۰۷:۳۶ - ۱۳۹۲/۰۳/۲۷

ترس از پیروزی اصلاحطلبان خشمگین

اگرچه در انتقاد به مسائلی چون عدم آزادی بیان، انسداد سیاسی، نظارت استصوابی شورای نگهبان و دخالت نیروهای مسلح در سیاست، با آنها همنوا هستم؛ اما خاستگاه انتقاداتم در سیره و صحیفه امام(ره) است. این مسئله هم مرا به سلاح انقلابی مجهز می کند و هم دست مخالفانم را در ایراد افترا و هجمه سیاسی می بندد.

phpThumb.php«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) – سرویس جامعه مجازی:

از پیروزی اصلاحطلبان می ترسم

-          از پیروزی اصلاحطلبان خشمگین می ترسم. می دانم که عصبیت های ۸۸ آنقدر زیاد است که وقتی در قدرت قرار بگیرند، فوران کند. سه نفر در کهریزک و چند نفر در تظاهرات خیابانی کشته شده اند و خون را به راحتی نمی شود پاک کرد. برخلاف سال ۸۸ که اگر مسالمت آمیز پیروز می شدند، معتدل عمل می کردند. چون در طول چهار سال فترت از قدرت، از رادیکالیسم سالهای اولیه اصلاحات(۸۰-۷۶) به سمت اعتدال رهنمون شده بودند. برای مثال روزنامه های اعتماد و اعتماد ملی(۸۸-۸۴) را مقایسه کنید با نشاط و عصر آزادگان (۸۰-۷۶(
-          از پیروزی اصلاحطلبان طلبکار می ترسم. اصلاحطلبانی که پیروزی خود را مدیون عملکرد بسیار بد دولت رقیب و آرایش ضعیف رقیب هستند و نه توانایی خود در شناخت مطالبات اصیل و اهم مردم و انعکاس آن و نیز طرح برنامه های جدی برای حل آنها. اصلاحطلبانی که با ژست طلبکار از رقیب (و حتی مردمی که دفعه قبل قدر آنها را ندانسته اند) می آیند نه بدهکار آراء مردم، ترسناک هستند.
-          از پیروزی اصلاحطلبان زیر ییرق هاشمی می ترسم. ۸ سال اصلاحات اگرچه وزرای کارگزار در دولت اصلاحات بودند، اما رسانه های اصلاحطلب زیر یوق هاشمی نرفتند و او را به شدت نقد کردند. حالا که هاشمی در رأس اصلاحات باشد و مجری آن هم حسن روحانی (عضو هیئت داوری جامعه روحانیت مبارز)، باید بیشتر ترسید.
-          از پیروزی اصلاحطلبان صرفا توسعه گرا می ترسم. چه توسعه سیاسی باشد چه توسعه اقتصادی (که به واسطه شخص روحانی و هژمونی هاشمی، عمدتا اقتصادی خواهد بود) اصلاحطلبان هوز به اولویت «عدالت»(اقتصادی) ایمان نیاورده اند. مخصوصا در حال حاضر که فاصله طبقاتی بیشتر شده و فقر و تورم دامن گیر تر از سال ۷۶٫ وقتی اصلاحات آمد؛ تورم کمتر از ۱۷ درصد بود و در پایان آن؛ ۱۰ درصد. الان بیش از ۳۳ درصد است. احمدی نژاد در بالاترین سطح رفاه اقتصادی مردم ایران؛ شعار عدالت داد و پیروز شد. الان که اولویت بیشتری دارد، اما مغفول است.
-          از پیروزی اصلاحطلبان غیرانقلابی می ترسم. من خودم را خط امامی می دانم و اگرچه در انتقاد به مسائلی چون عدم آزادی بیان، انسداد سیاسی، نظارت استصوابی شورای نگهبان و دخالت نیروهای مسلح در سیاست، با آنها همنوا هستم؛ اما خاستگاه انتقاداتم در سیره و صحیفه امام(ره) است. این مسئله هم مرا به سلاح انقلابی مجهز می کند و هم دست مخالفانم را در ایراد افترا و هجمه سیاسی می بندد. نگرش مرا هم عمیق تر و کنش مرا جدی تر می کند. اما قاطبه اصلاحطلبان ما (که البته طیف وسیعی هستند) اینگونه نیستند. این آسیب در نسل جوان آنها (که همنسل من است) از خودشان بیشتر است. اصلاحات غیرانقلابی ترسناک است و همچنان که در ۱۶ سال گذشته دیدیم؛ محکوم به شکست.

شما خود دلسوزتان را جای من بگذارید. ترس ندارد؟

:::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

53 - 51 =