اصولگرا میتواند از مواردی باشند که اندکی محدودیتها را برای معرفی وزیر پیشنهادی فزونی بخشد و دکتر روحانی مجبور شود از گزینه ایدهآل به فردی خیلی خوب رضایت دهد، اما مسلماً این امر باعث نخواهد شد تا دورترین گزینهها به منش آقای روحانی و خواستهای جامعه دانشگاهی کشور رو آید.

در روزهای گذشته روند ناسالم رسانههای اصولگرا در گزینه سازی و طرح وسیع رسانهای افراد مد نظر خود، ادامه یافته است و این جریانات سعی کردند گزینههای غیر واقعی را در درجه اول، به عنوان یکی از گزینههای تصدی وزارتخانه مذکور طرح گردانند. سپس و در فاز دوم، آن فرد که در هیچ‌یک از کژمان‌های پیشنهادی کارگروههای مشورتی دکتر روحانی نبودهاند را به عنوان فرد قطعی آن وزارتخانه معرفی کنند. عبدالرضا رحمانی فضلی و رضا مکنون برای وزارتخانه کشور و علوم جدیدترین محصول این رویکرد رسانهای مسموم جریانهای اصولگرا بوده است.

اما رضا مکنون کیست؟ فرد جدیدی که رسانههای اصولگرا به طور هماهنگ از او به عنوان گزینه جدی تصدی وزارت علوم یاد میکنند. رضا مکنون ۵ دی ۱۳۲۳ دیده به جهان گشوده و دکترای مهندسی آب دارد. او که مدرک کارشناسی ارشد و دکتریاش را از آمریکا گرفته از منظر علمی فردی توانمند و شایسته است و رزومه علمی او، کارنامهای قابل دفاع از او به جای گذاشته است. مکنون ۵ ماه دیگر باید شمع هفت و صفر را بر کیک تولدش فوت کند و وارد هشتمین دهه از عمرش خواهد شد. حال سؤال اینجاست فردی در این رده سنی، به رغم تمام شایستگیها و تجربیات، میتواند در آستانه هفتاد سالگی کارایی و خروجی مناسبی در جایگاهی که نیازمند شادابی، جوانی و ایدههای نوآورانه است، داشته باشد؟ جایگاه وزیر علوم و ارتباطات گستردهاش با قشر جوان نیازمند فهم و درک خواستها و مسائل و مشکلات آن‌ها است. بدیهی است این درک و فهم در صورتی حاصل خواهد شد تا قرابت و نزدیکی با دنیای آن‌ها وجود داشته باشد. مردی ۷۰ ساله که سالهای زیادی از بهار جوانیاش گذشته باشد، خواه نا خواه نخواهد توانست آمال افرادی متعلق به چندین نسل بعد از خود را درک نماید. از طرف دیگر عنایت به پیشرفت علم و تکنولوژی و روشهای نوین تدریس و درک و فهم آموزش نیازمند ورود و آشنایی فرد مذکور به این ساز و کارهاست. همچنین این وزارتخانه فردی شجاع را میطلبد تا در برابر رسانهها و جریانهای فشار سر تسلیم فرود نیاورد و باقدرت به فعالیت خود ادامه دهد.

به نظر میرسد رسانههای اصولگرا به چند دلیل دست به معرفی این استاد باسابقه و سالمند دانشگاه امیرکبیر زدهاند. در درجه اول اینکه با توجه به عدم وابستگی خاص ایشان به اصلاح‌طلبان، اصولگرایان توانستهاند به یکی از اصلیترین خواستهای خود که همانا عدم معرفی وزیری اصلاح‌طلب برای تصدی وزارت علوم است دست یابند. آن‌ها زیرکانه میدانند با توجه به نقش اساسی اصلاحطلبان در پیروزی آقای روحانی، عملاً امکان معرفی گزینهای اصولگرا برای وزارتخانه‌ای که در هشت سال اخیر بیش از سایر نهادها مظلوم واقع شده است، وجود ندارد آنها نیک میدانند فشارها برای معرفی وزیر علومی اصولگرا ره به جایی نخواهد برد. بر این اساس، آن‌ها دست روی فردی گذاشتهاند که وابستگی سیاسی خاصی ندارد و درعین‌حال رزومه علمی قابل دفاعی دارد و در یکی از غالبهای مد نظر رئیس‌جمهور منتخب که نخبه محوری است، میگنجد، اما درعین‌حال سن و سالی از او گذشته است طراوت و شادابی ایام شباب را ندارد. بر همین اساس و با تاکید بر همین مؤلفه سالخورده بودن، جریانات اصولگرا میتوانند با اعمال فشار و توجه به ویژه به مؤلفه محافظهکار شدن افراد سالمند، منویات خود را به وزیر علوم آتی تحمیل نمایند.

بر همین اساس، به نظر میرسد رسانههای اصولگرا در تحرکی هماهنگ و یکپارچه سعی کردهاند گزینههای این‌چنینی را برای وزارتخانه مختلف، به ویژه مراکزی که حساسیت و ظرافت بیشتری میطلبد، طرح نمایند و پس از آن با عنایت به ابزار رسانهای، پول، قدرت و تأثیرگذاری که دارند، بتوانند گزینههایی که به هیچ‌وجه مطرح نیستند را تحمیل نمایند.

شنیدههای موثق حاکی از آنست که نه تنها با رضا مکنون هیچ صحبتی پیرامون تصدیاش بر وزارت علوم نشدهاست، که حتی وی جزء گزینههای چندم هم نبودهاست و طرح نام او تنها بازی رسانهای و فضاسازی جریانهای اصولگرا بهشمار میرود. بر همین اساس شنیده میشود یکی از همین گزینههای اصلاحطلب به عنوان گزینه نهایی به مجلس شورای اسلامی معرفی خواهد شد.

منبع: پایگاه خبری تحلیلی خرداد

:::