عباس عبدی: تبعات یک ادعا درباره کابینه پیشنهادی
مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)
مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):
در حال نزدیک شدن به روزهای دادن رای اعتماد به کابینه آقای روحانی هستیم ولی بخش ناراضی اردوگاه اصولگرایان از نتیجه انتخابات، از مدتها پیش در حال زمینهسازی جهت تاثیرگذاری بر انتخاب وزرای معرفی شده یا تاثیرگذاری بر نتیجه رای اعتماد مجلس به آنها هستند و حتی ساز رای ندادن را هم کوک کردهاند. این کار با هدف پوشاندن شکستی که در انتخابات خوردند، است و میخواهند وانمود کنند که چیزی تغییر نکرده، و رای و خواست مردم اثرگذار نیست. از این حیث همان حرف برخی از دولتهای خارجی و اپوزیسیون برانداز را تکرار میکنند. یکی از موضوعاتی که بارها مطرح کردهاند این است که مجلس به افرادی که به قول آنها در فتنه ۸۸ حضور یا نقش داشتهاند، رای نخواهد داد. این یادداشت درصدد آن است که تبعات و عواقب چنین گفتاری را به تصویر بکشد.
۱- آقای روحانی مشخص است که با حمایت چه کسانی رای آوردهاند. فراموش نکنیم که رهبری نظام نیز در آخرین روزهای منتهی به انتخابات اظهارات مهمی را بیان کردند مبنی بر اینکه حتی کسانی که فقط دلبسته به ایران هستند، باید در انتخابات حضور یابند. خب اگر کسانی با رای خود پایههای سیاسی این نظام را تقویت کردهاند، طبیعی است که باید پاسخ مناسبی هم از حیث تامین خواستههایشان نسبت به این اقدام خود ببینند و اگر قرار باشد که آنان فقط رای دهند ولی هیچ انعکاسی از خواستها و مطالبات آنها در عمل دیده نشود، چرا باید وارد این وادی شوند؟ تردیدی نیست که مخاطبان مورد نظر مقام رهبری جزو کسانی بودند که به آقای روحانی رای دادهاند چرا که طرفداران سایر نامزدها واجد ویژگی لازم برای اجابت به این فراخوان رسمی نبودند.
۲- اگر آقای روحانی افرادی را معرفی کند که از نظر برخی از نمایندگان به نوعی مرتبط با وقایع سال ۸۸ باشند، فارغ از اینکه مجلس به او رای بدهد یا ندهد، این پرسش باقی خواهد ماند که چرا مردم به نامزدی رای دادهاند که به نوعی معرف یا نماینده افرادی است که از نظر نمایندگان مجلس منسوب به اتفاقات سال ۸۸ هستند؟ رد کردن هر یک از وزرای پیشنهادی با این اتهام، به منزله پذیرش ضمنی واقعیت مذکور است. در این صورت آیا این پرسش پیش نخواهد آمد که چگونه میتوان کشور را اداره کرد در حالی که اکثریت رایدهندگان جامعه طرفدار یک ایده و روش هستند ولی ساختار رسمی مجلس مانع از حضور آنان در مدیریت اجرایی کشور میشود؟ از سوی دیگر فراموش نشود، نفس اینکه برخی از نمایندگان و اصولگرایان تندرو بر حضور افراد منتسب به فتنه در میان دولت بعدی تاکید میکنند، به منزله نفی تمامی ادعاهای آنان در چهار سال گذشته، مبنی بر نابودی این جریان است. از همه مهمتر اینکه این نمایندگان چگونه میتوانند از یک سو، آقای روحانی را اصولگرا و متصف به صفاتی که مقام رهبری در حکم تنفیذ شرح دادند، بدانند و در عین حال ایشان را متهم کنند به اینکه درصدد است از چنین افرادی استفاده کند؟
۳- فارغ از نکته فوق، سیاست، محلی برای اسیر شدن در تارهای گذشته نیست. باید از گذشته درس گرفت و به گمانم اصلاحطلبان هم مثل حکومت درسهایی از گذشته گرفتهاند. ولی اگر بخواهیم تا ابد در گذشته باقی بمانیم، ممکن نیست که بتوانیم گرهیی از مشکلات کشور را بگشاییم. انتخابات اخیر بهترین فرصت برای عبور کردن از گذشته است؛ گذشتهیی تلخ که هر یک از طرفین ماجرا کمابیش و به تناسب در آن مسوولیت داشتند. اگر کسی به طور جدی منسوب به اتفاقات سال ۸۸ باشد، با پذیرش حضور خود در دولت موجود در این نظام، به طور ضمنی آن انتساب خود را نفی و نقد کرده، همچنان که اصل شرکت در انتخابات ریاستجمهوری ۹۲ به معنای پذیرش چنین نقدی از گذشته بوده. از سوی دیگر پذیرش حضور انتخاباتی آنان از سوی حکومت هم به نوعی نقد نگاه رسمی به گذشته است. واقعیت این است که اتفاقات گذشته را نمیتوان در قالب صفر و صد تحلیل کرد. به علاوه سیاست، محل قضاوت حاکم و محکوم کردن قاطع یکی از طرفین ماجرا نیست. سیاست عرصهیی برای تعامل، چشمپوشی و مصالحه؛ البته نه فراموشی؛ برای رسیدن به فضای بهتر و کاهش دردها و کدورتهاست. همیشه باید دانست که اصرار بر پذیرش شکست از سوی یک طرف دعوا، لزوما نتایح مثبتی ندارد، زیرا چنین مسالهیی به شکلگیری کینههایی منجر میشود که دیر یا زود از دلهای آکنده، سر باز خواهند کرد.
امروز جامعه ایران مواجه با تحریمهایی است که علیه آن وضع شده و در حال تشدید است و تنها راه مقابله با آن نیز رسیدن به نوعی از مصالحه و رفع کدورت و عبور کردن از گذشتههاست. هر کدام از طرفهای ماجرا که گام اول را در این وحدت بردارند، از نظر اخلاقی و تاریخی و سیاسی، دست بالاتر را خواهند داشت.
منبع: روزنامه اعتماد
:::