۱۸:۰۳ - ۱۳۹۲/۰۵/۲۰ نوشتاری از ابوذر ابراهیمی:

ابراهیمی: چند پیشنهاد به وزیر جدید امور خارجه

واگرایی بین نظرات کارشناسان و مدیران بسیار زیاد شده است. کاستن از این واگرایی و افزودن به همگرایی بسیار ضروری است. متاسفانه در سال های اخیر اعتماد مدیران و کارشناسان به هم، تنزل یافته و از همین رو گروه خاموش و معترضی در میان کارشناسان وزارت امور خارجه شکل گرفته که می توان از طریق شنیدن - تاکید می کنم شنیدن - نظرات آنان و توجیه منطقی آنان در صورت عدم پذیرش این اعتماد را باز گرداند.

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

دستگاه دیپلماسی کشورمان یکی از دستگاههایی است که از ابتدای انقلاب تقریبا در مقایسه با دیگر دستگاهها از ثبات مدیریتی بیشتری برخوردار بوده است. این ثبات البته به پدید أمدن دیپلمات های قوی و ارزنده ای انجامیده است و در سال های گذشته کم و بیش توفیقاتی حاصل شده است اما کم نیستند کارهایی که ضرورت انجام آنها زیاد است.

دکتر ابوذر ابراهیمی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در مسکو، به اختصار به چند مورد اشاره کرده است که می تواند مورد توجه دکتر محمد جواد ظریف، وزیر جدید امور خارجه قرار گیرد:

اول: ظرفیت عظیم دیپلمات هایی که در سال های اخیر به دلایلی به حاشیه رانده شده اند ثروت بسیار ارزشمندی برای کشور است که خوشبختانه هم با جناب ظریف روابط خوبی دارند و هم از همکاران قدیم ایشان هستند و نیز انبانی از تجارب ارزشمند هستند که خموشی آنان از قضا علامت پختگی است؛
این دیگ زخامی است که در جوش و خروش است       چون پخته شد و لذت دم دید خموش است
دعوت ایشان برای حضور در حلقه های مشورتی مانند بهره است که قضات جوان از حضور وکیل کارکشته در دعاوی می برند. هم می تواند دیپلمات های جوان را از تجارب آنان بهره مند سازد و هم می تواند از غبار گرفتگی این تجارب جلوگیری کند. اغلب کشورهای دنیا همین حلقه ها را در دستگاه دیپلماسی خود دارند.

دوم: در سال های گذشته متاسفانه برای  دیپلمات های ارزنده کشورمان دایره تخصصی وسیع و کم عمقی رقم خورده است و اجازه ثبات در حوزه تخصصی داده نشده است. این امر برای سفرا معمول در بسیاری از کشورهاست اما در حد کارشناسان بسیار غیر عادی است. کارشناسی که چند سال تجربه در یک کشور آفریقایی را دارد به یکباره به کشور آسیایی و سپس به کشور اروپایی اعزام می شود و این سبب شده که کارشناسان خارج از دستگاه دیپلماسی گاه از توان تخصصی بیشتری برخوردار شوند. تعیین حوزه تخصصی برای کارشناسان و ایستادگی در این حوزه می تواند به تربیت کارشناسان متخصص تری بیانجامد.

سوم: در گذشته توان آرشیوی وزارت امور خارجه بسیار بالا بوده است و حتی منبعی برای متخصصان بشمار می آمده است. متاسفانه در هشت سال گذشته این بخش بسیار مورد بی توجهی قرار گرفته و سبب رویگردانی متخصصین روابط بین الملل از مراکز آرشیوی وزارت امور خارجه شد. مجلات تخصصی این وزارتخانه به سطح بسیار پایینی تنزل یافته و سال ها است اسناد جدید و دست اول به أن افزوده نشده یا کمتر افزوده شده است. این امر بسیار ضروری و از قضا مورد علاقه شخص جناب دکتر ظریف است. آرشیو سوابق سفارتخانه ها نیز متاسفانه  بسیار ضعیف است که می توان از فناوری های جدید در این بخش استفاده کرد.

چهارم: واگرایی بین نظرات کارشناسان و مدیران بسیار زیاد شده است. کاستن از این واگرایی و افزودن به همگرایی بسیار ضروری است. متاسفانه در سال های اخیر اعتماد مدیران و کارشناسان به هم، تنزل یافته و از همین رو گروه خاموش و معترضی در میان کارشناسان وزارت امور خارجه شکل گرفته که می توان از طریق شنیدن – تاکید می کنم شنیدن – نظرات آنان و توجیه منطقی آنان در صورت عدم پذیرش این اعتماد را باز گرداند.

پنجم: هیات های اعزامی به کشورها افزون بر پراکندگی فراوانشان، متاسفانه انتظارشان از دستگاه دیپلماسی کشور را تا حد سرویس دهی لجستیکی تنزل داده اند و اساسا خود را از نظرات کارشناسی کارشناسان و متخصصین وزارت امور خارجه بی نیاز می بینند و این نیازمند ساماندهی جدی در داخل است.

دکتر ظریف به چند دلیل می تواند در دستگاه دیپلماسی موفق باشد:

اول: با بدنه وزارت امورخارجه در داخل و با مخاطبین در خارج به خوبی آشنا است.

دوم: درک صحیحی از جهان کنونی دارد و جهان را به همان اندازه و در همان قامت واقعی می بیند نه مبهوت قدرت های بدون پشتوانه خواهد شد و نه خود شیفته گی که سبب ساز خود برتر بینی کاذب می شود در او حلول خواهد کرد.

سوم: او در موضع گیری ها و نوشته های خود نشان داده است که به ادبیات سیاسی جهان به خوبی تسلط دارد.

چهارم: سال های در حاشیه بودن، فرصت ارزشمند اندیشیدن به کاستی ها را برای او پدید آورده است.

منبع: انصاف نیوز

:::