ابراهیم امینی: چرایی تحلیف
مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)
مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):
قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران رییسجمهور را پس از رهبری عالیترین مقام رسمی کشور میداند که وظایف مهم و عدیدهیی را در عرصه داخلی برای اداره کشور و در عرصه بینالمللی برای نحوه تعامل با کشورها و سازمانهای بینالمللی بر دوش دارد. اقداماتی که رییسجمهور در جهت انجام وظایف خود انجام میدهد تاثیر بسزایی در سرنوشت کشور و آرامش و آسایش شهروندان دارد. اگرچه راهکارهایی برای نظارت بر رییسجمهور در قانون اساسی پیشبینی شده است و نمایندگان مجلس شورای اسلامی از طریق رای اعتماد به وزرا، کنترل هزینهها از سوی دیوان محاسبات، تحقیق و تفحص، تذکر، سوال، استیضاح و بالاخره تصمیم به عدم کفایت سیاسی، عملکرد وی را کنترل میکنند و قوه قضاییه نیز از طریق سازمان بازرسی کل کشور، دیوان عدالت اداری و رسیدگی به تخلفات رییسجمهور در مراجع قضایی که میتواند به تصمیم دیوان عالی کشور به تخلف وی از وظایف قانونی منجر شود و بر اساس آن از سوی رهبر عزل شود، بر حسن انجام وظایف رییسجمهور نظارت میکند، ولی وظایف رییسجمهوری در اداره کشور به اندازهیی سنگین و گسترده است که با وجود پیشبینی این ساز و کارها، عملا نظارت کامل امکانپذیر نیست. بر همین اساس قانون اساسی پیشبینی کرده است که با سوگندی که رییسجمهور در ابتدای شروع به کار خود ادا میکند، خداوند متعال را ناظر بر تمامی اعمال و اقوال خود بداند و در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت به ذات باری تعالی سوگند یاد کند که از تمامی توان خود برای توسعه و تعالی کشور بهره جوید. این سوگند که در نزد نمایندگان ملت و رییس قوه قضاییه انجام میشود، در این دوره با حضور شخصیتهای برجسته سیاسی از کشورهای مختلف و سازمانهای بینالمللی، عظمت خاصی پیدا کرد و با توجه به اینکه رییسجمهور با رای ملت در این جایگاه رفیع قرار گرفته است و به تعبیر رهبری آرای ملت حقالناس محسوب میشوند، باید از این آرا با تلاش در جهت اجرای قانون اساسی، تحقق آرمانهای ملت و مطالبات قانونی و مشروع آنها پاسداری شود. همچنانکه عدم امانتداری میتواند لطمه جبرانناپذیری به نظام و حتی بنیانها و باورهای دینی مردم وارد کند، تمامیت ارضی و استقلال کشور را به خطر اندازد، حرمت شهروندان و حقوق قانونی و آزادیهای مشروع آنها را ضایع کند. بر همین اساس در متن سوگندنامه که در اصل ۱۲۱ قانون اساسی آمده است؛ رییسجمهور در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت به خداوند قادر متعال سوگند یاد کند که: پاسدار مذهب رسمی، نظام جمهوری اسلامی و قانون اساسی کشور باشد، همه استعداد و صلاحیت خود را در جهت ایفای مسوولیتهایی که بر عهده گرفته به کار گیرد، خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور، ترویج دین و اخلاق، پشتیبانی از حق و گسترش عدالت سازد، از هرگونه خودکامگی بپرهیزد، از آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است حمایت کند، در حراست از مرزها و استقلال سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور از هیچ اقدامی دریغ نورزد، با استعانت از خداوند و پیروی از پیامبر اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع)، قدرتی را که ملت به عنوان امانتی مقدس به وی سپرده است همچون امینی پارسا و فداکار نگاهدار باشد و آن را به منتخب ملت پس از خود بسپارد. بدیهی است که نظارت خداوند، افکار عمومی و وجدان بهترین ضمانت اجرا برای انجام این وظایف مهم است. بدین امید که به منتخب ملت مجال داده شود با توجه به برنامههایی که برای اداره کشور ارائه داده است و مطالبات شهروندان که مورد تاکید وی قرار گرفته است با انتخاب افرادی لایق، توانمند و معتقد به این برنامهها بتواند در این آزمون سخت و دشوار در پیشگاه خدا و ملت، سرافراز بیرون آید و زمینه برای رشد و تعالی کشور و استفاده بهینه از سرمایههای انسانی، مادی و معنوی فراهم آید و فضایی توام با شور، امید، همدلی و همزیستی مسالمتآمیز شهروندان فراهم شود. و این مهم تحقق پیدا نخواهد کرد مگر با رعایت قواعد بازی از سوی تمام شخصیتها و جریانهای سیاسی و پرهیز از سنگ اندازیهای بیمورد و باور به این امر که همه باید تلاش کنند که برنامههای مورد قبول اکثریت با حفظ حقوق اقلیت و در چارچوب قانون اساسی از سوی رییسجمهور اجرا شود.
منبع: روزنامه اعتماد
:::