۲۰:۰۰ - ۱۳۹۲/۰۵/۷

واقعه شناسی برهم زدن مجالس مذهبی و سیاسی

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)

واقعه شناسی برهم زدن مجالس مذهبی و سیاسی

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

حادثه ۲۲ بهمن ۹۱ قم که این روزها حواشی زیادی درست کرده است اولین حادثه بر هم زننده آرامش نبود که به صورت هماهنگ شده اتفاق می افتاد، متن زیر به بهانه فضای این روزهای رسانه ای کشور به بررسی حوادث مشابه در سال های گذشته می پردازد تا قدمی باشد برای توجه نهادهایی که وظیفه برخورد با اینگونه اتفاقات را دارند.

گاهی اوقات در جوامع ما اقدامات خلاف شرع، خلاف قانون و خلاف ادب با انقلابی‌گری و اصولگرایی جا به جا و خلط می‌شود و برخی افراد بر سر تشخیص اشتباه تکلیف برخی رفتار های خود را بر اساس اصول انقلابی توجیه می‌کنند و بهانه خوبی به دست معاندین و طمعه کاران می دهند تا انقلابی و اصولگرا بودن را هم ردیف افراط‌گرایی و شعبان بی مخ‌های زمانه تعریف کنند.

تاریخ معاصر جمهوری اسلامی ایران از این قسم جهالت‌ها و بی‌خردی‌ها به خود کم ندیده است و در هر زمانی با توجه به اوضاع زمانه شدت و ضعف‌هایی داشته است و همواره باعث شده است بسیاری از حقایق به دلیل عملکرد تعدادی جاهل ذبح بشود.

حادثه ۲۲ بهمن قم آنهم در حرم امن حضرت فاطمه معصومه (س) یکی از حوادث تلخ تاریخ معاصر انقلاب اسلامی است که سبب شد مقام معظم رهبری با لحن عتاب‌آمیزی نسبت به آن واکنش نشان دهد، حادثه‌ای که به تعبیر بسیاری از خواص و نخبگان سیاسی و اجتماعی ریشه در فضای افراطی گذشته، کم کاری‌های نهاهای مسئول و سکوت‌های پی در پی بسیاری از نخبگان و خواص سیاسی داشت.

حادثه‌ای که سبب شد تعدادی از افراد بدون درک شرایط خاص کشور آنهم قبل از فضای ملتهب انتخابات ریاست جمهوری یازدهم در اقدامی تعجب انگیز، مراسم سخنرانی رئیس قوه مقننه  را به آشوب کشانده  و سبب نیمه تمام ماندن مراسم ۲۲ بهمن شدند.

آنچه می‌بایست از یک دیگر تفکیک شود، دفاع از اصولگرایی و انقلابی‌گری بر اساس منطق اسلام است و نه آن تعریفی از اصول گرایی که افراط و نا آرامی را مولفه خود قرار می دهد؛ به دنبال حادثه قم و نزدیک شدن به قرائت گزارش کمیسیون امنیت ملی مجلس نهم درباره عوامل حادثه مذکور، بسیاری از رسانه‌های ضد انقلاب و بعضی از رسانه‌های بیمار داخلی به دنبال یکی کردن کلیت اصولگرایی و انقلابی‌گری با تعدادی از چهره‌ها و جریاناتی هستند که مشابه آنچه در ۲۲ بهمن به وقوع پیوست را بارها انجام داده اند، لذا مسوولین و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی می‌بایست هوشیاری لازم در تفکیک کردن این دو طرز تفکر اعمال نمایند.

در این نوشتار به دنبال برشمردن بعضی از مصادیق برهم زدن مراسمات سخنرانی در دو دهه اخیر تاریخ معاصر انقلاب اسلامی هستیم.

برهم زدن مراسم و شعار علیه هاشمی رفسنجانی در قم

یکی از مصادیق برهم زدن مراسم مسوولان و نخبگان سیاسی در تاریخ معاصر، برهم زدن مراسم روز ۱۵ خرداد در شهر قم آنهم در حرم حضرت معصومه (س) بود.

همزمان با پانزده خرداد و سخنرانی تاریخی امام خمینی(ره) در مدرسه فیضیه، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در مراسمی به همین مناسبت که در شبستان امام خمینی حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) برگزار ‌شد، شرکت کرد و به ایراد سخنرانی پرداخت.

در میانه‌های سخنرانی هاشمی رفسنجانی یکی از حاضران با بیان اینکه سؤالی می‌خواهد بپرسد، نظم عمومی شبستان را به هم زد و در ادامه اعتراضات پراکنده ادامه یافت که با واکنش جمعی از حاضران روبرو شد.

در حالی که رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام تلاش می‌کرد با آرام کردن مردم به سخنان خود ادامه دهد، ناگهان یکی از حضار با فریاد خود نظم مراسم را به‌هم زد که این امر با واکنش شدیدی روبرو شد و منجر به درگیری‌های پراکنده فیزیکی در میان حاضران شد.

در این میان عده‌ای با سردادن شعار “مرگ بر منافق” و “خامنه‌ای زنده باد هاشمی پاینده باد” و “هاشمی هاشمی حمایتت می‌کنیم” مخالفت خود را با این نوع حرکات ابراز داشتند.

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام که در ابتدای سخنان خود بیان داشت می‌خواهد درخصوص اوضاع سیاسی جاری کشور نیز صحبت کند، در ادامه سخنان خود را نیمه کاره گذاشت و با پایان دادن به سخنان خود، به سرعت حرم حضرت فاطمه معصومه را ترک کرد.

حضور در مراسم نماز جمعه و شعار علیه  آیت الله جوادی آملی

از دیگر مصادیق برهم زدن نظم مراسم آن هم در شهر مقدس قم، شلوغ کاری در مراسم نماز جمعه این شهر بوده است.

به گونه‌ای که در جریان نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و قبل از برگزاری انتخابات، بازهم ردپای گروهی از جاهلین زمانه در شهر مقدس قم به چشم می خورد و اینبار این گروه به دلیل عدم حمایت آقایان امینی و جوادی آملی از نامزد خاص، علیه ایشان شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه می‌دهند و حتی با شعاری جسارت آمیز به آیت الله جوادی آملی ایشان را مستقیم در شعار خود مستقیم مورد اهانت قرار داده و باعث برهم زدن نظم مراسم نماز جمعه می‌شوند.

البته اعتراض و توهین به آیت‌الله جوادی آملی در انتخابات ریاست جمهوری هشتم در سال ۸۴ نیز دیده شده است، در همین راستا آیت الله جوادی‌آملی در کنایه‌ای خطاب به بعضی از طرفداران افراطی و نادان دولت نهم گفته‌اند: من در انتخابات قبل به نامزدی رای دادم که رئیس جمهور نشد و نفر مقابل او(سید محمد خاتمی) ۲۰ میلیون رای آورد ولی یک نفر از ۲۰ میلیون نفر سراغ من نیامد که اعتراض کند اما هنوز این آقا رای نیاورده طرفدارانش در منبرها این کارها را می‌کنند.

از سوی دیگر، آیت الله استادی امام جمعه موقت بعد از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نهم در سال ۸۸ و به دنبال توهین به بعضی از مراجع و علمای آیات، در نماز جمعه نسبت به رفتار طلابی که با سازماندهی معممی تندرو پس از انتخابات ۲۲ خرداد اقدام به تظاهرات کرده بودند شدیدا اعتراض کرد و بالحنی گلایه آمیز گفت چرا با این افراد برخورد نمی شود.

اخلال در سخنرانی سید حسن خمینی در مراسم حرم حضرت امام خمینی (ره)

ظاهراً قصه پرغصه قطع سخنرانی‌ها، از جمله “سر دادن شعار” و توهین به مسوولان کشوری و نخبگان سیاسی تبدیل به سریال دنباله داری شده بود که می‌بایست اینبار در تهران به نمایش گذاشته شود.

انچه در این اتفاق حائز اهمیت بود، توهین و برهم زدن مراسم در حالی اتفاق افتاد که رهبر معظم انقلاب بعد از ورود به جایگاه، سید حسن خمینی را به آغوش کشیدند و تلویحاً نسبت به “رواج بی اخلاقی ها” انتقاد کردند. البته معظم‌له‌ بعد از حادثه ۲۲ بهمن قم در روز ۲۸ بهمن ۹۱ در خصوص این موضوع فرمودند: این کارهائى که در قم اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. آن کارهائى که در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. بارها به مسئولین و کسانى که میتوانند جلوى این چیزها را بگیرند، تذکر داده‌ام. آن کسانى که این کارها را میکنند، اگر واقعاً حزب‌اللّهى و مؤمنند، خب نکنند. مى‌بینید که تشخیص ما این است که این کارها به ضرر کشور است، این کارها به نفع نیست.

به هرجهت سخنرانی سید حسن خمینی بواسطه شلوغ کاری عده‌ای از جاهلان و مدعیان انقلابی گری نیمه تمام ماند و بازهم افراط گرایی به ضرر منافع و مصلحت انقلاب تمام شد.

اخلال در مراسم حجت الاسلام ناطق نوری در مشهد مقدس و در حرم امن رضوی

سریال دنباله‌دار اعتراض و برهم زد مراسم سخنرانی بعد از حرم حضرت معصومه (س) و حرم حضرت امام خمینی (ره)، به حرم امن رضوی رسید اینبار نوبت آقای ناطق نوری بود تا سخنرانیش نیمه تمام بماند.

حجت‌الاسلام ناطق نوری سال گذشته در مراسم احیای شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان در جمع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی در خصوص بحث عدالت سخن گفت که این سخنرانی با اعتراض مردم مواجه شد.

وی با بیان اینکه این شب ها متعلق به انسان کامل است، بیان داشت: امام علی(ع) اگر خلافت را نمی پذیرد به خاطر عدالت است و اگر می پذیرد به خاطر عدالت خواهی است و همچنین شهادت حضرت نیز به جرم عدالتخواهی است.

در بین سخنرانی ناطق عده‌ای از حاضرین با فرستادن صلوات مانع از ادامه سخنرانی ایشان شدند که مورد اعتراض ناطق نوری واقع شد و گفت: صلوات در هر جایی جایگاه ندارد.

از سوی دیگر، در حین سخنرانی ناطق نوری تعدادی دیگر از جاهلین با شعارهایی نسبت به حضور ناطق در مراسم معنوی شب قدر حرم رضوی اعتراض کردند و عده دیگری نیز با پرتاب بطری‌های آب معدنی اعتراض خود را به سخنرانی ناطق نوری نشان دادند.

سخنی با مسوولین

آنچه در این بین می‌بایست به آن توجه شود، کم کاری مشهود نهادهای نظارتی، امنیتی و انتظامی و حتی قضائی در نظارت و برخورد با عاملین اینگونه بی نظمی‌ها بوده است.

به طور قطع اگر از ابتدای شروع قصه سریالی برهم زدن سخنرانی مسوولین و نخبگان، نهادهای مسوول درست به وظیفه خود عمل می‌کردند نباید باردیگر شاهد اتفاق افتادن اینگونه حوادث می بودیم تا جایی که مقام معظم رهبری صراحتا اعلام می‌کنند این کارهائى که در قم اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. آن کارهائى که در مرقد امام اتفاق افتاد، بنده با اینجور کارها مخالفم. بارها به مسئولین و کسانى که میتوانند جلوى این چیزها را بگیرند، تذکر داده‌ام.

آیا مسوولین و نهادهای مرتبط به صورت جدی در ماجرای آقای هاشمی، حضرات آیات امینی و جوادی آملی و یا در ماجرای برهم زدن مراسم در حرم امام خمینی (ره) و آقای ناطق نوری با قاطعیت وارد عمل شدند؟

آیا نهادهای مسوول در این مدت با خاطیان و آشوب‌گران جاهل برخورد جدی کرده‌اند یا با مسامحه از کنار این حوادث عبور کرده‌اند؟

چه برخوردی باید صورت بگیرد یا می‌گرفت که دیگر شاهد چنین اعمالی از سوی عده‌ای جاهل نباشیم؟

از سوی دیگر، آنچه در این بین باید به آن توجه شود، یکی نکردن اصولگرایی و انقلابی‌گری با اقدامات افراطی و بی‌مبنای عده ای قلیل است و مسوولان و نمایندگان مجلس شورای اسلامی می‌بایست به این مسئله توجه داشته باشند که مبادا بر اساس خواست رسانه‌های ضد انقلاب و بعضی از رسانه‌های بیمار داخلی، جریان اصولگرایی و انقلابی با عملکرد این عده یکسان تلقی شود.

ذکر این نکته نیز ضروی است که پیگیری اینگونه رفتار ها و اقدام برای جلوگیری از تکرار آنها نباید به گونه ای باشد که خوراک رسانه ای معاندین انقلاب فراهم شده و این اقدام که بناست قدمی در راستای حذف بی اخلاقی های سیاسی باشد خود منتهی به بی اخلاقی، جنجال سیاسی و التهاب آفرینی شود.
:::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

94 - = 91