« در حاشیه»ای برای کارگران!
«نبود کار» یکی دیگر از دغدغههای کارگران است. کارگرانی که تنها راه گذران زندگی را در کارگری میدانند وقتی به بازار کار مراجعه میکنند؟ کریمی هم در اینباره میگوید: «فردی که کار میکند گرسنه است وای به حال کسی که کار ندارد! حسابی شرمنده زن و بچه میشود.
مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):
هرسال دریغ از پارسال، مصداق وضعیت کارگرانی است که این روزها بیشتر از سایر قشرهای جامعه با سختیهای زندگی دست و پنجه نرم میکنند. سالهاست که کارگران با اعتراضهای مکرر در پی مطالبه حقی هستند به نام «زندگی راحت». گرچه این اعتراضات معمولا به جایی نمیرسد و فقط هرسال مبلغ ناچیزی به حقوقشان اضافه میشود اما این به ثمر ننشستن باعث نمیشود همه واقعیتهای زندگی کارگران را به رشته تحریر در نیاورد و از آنها گذشت. هفته کارگر شروع شده است و به همین بهانه با یکی از فعالان حوزه کارگری گفتوگو کردیم تا ببینیم مهمترین مطالبات کارگران چیست که تا به حال به جایی نرسیده. شاید از پیدایش مشروطه تا پایان حکومت پهلوی به کارگران به خاطر آنکه از حقوق واقعی خود چیز بسیاری نمیدانستند، ایراد جدی وارد نبود، چراکه در آن دوره حتی دسترسی به اطلاعات به صورت قطرهچکانی هم هزینهای برابر با غل و زنجیر داشت! ولی امروزه با عصری مواجهیم که از انتشار خبر تا به دست آوردنش شاید فقط ۳۰ ثانیه زمان باشد. در طول این سالها که کارگران از حق خود به خوبی اطلاع پیدا کردهاند و دست به اعتراضهای اساسی زدهاند، وضعیت چندان بهتر نشده است. کارگران در رویارویی با مسائل مبتلابه اقتصادی ـ اجتماعی و سیاسی در صف مقدم زحمتکشان قرار دارند. مهمترین مطالبهای که کارگران دارند بیکاری و معیشت است. شعار «ما کار میخواهیم» برای بیکاران و «ما کار و امنیت شغلی میخواهیم» برای شاغلانی که خطر بیکاری آنها را تهدید میکند، اهمیت بسیار زیادی دارد. بیش از ۱۰میلیون بیکار و نیروی آماده به کار همچنان پشت درهای واحدها و کارخانههای خیالی به انتظار کارند و دولت هرروز شعارهای جدید میدهد.
مهمترین مطالبات کارگران چیست؟
اخراج و تعدیل نیروی کار و نبود امنیت شغلی، نپرداختن به موقع دستمزدها تا ۶ ماه تاخیر، تعطیل کارخانهها و واحدهای کار و تولید، نبود شرایط مناسب ایمنی و بهداشت در محیطهای کار وتولید، فزونی حوادث ناشی از کار در کارگاههای صنعتی و ساختمانی، واردات بیرویه کالا و محصولات و حذف تعرفهها، تغییرات در قوانین و مقررات کار بدون حضور نمایندگان واقعی از سوی کارگران، غیرقانونی بودن قرادادهای یکجانبه و سفید امضا و قرارداد موقت درباره کارهایی که ماهیت دائم و مستمر دارند و مغایر با قانون اساسی و نامههای سازمان بینالمللی کار است، نبود نظام دستمزدی مناسب با شرایط اقتصادی برای ایجاد امکان خرید مایحتاج زندگی، مشکل مسکن به عنوان مهمترین هزینه در سبد هزینه خانوارهای کارگری، طی سال های اخیر به عنوان مطالبات جدی مطرح بوده است.
قدرت خرید پایین
عیدعلی کریمی، دبیر اجرایی خانه کارگر استان قزوین و نایب رئیس کانون بازنشستگان استان قزوین درباره مهمترین مطالبه کارگران به «قانون» میگوید: «مهم ترین مطالبات چه در بخش شاغلین و چه بازنشستهها این است که هرسال قدرت خرید پایین میآید. این اتفاق با تورم موجود همخوانی ندارد. خوشبینانهاش این است که یک سوم هزینهها را میتوانیم با حقوق فعلی پرداخت کنیم و هفتاد درصد باقیمانده دچار خلأ است.
کارگران با چنگ و دندان و کارهای کاذب می توانند زندگیشان را اداره کنند، با حذف کردن خرجهایی که در اولویتهای پایینتر قرار دارند. ۱۲ سال کار میکنیم تا بتوانیم پول دربیاویم و حقوق داشته باشیم. او معتقد است کارگران امروز باید مثل ربات زندگی کنند تا بتوانند زنده بمانند: «رباتها نه سیاحتی و نه زیارتی دارند و به هیچ چیز جز کار فکر نمیکنند. هر ساله حقوق ما نسبت به تورم نه تنها زیاد نشده بلکه عقب رفتیم و همین بحث باعث شده الان نزدیک به هفتاد درصد حقوق از دولت طلبکاریم. الان مزد یک کارگر ۷۰۰ هزار تومان است اما حداقل مزد باید یک میلیون و هشتصد هزار تومان شود تا با تورم واقعی همخوانی داشته باشد. اگر کمتر از این مبلغ بگیریم خلأ اش در جاهای دیگر مثل بحث تفریحات، درمان، تحصیل و هزینههای روزمره خودش را به بدترین شکل ممکن نشان میدهد.» کریمی ادامه میدهد: «هرسال میگویند اگر افزایش حقوق داشته باشیم بحث تورم و کار تحتالشعاع قرار میگیرد. اما اگر کلاهتان را قاضی کنید متوجه میشوید که اصلا هزینههای زندگی با حقوقی که دریافت میکنیم جور در نمیآید. به نظر من مسئولان باید اولویتبندی کنند ببینند حقوق ما در چه جایگاهی قرار میگیرد. استدلالشان از افزایش پیدا نکردن حقوق این است که اگر بگوییم افزایش حقوق داشته باشیم شرکتها تعطیل میشود. اما هرساله این حرفها بوده و تورم کار خودش را کرده و همینها باعث شده کارگران دو سوم خلأ حقوقی داشته باشند.»
کار نداریم
«نبود کار» یکی دیگر از دغدغههای کارگران است. کارگرانی که تنها راه گذران زندگی را در کارگری میدانند وقتی به بازار کار مراجعه میکنند؟ کریمی هم در اینباره میگوید: «فردی که کار میکند گرسنه است وای به حال کسی که کار ندارد! حسابی شرمنده زن و بچه میشود. به نظر من باید مسئولان فکر اساسی کنند. در بحث اشتغال هم اگر بخواهیم یک جا را متولی بدانیم درست نیست. همه باید دست به دست بدهند تا بتوانند مشکل بیکاری را حل کنند. امروزه اشتغال ما در حال رکود است. آمار و ارقام ما در بیمههای اجباری نشان میدهد که دو، سه سال است پسرفت داریم. ما کاهش بیمه اجباری داریم. الان شاغلان ما از ۲۵۰ هزار نفر کمتر شدهاند. یعنی شاغلانمان یک درصد کاهش پیدا کردهاند. شاید بعضی شرکتها چند کارگر هم استخدام کنند ولی چند شرکت تعدیل شدهاند. بحث استخدام به همین دلیل دچار رکود است.»
۱۰۰ هزار میلیارد بدهی دولت به بیمه
« از طرفی ما مهمترین طلب را در بحث بیمه کارگری از دولت داریم. ۸۰-۹۰ هزار میلیارد تومان تامین اجتماعی از دولت طلبکار است. اگر تامین اجتماعی این پول را داشته باشد، میتواند خدمات بهتری در بحث حقوقی و درمانی داشته باشد. وقتی دولت بدهیها را نمیدهد، بیمهها هم پسرفت خواهند داشت. جمعیت ما به مرور افزوده میشود. بیمه ها نسبت به تعهدات در بعضی مواقع سهلانگاری میکنند به این دلیل که نمیتوانند هزینهها را پرداخت کنند. سازمان میگوید ۶-۷ هزارمیلیارد کسری بودجه دارد. یعنی باید اموال تامین اجتماعی را بفروشند تا هزینههای جاریشان را پرداخت کنند. تا بودجهای برسد و خدمات به ما ارائه شود. در چند سال گذشته هم این بدهیها از طرف دولت انباشته شده و نزدیک به ۱۰۰ میلیارد تومان میرسد.» اینها حرفهای کریمی در بحث بیمه کارگری است. بیمهای که بسیاری از کارگران اعتراض ویژهای به آن دارند. او معتقد است شعارهایی که تا به حال داده شده هیچ وقت عملی نشده: «سال گذشته آقای روحانی در جمع کارگران گفت اجازه ندهید معیشت دغدغه کارگران باشد، اما همین معیشت الان دغدغه اساسی کارگران است. در بازنشستههاافزایش حقوق داشتند ولی تورم همچنان بالاست. تامین معاش کارگران از شعارهای دولت بود که جامه عمل نپوشید. اینکه میگویند تورم به ۱۴ درصد رسیده اشتباه است، ما سر سفرههایمان میبینیم که این تورم هنوز همان ۲۵ درصد است.»
منبع:قانون
::::