۱۸:۲۷ - ۱۳۹۲/۰۲/۱۷

ائتلاف‌های چند‌گانه، جبهه‌های رنگارنگ

سردرگمی در بین اصلاح‌طلبان در‌باره تعدد نامزدها کمتر از اصولگرایان است. تجربه 84 به آنان ثابت کرده که باید با یک نفر وارد انتخابات شوند و اتفاقات رفته بر آنان طی این چند سال نیز اتحاد آنان را بیشتر کرده است. اما کار برای اصولگرایان سخت‌تر است.

«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام): امروز، روز ثبت‌نام است. مردم مدت زمان زیادی منتظر چنین روزی بودند تا بالاخره ببینند از بین چه کسانی رییس اجرایی کشورشان را انتخاب خواهند کرد. هرچند که هنوز بیشتر از یک ماه به روز انتخاب مانده است اما امروز مقدمه روز تعیین سرنوشت است. در دوره‌های پیشین انتخابات ریاست‌جمهوری از چند ماه مانده به شروع ثبت‌نام‌ها مشخص می‌شد چه کسانی مرد این میدانند و توانسته‌اند خود را رجل سیاسی معرفی کنند. ایران سرزمین غیرمنتظره‌ها است، نظرسنجی‌ها و پیش‌بینی‌ها در این سرزمین معمولا هیچ نقشی ندارند و آن چیز که اتفاق می‌افتد کمتر به مخیله کسی خطور می‌کند.

اما یازدهمین انتخاب حکایت دیگری است، هیچ زمانی چون امروز انتخابات ریاست‌جمهوری آن‌قدر بلاتکلیف نبوده است. نه اصلاح‌طلبان و نه اصولگرایان هیچ‌کدام هنوز به روشنی نمی‌دانند در انتخابات چه خواهند کرد. در واقع آن‌ها هنوز نمی‌دانند در انتخابات چطور باید حضور پیدا کنند. از سوی اصولگرایان ائتلاف‌های چند‌گانه و جبهه‌های رنگارنگ شکل گرفته و ائتلاف‌کنندگان فقط در نام اصولگرایی باهم یکی هستند. معمولا ائتلاف‌ها بر این اساس شکل می‌گیرد که یک نفر به نمایندگی از چند جریان در انتخابات حضور داشته باشد یا دو حزب بخواهند حزب دیگری را شکست بدهند، اما اصولگرایان همه وابسته به یک جریان فکری چندتا چندتا باهم ائتلاف می‌کنند تا یکی رقیب دیگری نشود.

به نظر می‌رسد اصولگرایان همه می‌خواهند رییس‌جمهور شوند و فقط باهم ائتلاف کرده‌اند تا بتوانند دیگری را مجبور به کناره‌گیری کنند و در واقع هیچ‌کس حاضر به کناره‌گیری نیست، اگر هم هست سهمی می‌خواهد. برای همین هم همه امروز تصمیم گرفته‌اند ثبت‌نام کنند تا درنهایت ببینند زور چه کسی بیشتر است. تا چند ماه پیش اصولگرایان فکر می‌کردند رقیب یک دیگر هستند و حتی قصد ائتلاف هم نداشتند، یک به یک اعلام حضور کردند و فقط در این میان محمدباقر قالیباف، غلامعلی حدادعادل و علی‌اکبر ولایتی ائتلاف شکننده ۱+۲ را تشکیل دادند. ائتلافی که به نظر می‌رسد عدد یک‌اش قالیباف است که چندان خوشحال از حضور در این ائتلاف نیست و گویا مجبورش کرده‌اند و بیشتر راه خودش را می‌رود تا راه ائتلاف را. ائتلافی که از روز شکل‌گیری تا امروز خبرهای متعددی از خروج یکی از سه ضلع از آن بیرون آمده است و ائتلافی که هر سه عضو آن می‌خواهند در انتخابات ثبت‌نام کنند. ائتلاف پنج‌گانه اصولگرایان هم هست، ائتلافی که یک ماه بیشتر از عمرش نمی‌گذرد و تمامی اعضایش خود را از حالا رییس‌جمهور بالفعل می‌دانند. در این میان از حزب مؤتلفه یک نامزد مستقل پا به میدان گذاشته و جبهه نوپای پایداری نیز به رهبریت معنوی مصباح‌یزدی، کامران باقری‌لنکرانی وزیر اسبق احمدی‌نژاد را نامزد خود کرده است.

معلوم نیست اصولگرایان چند نامزد دارند، ۱۰، ۱۵ یا ۲۰ شاید هم بیشتر اما هرچه هست، بزرگان و ریش‌سفیدان این جریان را نگران کرده است. این روزها از هر طرف صدای ریش‌سفیدان این جریان به گوش می‌رسد که از اصولگرایان می‌خواهند به سراغ اجماع و اتحاد بروند و از چند صدایی بپرهیزند که برخلاف تمام تصورات قبلی به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان در انتخابات حضور دارند و این برای جریان چهل‌تیکه شده اصولگرایی خطرناک است و می‌تواند رویای آنان برای حضور در پاستور را به کلی بر هم زند.

اما اصلاح‌طلبان که فرصت و شرایط مناسب برای حضور نداشتند هنوز هم تصمیمی برای حضور ندارند. به نظر می‌رسید که ۲۲ خرداد ۸۸ آخرین حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات باشد، خصوصا آن‌که آنان در انتخابات مجلس نهم نیز به صورت هماهنگ و پیوسته شرکت نکردند و فهرست ندادند. سید‌محمد خاتمی و اصلاح‌طلبان برای حضور در انتخابات مجلس شرایطی را مطرح کردند که در واقع از نظر آنان شرایط برگزاری یک انتخابات سالم بود و به گمان خیلی‌های دیگر شرایط حضور آنان در انتخابات محسوب می‌شد. اما ظاهرا کسی توجهی نکرد یا اگر هم کرد از لحاظ آنان کافی نبود. همین است که اکنون نگاه اصلاح‌طلبان تنها به چند نامزد محدود شده که هیچ‌کدام از آن‌ها نیز هنوز قطعی نیستند. یا نیامده‌اند یا اگر هم آمده‌اند می‌گویند اگر دیگری بیاید یا همه ما را نخواهند ما هم می‌رویم. اصلاح‌طلبان هم به خودشان نگاه می‌کنند هم به دیگران، نه این‌که بخواهند باید این‌گونه باشد، اگر نباشد حضورشان هم تاثیر ندارد. سردرگمی در بین اصلاح‌طلبان در‌باره تعدد نامزدها کمتر از اصولگرایان است. تجربه ۸۴ به آنان ثابت کرده که باید با یک نفر وارد انتخابات شوند و اتفاقات رفته بر آنان طی این چند سال نیز اتحاد آنان را بیشتر کرده است. اما کار برای اصولگرایان سخت‌تر است. سال ۸۴ آنان سرخوش شدند از این‌که بالاخره رییس‌جمهور اصولگرا دارند، رییس‌جمهوری که شاید چهار سال نخست کمی روی اصولگرایان حامی‌اش لبخند زد اما درنهایت در چهار سال دوم با خیال جمع به تمامی آن‌ها پشت کرد و اصولگرایان را در حسرت حضور مقتدرانه در پاستور تنها گذاشت.

حالا اصولگرایان هم سردرگم هستند که باید با اصلاح‌طلبی که در انتخابات حضور پیدا می‌کند چه کنند و هم نمی‌توانند از خیر رقابت‌ها و اختلافات درونی خود بگذرند و درنهایت رویای حضور در پاستور در ذهن تک‌تکشان شکل گرفته است که نمی‌توانند از آن بگذرند. امروز، روز ثبت‌نام است، از امروز تا شنبه فرصت هست تا مشخص شود بالاخره اصلاح‌طلبان، اصولگرایان و حتی دولتیان در این انتخابات چه خواهند کرد، در شلوغ‌ترین انتخابات ریاست‌جمهوری، جمهوری اسلامی.

منبع: روزنامه بهار