۰۸:۳۰ - ۱۳۹۲/۰۴/۱۱ نقدی بر رویکرد سرمقالات حسین شریعتمداری:

اهداف نامقدس برادران کیهان نشین

از مهمترین اهداف نامقدس امثال روزنامه کیهان و رسانه هایی از این قبیل، محو شدن انتقاد و اصلاح در بستر جامعه است. حملات تند و تهمت های بی پایه اساس، علاوه بر انکه اخلاق را در میان سیاسیون به حاشیه می برد، سبب دلسردی دلسوزان نظام مقدس جمهوری اسلامی از فضای مطبوعات می شود.

«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) – مرتضی روحانی:

یکی از آفات مهمی که از گذشته تا به امروز گریبانگیر جامعه ما شده است، نداشتن فرهنگ صحیح سپاس گزاری و قدردانی بوده است.  گاه در لوای افکارمان از افراد و یا دیگاه ها چنان بتی می سازیم که در باطن آنان را مصون از خطا و اشتباه می پنداریم و به تبع آن بدون آن که به کسی اجازه نقد و بررسی دهیم، منتقدان و مخالفان را به انحاء مختلف سرکوب می کنیم. و بالعکس؛ به سبب آنکه فرد و یا دیدگاهی سخن و رفتاری از خود دارد و با اندیشه و بیان ما همسویی ندارد چنان شخصیت او را لگد مال می کنیم که علاوه بر آنکه کرامات انسانیش را از یاد می بریم، در سخنمان به جای انتقاد، اهانت را چاشنی الفاظ خود قرار می دهیم. در پیش گرفتن چنین شیوه ای نه تنها اصلاحی را در جامعه حاصل نمی کند، بلکه به جای یک گفتمان انتقادی مطلوب، ناخود آگاه در اذهان عمومی توپ اشتباه را به زمین خود می اندازیم.

در چنین مجموعه ای که افراد فرهنگ قدرشناسی را به خوبی نشناخته اند و به خیالشان خطور نمی کند در واکنش به ناهنجاری رفتارشان دست بر قضا کسی به آنان انتقاد کند، در خیال خود می پندارند که همه باید به مثابه خودشان فکر کنند و اصولا نمی پذیرند که هرکس ممکن است گفتمانی داشته باشد و قرار نیست همه مثل هم سخن بگویند. در دست داشتن چنین سیاستی سبب می شود منتقدانی که می توان آنان را به مشاوران خود تبدیل کرد، به مخالفان و سپس معاندانمان تبدیل شوند. از این روست که حضرت امیرمومنان علی(ع) به منتقدان اهمیت فراوان می دادند و بستر تفکر و اندیشه آزاد را برای آنان فراهم می نمودند. چنانچه در قسمتی از نامه حضرت امیر(ع) به مالک اشتر می خوانیم: «ای مالک از میان مردم کسی را به خودت نزدیک کن تا حرف حقی را که تلخ است، به تو بهتر و بیشتر بزند. در گفتار و کردارت که خدا برای دوستانت نمی پسندد، کمتر تو را ستایش کند، هر چند تو را ناراحت کند و دلتنگ شوی.»

اما آنچه در فضای امروزی رسانه ای دیده می شود اینست که فهم درستی از معنای انتقاد وجود ندارد. در این سالهای اخیر به طور مکرر دیده ایم بسیاری از رسانه ها که همه آنها خط فکری مشابهی دارند، در برابر انتقاد یک شخص حقیقی و یا حقوقی با سخنان تند و اهانت آمیز واکنش نشان می دهند، غافل از آنکه تقوا و اخلاق در سخنان و قلم هایشان به کلی از بین می رود.

پس از روی کار آمدن حسین شریعتمداری به سمت مدیر مسئولی روزنامه کیهان از گذشته تا به امروز، این گونه ساختارهای نابه هنجار در خط مشی روزنامه کیهان دید می شود. در این سالهای اخیر کمتر دیده شده است که نیروهای انقلابی و یا حتی برخی از رسانه های داخل که خط مشی متفاوتی با روزنامه کیهان در پیش گرفته اند، از واکنش های تند و در برخی از موارد اهانت آمیز این روزنامه در امان باشند. جستجو کردن عبارت «واکنش حسین شریعتمداری» در موتور جسجوی گوگل دقیقا گویای همین مسئله است. شاید نوعی بی انصافی و کج اندیشی وجود دارد که آنان شاهراه به اصطلاح انتقاد را برای خود صحیح و مجاز بدانند اما با تهمت ها و توهین ها از نقد و بررسی دیگران جلوگیری می کنند.
از مهمترین اهداف نامقدس امثال روزنامه کیهان و رسانه هایی از این قبیل، محو شدن انتقاد و اصلاح در بستر جامعه است. حملات تند و تهمت های بی پایه اساس، علاوه بر انکه اخلاق را در میان سیاسیون به حاشیه می برد، سبب دلسردی دلسوزان نظام مقدس جمهوری اسلامی از فضای مطبوعات می شود. متهم کردن بسیاری از افراد و یا دیدگاه در دوستی با شبکه های معاند و ضد انقلاب، جهت از دور خارج کردن اشخاص در سالیان متمادی اخیر بوده است.

سرمقاله های تند حسین شریعتمداری نشان می دهد آنچه که امثال روزنامه کیهان از رسانه های دیگر داخلی می خواهند این است که وقایع تلخ جامعه که گاها از بی مسئولیتی قوای دیگر بوجود آمده است در نهایت آرامش و غیر واقعی به مردم نشان دهند تا به خیال خودشان مبادا کشور مورد سو استفاده رسانه های غربی قرار گیرد.

لذا در شرایطی که فیلترینگ ناعادلانه اخبار سبب گرایش به رسانه های خارجی و بیگانه می شود، بایکوت خبری عامدانه و نادرستی اخبار رسانه های بیت المال هم که امثال کیهان مصادق همیشگی آن هستند، به بی اطلاعی و فریب افکار عمومی دامن می زند. با این توصیفات شایدبتوان گفت مهمترین عامل دلسردی بسیاری از اقشار مردم از روزنامه کیهان اینگونه رفتارهای نادرست است. قضاوت های ناعادلانه ای که سبب شده است گرایش مردم به روزنامه کیهان –که تیراژ آنچنانی در دهه شصت داشت-  روز به روز کاهش یابد.

و لذا از آنجا که اصلاح از درون کیهان، انتظاری نا به جا می نماید، این سوال در ذهن پدید می آید:

آیا تا به حال هیئت نظارت بر مطبوعات، نظارت عادلانه ای را در برابر مقالات روزنامه کیهان داشته است؟

اما آنچه که اینروزها کیهان را بسیار نگران کرده است انتخاب حسن روحانی برای تصدی پست ریاست جمهوری است.سرمقاله های حسین شریعتمداری در یک یا دو روز قبل از انتخابات نشان می داد که وی پیروزی شیخ دیپلمات را بسیار محتمل می داند. به همین جهت با زبانی که نشان از عصابانیت داشت مدام اصولگرایان را به دلیل عدم ائتلاف مورد شماتت قرار می داد.

چندی روزی بیشتر از حماسه خردادماه نگذشته بود که شریعتمداری در سر مقاله جدید خود نوشت((در انتخابات اخیر، اصولگرایی پیروز شد، اصلاح طلبی شکست خورد.))
گرچه حسن روحانی اصلاح طلب نیست اما قطعا هیچ گاه در پازل جریان راست مخصوصا جریان های افراطی مانند حسین شریعتمداری هم قرار نمیگیرد و از طرفی باید پذیرفت که آرا اصلاح طلبان سبب شد که حسن روحانی راهی پاستور شود.به همین جهت پس از واکنش های فراوان به سرمقاله های حسین شریعتمداری که ناشی از نپذیرفتن شکست است،سرمقاله صبح دیروز(مورخ ۱۰/۴/۹۲) با زبانی تهدید آمیز گویای این مسئله بود که روحانی اگر عارف و یا هر فرد دیگری از جریان اصلاحات را به سمت معاون اولی یا وزارت برگزیند،این امر نشان می دهد که فتنه گران در داخل کابینه جدید راهی شده اند.

بنابراین می توان نتیجه گرفت علاوه بر اهدافی که ذکر شد، مهمترین هدفی که این روزها کیهان از آن به عنوان شمشیر از رو بسته از آن استفاد می کند نسخه پیچی و تهدید های فراون و از همه مهم تر کاندید ربایی است.

 :::