۰۲:۳۵ - ۱۳۹۵/۰۲/۱۹ محمد سبحان شعبانی:

فرار رو به جلوی راست ها در مواجهه با رخداد خان طومان

اینک که معادلات نظامی و سیاسی در سوریه به گونه ای رقم خورده است که معاهده ی آتش بس پیشنهاد شده توسط "آمریکا" و "روسیه" در میان نیروهای تکفیری و محارب بی اعتبار می نماید، گویی آقایان جناح راست با ترفند فرار به جلو به دنبال آنند تا بر شواهد غیر قابل اعتماد بودن قطب دوم استکبار پرده بیفکنند.

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)-محمد سبحان شعبانی:

آن چه در منطقه ی خان طومان به وقوع پیوست، برای برخی تنها نقض یک معاهده ی آتش بس بود، برای برخی دیگر یک شکست نظامی و برای عده ای هم تنها یک خوراک خبری بادآورده! لیکن این رخداد برای کسانی هم فقدان بود، از دست دادن بود و شاید یتیمی. برداشت ها و تحلیل ها از واقعه و البته بازتاب آن در فضای مجازی و رسانه های خبری متنوع و پرشمار بود. لکن در این میان یک برداشت خاص از این واقعه، بیش از بقیه خودنمایی می کرد:

« سی سال قبل وقتی مذاکرات سازشکاران با مک فارلین تمام شد،
فاجعه “کربلای ۴″ رقم خورد؛
در نتیجه مذاکرات صلح سوریه هم امروز “خان طومان“، “خونین شهر” شد! »

اینک که معادلات نظامی و سیاسی در سوریه به گونه ای رقم خورده است که معاهده ی آتش بس پیشنهاد شده توسط “آمریکا” و “روسیه” در میان نیروهای تکفیری و محارب بی اعتبار می نماید، گویی آقایان جناح راست با ترفند فرار به جلو به دنبال آنند تا بر شواهد غیر قابل اعتماد بودن قطب دوم استکبار پرده بیفکنند. اگر چه اصل ماجرای مک فارلین(موسوم به ایران گیت) و ارتباط داشتن آن با شکست عملیات کربلای ۴ در ایام دفاع مقدس و نهایتا مطابقت این دو با رخداد اخیر منطقه ی خان طومان محل بحث مفصل است و در مجال خود ارزش بررسی دارد؛ لیکن مقصود نگارنده، طرح و بررسی مسائل مذکور نمی باشد. بلکه هدف این است که به بهانه ی تحلیل این برداشت به بازخوانی برخی آراء فراموش شده ی امام خمینی(ره) درباری مستکبران شرقی و غربی پرداخته شود.

چسباندن وصله ی سازشکاری به ریاست جمهوری و تیم وزارت خارجه ی دولت نخستین ترفند مخالفان در مواجهه با تئوری های دولت یازدهم در حوزه ی سیاست خارجی بود که البته استفاده از چنین حربه ای آن هم از سوی جناحی که گاف های سیاسی فضاحت باری چون “لاری گیت” و یا سابقه ی هم آغوشی با قطب دوم استکبار را در کارنامه های سیاسی خود حک کرده، مگر برای آنان که حافظه ی تاریخی ضعیفی دارند، قدری خنده دار به نظر می رسد.

خنده ای تلخ که فریاد ها و انذارهای رهبر کبیر انقلاب اسلامی(س) در تاکید بر مواجهه ی عزتمندانه با مستکبرین جهان را در خاطر دوستداران و یاران حقیقی اش زنده می سازد و فریادهایی که یاد آور می شود مستکبرین جهان یکی از یکی پلید تر و نیرنگ باز ترند دوباره در گوش طنین انداز می شوند:

” ای سران ملل اسلام! ای روسای جمهور ملل اسلامی! ای سلاطین ملل اسلامی! (…) ما زیر چکمه های آمریکا برویم چون ملل ضعیفی هستیم؟! چون دلار نداریم؟! آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر، شوروی از هردو بدتر، همه از هم بدتر، همه از هم پلید تر.”

«صحیفه نور، ج۱، ص ۱۰۵»

علاوه بر برابری همه ی مستکبرین در نظر امام خمینی(س)، عدم اتکا به قدرت غیر اصیل مستکبرین “شرق” و “غرب” به عنوان یک اصل در کلام ایشان مشهود است:

“اگر دول اسلامی و ملل مسلمان به جای تکیه به بلوک شرق و غرب، به اسلام تکیه می کردند و تعالیم نورانی و رهایی بخش قرآن کریم را نصب عین خود قرار داده و به کار می بستند، امروز اسیر تجاوزگران صهیونیسم و مرعوب فانتوم آمریکا و مقهور اراده سازشکارانه و نیرنگ بازی های شیطانی واقع نمی شدند. دوری دول اسلامی از قرآن کریم، ملت اسلام رابه این وضع سیاه نکبت بار مواجه ساخته و سرنوشت ملت های مسلمان و کشورهای اسلامی را دستخوش سیاست سازشکارانه استعمار چپ و راست قرار داده است.

«صحیفه نور، ج۱، ص۱۸۵»

و یا یک نمونه ی دیگر:

“برای ما فرقی میان شرق و غرب نیست.ما با اتکا به خدا و ملت شجاع، استقلال واقعی را به دست می آوریم.”

«صحیفه نور، ج۴، ص۳۰»

و پیمان محکمی که با فرزندان میهن بسته می شود:

“ای فرزندان ایران! پیوندتان را با ملت بزرگمان که تنها می‌خواهد روی پای خود بایستد و هیچ‌گونه گرایشی به شرق و غرب نداشته باشد، و به همین مناسبت مورد هجوم چپ و راست قرار گرفته است و هر روز شاهد کشتار دسته‌جمعی آنان به دست شرق و غرب هستیم، مستحکمتر کنید، و با شعار واحد توحیدی، دست جباران و غارتگران بین‌المللی را از مخازن غنی خود کوتاه کنید، و با دست یافتن به مخازن بزرگ و کوتاه کردن دست زمامداران، کرسی‌نشینان خیانتکار، با همت ملت بزرگ به ادارۀ کشور بپردازید؛ و سرمایه‌های عظیمی که امروز به دست دزدهای غارتگر بین‌المللی و دودمان پهلوی و بستگان آنان و هیأت حاکمه و دیگران تباه می‌شود، در راه صلاح و خیر ملت و مملکت به کار اندازید. بساط هرج و مرج و اسراف و هرزه‌گریها را به برکت حکومت اسلامی درهم پیچید و کشور خود را نجات دهید. و به خدای بزرگ اتکال کنید که نگهدار و معین شماست.”

«صحیفه نور، ج۲، ص۱۱۲»

و هشدار های بی شمار دیگری که برای گوش ناشنوای برخی تنها تکرار مکررات است.

با همه ی این ها پیشه ساختن سیاست یک بام و دو هوا در مساله ی استکبار ستیزی و تلاش های بی وقفه ی جناح راست برای تطهیر چهره ی کشوری که خون هزاران مسلمان بی گناه از چنگالش می چکد امتداد یافته است. لکن کاملا مشهود است که سناریوی قابل اعتماد نشان دادن روسیه، با شکست مواجه شده و حنای آن ها در پیشگاه ملت دیگر رنگی ندارد. هم اکنون که “وهب زمان” اصولگرایان در معیت “شیطان بزرگ” امان نامه ی سازش را به امضاء فرمانده جبهه ی حق در سوریه مزین ساخته است؛ عزیزان اصولگرایمان به جای پاسخگویی در قبال سیاست هم آغوشی با قطب دوم استکبار و بر دوش کشیدن بار سنگین خون فرزندان این آب و خاک، با استفاده از ترفند فرار رو به جلو دست به فرافکنی زده اند و به واسطه ی نبش قبر و تکرار برداشت های یک جانبه گرایانه از برخی وقایع تاریخی قصد دارند تا برای بار دیگر با نقاب جدیدی چهره ی غیر قابل اعتماد روسیه را مستور نمایند.

::::