۰۲:۲۳ - ۱۳۹۵/۰۵/۳ مسعود بزم آرا :

اعتزال از دولت اعتدال !

در این فرصت باقی مانده باید کوشید تا مرزهای محو شده میان جریان اصلاحات و اعتدال دوباره احیا گردد و با ایجاد حائلی میان اصلاحات و دولت اعتدال ، این پیش فرض شکل گرفته که دولت اعتدال نماینده تام الاختیار جریان اصلاحات است از اذهان مردم پاک شود تا عملکرد این دولت به پای اصلاح طلبان نوشته نشود . در غیر این صورت بعید نیست خسارت زیان باری که از جانب دولت مهرورز احمدی نژاد به جریان اصولگرا تحمیل شد این بار و به طرقی دیگر از سوی دولت تدبیر و امید روحانی بر پیکر تازه جان گرفته اصلاحات وارد...

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)-مسعود بزم آرا:
دولت تدبیر و امید سال آخر عمر خود در دور یازدهم ریاست جمهوری را سپری می کند. دولتی که بواسطه حمایت همه جانبه و بی دریغ جریان اصلاحات روی کار آمد اما در طول این سه سال خیلی نام و نشانی از اصلاح طلبی را با خود بهمراه نداشته است .
عملکرد دولت اعتدال – چه خوب و چه بد – تمام و کمال به پای جریان اصلاحات نوشته می شود و این اتفاق در حالی رخ می دهد که جز چند مقام و منصب نه چندان تاثیر گذار اثری از حضور اصلاح طلبان در بدنه دولت نمی توان یافت . اصلاح طلبان کمترین نقش آفرینی در دولتی را دارند که خود نردبان موفقیت آن شده اند و این در حالیست که در نزد عامه مردم عیار و اعتبار جریان اصلاحات بواسطه عملکرد همین دولت سنجیده می شود.
ائتلاف اصلاح طلبان با دکتر روحانی در سال ۹۲ تصمیم معقول و مقبولی بود که با درایت خاتمی ، فداکاری عارف و همراهی مردم عزیز به ثمر نشست و نتیجه داد . با این وجود اما نحوه اجرا و پیاده سازی – و نه اصل و اساس – این سیاست به درستی پیش نرفت و منجر به نتیجه مطلوب نشد .هر ائتلافی اصول و قواعد خاص مربوط به خود را می طلبد که دو طرف ملزم به پایبندی به آن موارد هستند تا نتیجه برد – برد برای هر دو سوی ائتلاف بدست آید .
یکی از این اصول رعایت مرزبندی ها در پروسه ائتلاف است . هنگامی که شرایط ایجاب می کند تا یک جناح در انتخابات سیاست ائتلاف را در پیش بگیرد بایستی در خصوص اینکه گزینه انتخابی نماینده این جریان نیست و صرفا بعنوان گزینه انتخابی “بد” از میان “بدتر” برگزیده شده است روشنگری های لازم را انجام دهد .
این اقدام ضمن اینکه موجب حفظ فاصله و رعایت مرزبندی ها خواهد شد اجازه این را نمی دهد که عملکرد ، نقایص و کم و کاستی هایی که ممکن است در طول مدت فعالیت نامزد منتخب رخ دهد به پای جریان ائتلاف کننده نوشته شود .
ماجرای انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۰۲ مثال خوبی برای نشان دادن این موضوع است . زمانی که مردم عمدتا چپگرای فرانسه تنها دو گزینه “شیراک” بعنوان راست میانه و “لوپن” بعنوان راست افراطی را برای انتخاب در پیش روی خود می دیدند در روز رای گیری به نشانه اینکه رای شان انتخاب بین “بد” و “بدتر” است و این انتخاب “گزینه مطلوب” شان نیست با دستکش سفید در پای صندوق های رای حاضر شده و به “شیراک” رای دادند.
در انتخابات ۹۲ اما اصلاح طلبان نه تنها چنین نکردند بلکه آنچنان سر تا پای خود را به “رنگ بنفش” مزین ساختند که گویا روحانی از ابتدا “گزینه مطلوب” این جریان بوده و از اینکه شرایط طوری رقم خورده است که به ائتلاف روی آورده اند هیچ نارضایتی ندارند !!
نتیجه این رفتار آن شد که روحانی گزینه اصلی و باب میل جریان اصلاحات معرفی گردید و همگان از دولت وی بعنوان نماینده جریان اصلاحات نام بردند در صورتی که اصلاح طلبان کوچکترین نقشی در تعیین سیاست ها و تصمیمات این دولت ندارند . اصل بعدی که در اجرای سیاست ائتلاف می بایست بدان توجه ویژه شود نحوه حمایت بصورت ” مشروط” و نه “مطلق” از نامزد مورد نظر است .در “حمایت مشروط” حمایت کننده خواسته ها و انتظاراتی را از حمایت شونده طلب میکند و حمایت شونده نیز در صورت پیروزی در انتخابات مکلف و موظف به تحقق آنهاست. اما در ”حمایت مطلق” حمایت کننده بدون هیچ ترقب و توقعی به حمایت از حمایت شونده می پردازد.خطای دیگر جریان اصلاحات “حمایت مطلق” بجای “حمایت مشروط” از روحانی در انتخابات ۹۲ بود . اختصاص سبد رای ثقیل و سنگین اصلاح طلبان به روحانی در انتخابات ۹۲ می توانست دستاوردی چون در اختیار گرفتن کلید چند وزارتخانه و تعدادی منصب مدیریتی مهم در بدنه دولت تدبیر و امید را بهمراه داشته باشد ، اما متاسفانه چنین نشد و این سرمایه عظیم و گرانبها بدون هیچ ما به ازایی به دولت اعتدال هبه شد!!
کمتر از یکسال دیگر تا دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری باقیست و اصلاح طلبان در انتخابات ۹۶ نیز ناگزیر به حمایت دوباره از روحانی هستند. مطرح ساختن “پروژه عبور از روحانی” اشتباهی به مراتب مهلک تر از اشتباهات رخ داده در انتخابات ۹۲ خواهد بود .
در این فرصت باقی مانده باید کوشید تا مرزهای محو شده میان جریان اصلاحات و اعتدال دوباره احیا گردد و با ایجاد حائلی میان اصلاحات و دولت اعتدال ، این پیش فرض شکل گرفته که دولت اعتدال نماینده تام الاختیار جریان اصلاحات است از اذهان مردم پاک شود تا عملکرد این دولت به پای اصلاح طلبان نوشته نشود . در غیر این صورت بعید نیست خسارت زیان باری که از جانب دولت مهرورز احمدی نژاد به جریان اصولگرا تحمیل شد این بار و به طرقی دیگر از سوی دولت تدبیر و امید روحانی بر پیکر تازه جان گرفته اصلاحات وارد گردد . اعتزال از اعتدال بهتر از انحلال در اعتدال است !!

::::