۱- تأمین رفاه عمومی و به ویژه خدمت به محرومین و محرومیت زدایی راه و رسم همیشگی امام و به عنوان اصلی راهبردی و همیشگی همواره مورد پیگیری و توصیه ایشان بوده و با نگاهی ارزشی، آن را عبادتی برتر، تأمین کننده خیر دنیا و آخرت و …. به حساب آورده است: «ما آن روز عید داریم که مستمندان ما به سطح زندگی رفاهی و تربیت صحیح اسلامی – انسانی برسند». (صحیفه امام، ج۱۵، ص ۴۹۱)

«گمان نمی‌کنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومین وجود داشته باشد». (همان،ج۲۰، ص۳۴۱)

«به همه در کوشش برای رفاه طبقات محروم وصیت می‌کنم که خیر دنیا و آخرت شماها در رسیدگی به حال محرومان جامعه است». (وصیت نامه سیاسی-الهی؛ صحیفه امام، ج۲۱، ص ۴۴۵)

و طبیعی است که این دغدغه خاطر شامل حال «کارگران» که از محروم‌ترین اقشار جامعه هستند، هم خواهد شد.

۲- باور امام بر تأثیر اجتماعی قشر «کارگر» تا بدان حد است که تقریباً بلا استثناء در تمامی سخنرانی‌ها و پیام‌های دوران مبارزه یکی از اصلی ترین مخاطبان ایشان می‌باشند و ویژه در روزهای اوج‌گیری مبارزه این امر بیشتر خود را نشان می‌دهد.

۳- حضرت امام برای کارگر به معنی خاص آن با توجه به آموزه‌های دینی ارزش و احترام خاصی قائل بودند و بدان اشاره داشتند:

«از پیغمبر اکرم شنیده‏ اید که نقل شده است که کف دست یک کارگر را- یعنى، همان محلى که کار درش تأثیر کرده و پینه بسته- آنجا را بوسید و این، یک نشان ارزش است براى کارگر در طول تاریخ؛ پیغمبر اسلام، که اولین فرد انسانهاست و بزرگترین انسان کامل است، نسبت به کارگر آن طور تواضع بکند و کف دست او را که علامت کار است، ببوسد! این نکته دارد که کف دست را بوسیده، نه پشت دست را؛ کف دست آثار کار درش هست، مى‏ خواهد ارزش کار را به عالمیان اعلام کند، به مسلمین اعلام کند که ارزش کار این است که آنجایى که کارگر کار کرده است، در اثر کار یک نشانه ‏اى پیدا کرده است؛ من آنجا را مى‏ بوسم که ملتهاى اسلامى و بشر ارزش این کارگر را بداند.». (صحیفه امام، ج۱۶، ص ۲۳۴)

 یا می‌فرمایند: «رفتار او با کارگر آن بود عرض کردم که کف دست کارگر را با تواضع بوسید و این نشان کارگرى را بوسید و براى کارگران افتخار ایجاد کرد. ارزش انسانى را توجه داشت که کارگر [انسان است؛] کارگر آن روز استقلال داشت و هر چه کار مى ‏کرد براى خودش بود و استقلال داشت و ارزش داشت و آن ارزش را، محل ارزش را بوسید پیغمبر اکرم و اعلام کرد ارزش کارگر را.» (همان، ص ۲۳۷)

و یا اینکه: «دوم شخص اسلام، علی بن ابی طالب –علیه السلام- است. ایشان خودش یک کارگر بود.» (همان، ص۲۳۸)

۴- با پیروزی انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (س) برای رفاه حال تمام طبقات مستضعف و به ویژه قشر محروم کارگر رسالت خطیرتری را احساس و اقدامات متعددی را برای رفاه حال کارگران، ایجاد رفاه و رفع اختلافات طبقاتی از طریق برقراری عدالت اجتماعی و بهتر شدن اوضاع آنها و برخورداری از یک زندگی آبرومندانه را به انجام رساندند که تأسیس سازمان‌ها و نهادهای متعدد در این راستا قابل بررسی است و حکم آن حضرت به وزیر وقت کار (مرحوم داریوش فروهر) که در ۲۶ اسفند ۱۳۵۷ صادر شده یک نمونه از آن است. (ر.ک.صحیفه امام،ج۶، ص۳۸۰ و ۳۸۱)

۵- اما آنچه در پیام ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ که نخستین پیام آن بزرگوار به کارگران در روز جهانی کارگر در شأن کار و کارگر صادر شده است، نگاهی متفاوت به کار و کارگر است. این پیام که از مضامین عرفانی بلندی برخوردار است براساس باور ایشان به تأثیر طبیعی روح زنده و پرنشاط کار و کارگری بر طراوت و شادابی جامعه و اعتقاد به ارزش این امر صادر شده در نوع خود، واقعا ً‌بی نظیر است و می‌توان با قاطعیت اعلام داشت که هیچ کس در این باب چنین ارزش‌گذاری را صورت نداده است.

در این پیام: «کار» هم سنگ نور دیده شده که همیشگی و پردوام است و در همه جا ساری و جاری است.

تعریفی جدیدی از کار ارائه شده است که از دقت و ظرافت و معنای فوق العاده ای برخوردار است:

                  کار نظیر «وجود» است که در همه شئون عالم دخالت دارد.

اوج  تعریف و تمجید تا آن جا بالا می‌رود که «…. کار احاطه دارد بر همه عوالم. از اول با «کار» عالم موجود شده است و کارگر مبدأ همه موجودات است. حق تعالی مبدأ کارگری است وکارگر است.» و…

«کارگران ما، چه طبقه دهقان و چه طبقه کارگران سایر کارخانه‌ها و سایر جاها، … برکاتی که درکشور هست مرهون وجود آنها است و لهذا آنها مقدمند برهمه». (همان، ص ۱۷۴)

۶- تعبیرات دیگر حضرت امام در این باب هر کدام در نوع خود بی نظیر است:

«عامل ارزش‌های بزرگ انسانی»، (همان، ج۱۶،ص۲۲۳) «طبقه شریف، ستون فقرات استقلال کشور و اسطوره سرنوشت ساز و رهایی بخش از وابستگی هاو پیوستگی‌ها» (همان،ج۱۴، ص ۳۲۶) و …. حیات یک ملت مرهون کار و کارگر است». (همان، ج۱۲،ص۲۶۴)

۷- این ارزش‌گذاری‌ها و در کنار تذکرات حضرت امام درباره آفات و آسیب‌های اجتماعی دست به دست هم داد وگروه ها و جریانات وابسته به غیر و منحرفی را که در غیاب این اندیشه و شیوه عمل به پیشبرد اهداف خود در بین کارگران دل خوش کرده بود از صحنه عمل خارج ساخت.

منبع: جماران

::::

پاسخ دادن به منتظران نور (لغو پاسخگویی)