۰۸:۳۲ - ۱۳۹۲/۰۴/۲۲ منطق دوگانه حامبان آیت الله مصباح در برابر منتقدان

برای آیت الله مصباح خوب، برای دیگران بد

آیت الله مصباح سخنانی را بر زبان آورد که منتقدان آیت الله امروز برای توجیه انتقادات خود به دولت و... به زیان می آورند با این تفاوت که این روزها شاگردان آیت الله نه تنها بر طریق سخنان آن روز مرادشان راه نمی روند بلکه منتقدان را به زیر تیغ تخریب به خاطر انتقاداتشان گرفته و آنها را بی بصیرت های زمان نشناس می نامند!

mesbah«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) – مسعود شایگان:

۱۳ تبر ۱۳۸۲ آیت الله مصباح یزدی که چندین هفته متوالی به سخنرانی پیش از خطبه های نماز جمعه تهران می پرداخت سخنانی بر زبان آورد که تا هفته ها به یکی از بحث های تنش آمیز آن روزها تبدیل شد و تنور مطبوعات را به قدری داغ کرد  که حسین شریعتمداری نیز در مقاله ای که در کیهان منتشر شد به این سخنان آیت الله اعتراض کرد و البته پس از آن بود که سخنرانی های وی پیش از خطبه های نماز جمعه نیز قطع گردید.

آنچه در این ماجرا  اهمیت بیشتری دارد بخشی از سخنان ایشان است که چند روز بعد در توجیه انتقادات قبلی خود خود ارائه کرد و البته شاید برای بسیاری از خوانندگانی که برای اولین بار این سخنان را می خوانند تعجب آور باشد زیرا که آیت الله این بار در دفاع از خود حرفهایی را بر زبان آورد که امروز اصولگرایان منتقد از آن برای توجیه انتقادات خود از دولت و… می زنند.

ماجرا چه بود: آیت الله مصباح در سخنان پیش از خطبه های نماز جمعه در تاریخ ۱۳ تیرماه ۱۳۸۲ ضمن مذموم دانستن حیله های ربا و ربا خواری گفته بود:

«پیش از انقلاب صریحا فرموده بود حیله های شرعی به هر شکلش حرام است اما متاسفانه امروز نظام جمهوری اسلامی ما از رباخوارترین نظام های عالم شده است.»

او در ادامه به نرخ سود بانک های دنیا اشاره کرده بود اما دو هفته بعد در همان تریبون گفت که منظورش از نظام، نظام اقتصادی بوده است که هم مربوط به اعمال بانک ها می شود هم بانک ها!

پس از این سخنان بود که تریبون های مختلف شروع به انتقاد از مصباح یزدی کردند تا جایی که شریعتمداری نیز به میدان وارد شد و ضمن تاکید بر نقش برجسته و والای آیت الله مصباح یزدی اثر تحلیل ایشان بر پایه اطلاعات غیر واقعی یا خطای ایشان در سخن راندن  را بسیار بزرگ دانست و اظهار نظر وی را در این مورد اظهار نظری غلط قلمداد کرد.

اما ورای این سخنان آیت الله مصباح در دفاع از حرف خویش که موضوع این نوشتار نیست بخش دیگری از سخنان ایشان در برابر کسانی که می گفتند شرایط کشور ویژه و خطرناک است و الان وقت گفتن این سخنان نیست در نوع خود بسیار قابل توجه است.

وی در سخنانی که در روزهای ۲۷ تیر و ۲۱ مرداد همان سال ایراد شد، گفته بود:

«انتظار این که ما جو آرامی پیدا بکنیم تا به انتقاد بپردازیم این خواب و خیال است بالاخره هر روز یک پیشامدی است… ما مسائل بین المللی هم داریم می گویند حرف نزنید که آمریکا آمده در خلیج فارس، آمریکا در کنار ماست، در عراق است، در افغانستان است نمی دانم چنین و چنان است حرف نزنید برای اینکه اوضاع باید آرام باشد اگر آرام نباشد دشمن ما را تهدید می کند خوب پس چه وقت باید انتقاد  کرد؟»

ایشان در بخش دیگری از سخنانش هم می فرمایند:

«آن نظامی که هشدار دهنده نداشته باشد آن نظامی که دریچه احتیاط نداشته باشد منفجر خواهد شد برای دیگ بخار هم یک دریچه احتیاط می گذارند. هر کس حرفی بزند بگویند این خلاف نظام است تضعیف نظام است. کدام نظام؟ مگر نظام مساوی با دولت است؟ مگر نظام مساوی با چند وزیر است؟ این چه ربطی به نظام اسلامی دارد؟ متصدیان امر خیانت کردند چه ربطی به  اصل نظام دارد؟»

آیت الله مصباح سخنانی را بر زبان آورد که منتقدان آیت الله امروز برای توجیه انتقادات خود به دولت و… به زیان می آورند با این تفاوت که این روزها شاگردان آیت الله نه تنها بر طریق سخنان آن روز مرادشان راه نمی روند بلکه منتقدان را به زیر تیغ تخریب به خاطر انتقاداتشان گرفته و آنها را بی بصیرت های زمان نشناس می نامند!

از جمله این منتقدان که مورد هجمه شدید ظرفداران آیت الله مصباح قرار گرفته، علی مطهری است که او هم انتقاد از دولت و نظام را وظیفه دلسوزان می داند هرچند که ممکن است دشمنان هم از این نقدها سوء استفاده کنند. چنانچه می گوید:

«تا زمانی که انقلاب اسلامی و آرمان‌هایش و خصوصا آرمان آزادی فلسطین زنده است، تحریم‌ها هم وجود خواهد داشت و بی‌بی‌سی و صدای آمریکا هم از هرگونه انتقادی از دولت و سایر ارکان نظام اظهار شادی می‌کنند، گرچه از دل با آن مخالف هستند، چون موجب اصلاح امور می‌شود، حتی بهانه‌گیری سلطه‌گران غربی در مساله انرژی هسته‌یی ناشی از پایبندی ما به آرمان فلسطین است. والا نه قطعنامه‌ای در کار بود و نه حساسیتی، پس فشار خارجی از قبیل تحریم‌ها و نقشه‌ها برای براندازی نظام جمهوری اسلامی همیشه هست و انتها ندارد.»

که البته موضع پسندیده ای است. اما باید از طرفداران آیت الله مصباح پرسید که چرا با منطقی دوگانه با مسئله «نقد» مواجه می شوند؟ چرا نقد اشکالات ساختاری و موردی در نظام برای آیت الله مصباح خوب و برای دیگران بد است؟

منبع نقل قول ها:

گفتمان مصباح (گزارشی از زندگانی علمی و سیاسی آیت الله مصباح یزدی)، رضا صنعتی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۷

:::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

40 - 32 =