۱۶:۱۲ - ۱۳۹۳/۰۴/۱۵ گفتگو با مرتضی روحانی:

دلواپس‌نماها پشت در دفتر مسئولین وزارت علوم خیمه زده بودند

هرچند که استیضاح حق قانونی نمایندگان است اما دانشگاهیان و تشکل های مستقل در دانشگاه ها باید نسبت به این نحوه استیضاح واکنش نشان دهند.

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام): کمتر از یک سال از شروع به کار وزیر علوم  دولت یازدهم برای تصدی مدیریت این وزارت خانه می گذرد؛ وزیری که در چند ماه اخیر مشمول مهمترین وزرای مورد حمله و هجمه رادیکال های طیف راست بوده است. جریانی که بیشتر از  ۴ میلیون رای در انتخابات ۹۲ کسب نکرده است، بدرستی می داند با تعویض عالی ترین مقام وزارت علوم، سیاست های کلی این وزارت خانه تغییری پیدا نمی کند. چرا که سال گذشته دکتر حسن روحانی خطاب به نمایندگان منتقد دکتر جعفر توفیقی تلویحا اشاره به عدم تغییر سیاست های کلی وزارت علوم  با تعویض افراد کرده بود. اما سوال اساسی که مطرح می شود این است که:”از میان این همه وزارت خانه چرا این روزها فشار اصلی بر روی وزارت علوم قرار دارد؟”

در همین رابطه سلام نو گفتگویی با مرتضی روحانی، فعال جوان اصلاح‌طلب و از فعالین اسبق انجمن های اسلامی انجام داده که در ادامه می‌خوانید:

وی در این رابطه گفت: در هشت سال گذشته به علت حمایت مجالس هفتم و هشتم و نهم از دولت آقای احمدی نژاد، تاسیس بسیاری از اماکن اقتصادی، صنعتی، آموزشی و فرهنگی نامعمول و خارج از عرف شکل گرفت. در این میان برخی از دانشگاه هایی  که تازه تاسیس هستند و نام دانشگاه را یدک می کشند، اسیر همین حرکات نسنجیده قرار گرفتند و باعث شدند شرایط علمی و آموزشی کشور را با رکود مواجه کنند.

مرتضی روحانی در ادامه گفت: ما شاهد بودیم برخی از آنان بدون اینکه حوزه انتخابیشان شرایط و تجهیزات آموزشی دانشگاه را داشته باشند، از طریق وزارتخانه فورا اقدام به تاسیس دانشگاه می کردند. حال کسی نبود به کار وزارت علوم نظارت کند که بر چه اساسی بسیاری از شهرهای کوچک که حتی مکان های آموزشی و اداریشان اجاره ای بود بایستی دانشگاه در آنان احداث شود، و بعد از یک مدت کوتاه از مرکز به مجتمع و سپس از مجتمع به دانشگاه تغییر نام دهند؟

وی افزود: شوربختانه اینکه در سال های اخیر عزل و نصب های همین دانشگاها با نظر افراد خارج از دایره وازرت علوم صورت می گرفت و روسای دانشگاه ها اغلب بوسیله برخی از نمایندگان و تحت نظر آن ها انتخاب می شدند. ورای این مسائل انتصاب ها و استخدام ها در این دانشگاه ها روندی غیر آکادمیک داشت. گاه شاهد بودیم تعداد کارمندان یک دانشگاه از تعداد اساتید و اعضای هیئت علمی بسیار بیشتر بود، مثلا در دانشگاهی که حدود ۱۰۰۰ دانشجو و ۳۰ عضو هیئت علمی داشت تعداد کارمندان قریب به ۸۰ یا ۹۰ نفر می رسید. به طور قطع بجای آنکه در بحران اقتصادی سال های اخیر بودجه های دانشگاه به سمت پویایی و پیشرفت فضای علمی سوق یابد باید همان مقدار قلیل، صرف حقوق ماهیانه کارمندان می شد. که بسیاری از این مسائل هنوز وجود دارد.

این فعال سابق دانشجویی اهل شیراز با اشاره به تغییر روسای بسیاری از دانشگاه ها در چند ماه اخیر توضیح داد: در بسیاری از دانشگاه ها در سال گذشته شاهد بودیم نامه های چند صد نفری برای عزل رئیس دانشگاه به وزیر محترم علوم نگاشته می شد. پس از عزل رئیس قبلی و نصب سرپرست جدید خبرهایی به گوشمان می رسید که بسیاری از همین دلواپس نماها تمام شبانه روز پشت در اتاق مسئولین وزارتخانه خیمه زده اند تا از وزیر درخواست کنند هرکه ما می گوییم سرپرست دانشگاه کنید. انگار که دانشگاه ملک شخصی و مطلق آن هاست. از نظر آنان عزل و نصب های خارج از عرف در هشت سال گذشته، بازنسشستگی اجباری اساتید، انضباطی کردن دانشجویان به انحا مختلف، بستن تشکل های غیر اصولگرا و میدان دادن به تشکل های طیف راست، تفکیک جنسیتی و … سیاسی نیست اما انتخاب سرپرست دانشگاه توسط دکتر فرجی دانا که یک حق قانونی ایشان است سیاسی است!

روحانی در پاسخ به این سوال که چرا این فشارها غالبا بر روی وزارت علوم است، گفت: گرچه تمامی وزرای دولت تدبیر و امید با کارشکنی های دلواپس نماها دست و پنجه نرم می کنند، اما از میان دلایلی که برای استیضاح وزیر علوم گفته می شود مانند بازگرداندن دانشجویان محروم از تحصیل یا قضایای مربوط به ۳۰۰۰ بورسیه غیر قانونی و یا اتهام مربوط به سیاسی کاری انتصابات  همگی آنان به نوعی صحیح است و به نوعی غلط. افراطیون طیف راست از منش و رفتار تیم فعلی وزارت علوم بسیار عصبانی و ناراحتند اما خود آنها به خوبی می دانند که حداقل تا ۳ سال آینده مشی وزارت علوم به همین شیوه است. پس مشکل اصلی آنان با وزارت جناب دکتر فرجی دانا یا دکتر توفیقی و یا دکتر میلی منفرد چیست؟ در سال های اخیر ثابت شده است دانشگاه محل امنی برای برخی از نمایندگان بوده است. ممکن است بسیاری از آنان سال گذشته فرمانداری، شهرداری، بخشداری و سایر نهادهای و سازمان های شهرشان را از دست دادند اما حاضر نمی شوند هیچ گاه دانشگاه را به دست فراموشی بسپارند.

روحانی افزود: بالطبع از نظر بسیاری از آن ها دانشگاه یک بنگاه سیاسی و انتخاباتی است که ظرفیت این را دارد حتی در یک شهر کوچک موج ایجاد کند. آنان حاضر نیستند دانشگاه را به غیر خودی بدهند و مجبورند وزیر را به سیاسی کاری متهم کنند. چرا که به خوبی می دانند تفکرشان در آرمانی ترین حالت میان دانشجویان در دانشگاه بیشتر از ۱۰% جایگاهی ندارد. بنابراین مشکل اصلی افراطیون طیف راست با وزیر محترم علوم، نه بازگرداندن دانشجویان محروم از تحصیل نه مسائل مربوط به بورسیه های غیر قانونی است. مشکل اصلی این است که دانشگاه برای آنها حافظ و میراث منافع شخصی و جناحی آن هاست.

وی در پایان به سلام نو گفت: نیت شکل گیری استیضاح وزیر علوم از همان ابتدای کار دولت وجود داشته است، اما دنبال بهانه گشتن زمان زیادی را برای نمایندگان برده است. هرچند که استیضاح حق قانونی نمایندگان است اما دانشگاهیان و تشکل های مستقل در دانشگاه ها باید نسبت به این نحوه استیضاح واکنش نشان دهند.

منبع سلام نو

::::