ما و دست هایی که رسول خدا(ص) بر آنان بوسه زد

آیا برنامه ریزی های کشور به سمت و سویی بوده است که بتواند کرامت انسانی کارگر را در جامعه حفظ کند و جدای از مقوله های فرهنگ سازی آیا توانسته ایم نیازهای اقتصادی کارگران را به نحوی تامین کنیم که این نیازها باعث به تاراج رفتن کرامت انسانی آن ها نشود؟ حفظ شأن و کرامت کارگران به عنوان کسانی که رسول خدا (ص) بر دستان آنان بوسه زده است و یا توجه به رشد فرهنگی و حل معضلاتی مانند از خود بیگانگی کارگران در جهان صنعتی امروز چقدر مورد توجه برنامه ریزان اصلی مسائل کارگران بوده است؟