۰۸:۱۳ - ۱۳۹۴/۰۳/۳ محسن فروردین :

از دوم خرداد تا چهارده خرداد

حالا پیشروان سیاسی کشور هشت سال است که از قدرت کنار گذاشته شده اند و دست بسته تر از همیشه به فکر چاره ای برای برون رفت از این وضعیت اند لذا بیش از هر زمان دیگری لزوم برخورداری جامعه از آزادی های مدنی، حقوق شهروندی، مشارکت سیاسی، حق آزادی بیان و امکان نقد حاکمیت را حس کرده اند. آنها متوجه شده اند شرایط امنیتی و جنگی کشور در دهه ی اول انقلاب آن قدر آنها را درگیر تثبیت انقلاب کرده بوده است که از بخش هایی از قانون اساسی غافل شده اند.

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)-محسن فروردین:

چنانچه بخواهیم چشم اندازی از سالهای منتهی به انقلاب اسلامی تهیه کنیم، بدون شک کژی ها و کاستی های یافت شده کمتر رنگ و بوی اقتصادی دارند. معیاری که شاید امروز اصلی ترین مطالبه ی توده های مردم از دولت یازدهم جمهوری اسلامی در دهه ی چهارم حیات آن است. لذا اصلی ترین سوال نسل جوان امروز از پدران و مادران خود این است که پس چرا انقلاب شد؟!

واقعیت این است که اصلی ترین حلقه های گمشده حکومت پهلوی که باعث نارضایتی عمومی می شد خشم فروخفته مردم از کودتای ۲۸ مرداد، نقض پیاپی استقلال کشور، عدم وجود آزادی های سیاسی، به رسمیت شناخته نشدن حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش و بی توجهی توهین آمیز رژیم به ارزش های اخلاقی و اعتقادی جامعه سنتی ایران بود که هرکدام قشرهایی از جامعه را برای مبارزه با رژیم مستبد شاهنشاهی بسیج می کرد.

در این میان اما تا پیش از سال ۵۶ تنها بخش کمی از مردم مبارزه عریان با رژیم شاهنشاهی را بر چرب و شیرین دنیا ترجیح می دادند و حاضر بودند سالهای سال در زندان های مخوف بدترین نوع شکنجه ها و تبعید ها را تحمل کنند تا خط مبارزه با استبداد و خودکامگی حفظ شود. اینان همان پیشروان سیاسی کشور بودند

امام خمینی (س) که از سال ۴۲ به عنوان رهبر مخالفان در تبعید به سر می برد؛ به همراه یارانش بیش از هر گروه و جریان دیگری توانستند نظر اکثریت مردم را نمایندگی کنند لذا پس از انقلاب نیز با اقبال بیشتری مواجه شدند و به همین جهت کرسی های بیشتری را نیز در حاکمیتِ ایرانِ پس از انقلاب در اختیار گرفتند. بخش عمده ی پیشروان سیاسی کشور که اکنون از صدر تا ذیل هرم قدرت قرار گرفته اند خود را بیش از هر زمان دیگری در آینده ی کشور موثر می دانند.

جناح خط امام که بخش عمده ای از همان پیشروان سیاسی پیش از انقلاب بوده اند، در دهه ی اول انقلاب اسلامی اصلی ترین ماموریت خود را تثبیت انقلاب می دانند بنابرین نه تنها سرسختانه مدافع انقلاب اند بلکه مدام به دنبال اقدام انقلابی جدیدی هستند تا تحسین دیگر انقلابیون و امام امت را نیز برانگیزند. از این روست که دانشجویان پیرو خط امام دست به اشغال لانه جاسوسی میزنند و با تند ترین شعار ها به دنبال انقلاب فرهنگی در دانشگاه ها هستند.

به اعتقاد نگارنده این وضعیت نهایتا تا ۱۴ خرداد ۶۸ یعنی تا پایان حیات امام (س) و البته پایان سیطره بلامنازع جریان خط امام بر سه قوه قضائیه، مجریه و مقننه ادامه پیدا می کند. بعد از این آنها دیگر در پست های انتصابی منصوب نمی شوند، برای شرکت در انتخابات باید از اهرم قدرت جدید جناح رقیب یعنی نظارت استصوابی بگذرند که غالبا نمی گذرند. حالا پیشروان سیاسی کشور هشت سال است که از قدرت کنار گذاشته شده اند و دست بسته تر از همیشه به فکر چاره ای برای برون رفت از این وضعیت اند لذا بیش از هر زمان دیگری لزوم برخورداری جامعه از آزادی های مدنی، حقوق شهروندی، مشارکت سیاسی، حق آزادی بیان و امکان نقد حاکمیت را حس کرده اند. آنها متوجه شده اند شرایط امنیتی و جنگی کشور در دهه ی اول انقلاب آن قدر آنها را درگیر تثبیت انقلاب کرده بوده است که از بخش هایی از قانون اساسی غافل شده اند.

طبیعتاً اکنون نیز پیشروان سیاسی کشور باید تدبیری برای رفع این نواقص در کارنامه خود بیاندیشند. آنها فرآیند تبدیل نهضت به نظام را به معنای توقف و جمود فکری نمی دانند بنابرین نیاز به اصلاحات در برخی روندها و سازو کارهای ناصواب را به جد احساس می کنند.

اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان با همکاری شورای هماهنگی نیروهای خط امام، سید محمد خاتمی را با شعار آزادی خواهی و قانون گرایی به جامعه معرفی می کند تا نشان دهد راه اصلاحات از صندوق های رای می گذرد و ناباورانه در اولین انتخابات رقابتی تاریخ ایران حماسه ی دوم خرداد رقم می خورد و این بار نیز پیشروان سیاسی کشور به مصدر قدرت بازمی گردند تا نوع جدیدی از منش حکومتداری را از خود به نمایش بگذارند.

البته نگارنده در این مقال قصد آسیب شناسی و صحت سنجی بسیاری از رویکرد ها و کارکرد های برآمده از دوم خرداد را ندارد اما سید محمد خاتمی خود ۱۵ سال پس از دوم خرداد در جمع دانشجویان به آسیب شناسی اصلاحات می پردازد و از اینکه حرف های گزافی در آن سال ها به نام اصلاحات زده شده است گلایه می کند.

اما آنچه اکنون و پس از گذشت ۱۸ سال از این واقعه می بایست درس بزرگی برای فعالین انجمن های اسلامی دانشجویان باشد لزوم احیا، اتحاد و همگرایی تشکیلاتی آنها برای بسترسازیِ امکانِ نیل به اهداف و آرمان های راستین انقلاب اسلامی ست اتحادی که ۱۴ خرداد سال گذشته و همزمان با ایام رحلت امام (س) و با اعلام موجودیت اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان پیرو خط امام سنگ بنای آن گذاشته شد.