۰۸:۰۳ - ۱۳۹۴/۰۹/۱۷ در گفتگو با دکتر سید علیرضا بهشتی :

تشکیل اتحادیه می تواند گام مهم و مؤثری باشد

تشکیل اتحادیه ها می تواند گام مهم و مؤثری برای احیاء و گسترش فعالیت های انجمن های اسلامی باشد، به شرطی که گام هایی که در این راه برداشته می شود با مطالعه و دقت و بر اساس سازوکارهای دموکراتیک همراه باشد. بررسی علل موفقیت و شکست تجربه های قبلی، قطعا از تکرار شکست ها جلوگیری می کند و امکان تجربه مجدد موفقیت ها را افزایش می دهد. برای نمونه، دعوت می کنم فراز و فرودهای تجربه هایی مانند کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در اروپا و آمریکا، اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا و آمریکا، و دفتر تحکیم وحدت به...

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)-دانشگاه:

جناب آقای دکتر بهشتی با عنایت به سقوط چشمگیر میزان گرایش به فعالیت های فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی در میان نسلهای نوخاسته ی دانشجو ، حضرت عالی آینده ی بدنه ی دانشجویی را چگونه پیش بینی میکنید؟

واقعیت این است که درک وضعیت کنونی دانشجویان ایرانی و ترسیم آینده آن از این منظر، نیازمند تحقیقی چندجانبه است تا زمینه ها، علل و عوامل رکود فعالیت های دانشجویی را قبل درک کند. با این همه، سه مسئله مهمی که به نظر من می تواند وضعیت کنونی را توضیح دهد را به طور مختصر مطرح می کنم.

beheshti

اولین مسئله  این است که فعالیت های دسته جمعی در صورتی پا می گیرند و با نشاط و چابک می مانند که هر تشکل به صورت یک کل و اکثریت اعضای آن، میزان قابل توجهی از تأثیرگذاری و به ثمر نشستن تلاش های شان را مشاهده کنند. در شرایطی که به علل مختلف، از جمله محدودیت های سهمگین و متعدد، تحرک پذیری تشکل ها کم باشد یا تأثیرگذاری آن ها در چیزی که به عنوان تحقق «حق تعیین سرنوشت» معروف است ناچیز باشد، طبیعی است که میزان علاقه به فعالیت های دسته جمعی در قالب تشکل ها، از جمله تشکل های دانشجویی، کم باشد.

دومین مسئله که به مسئله اول هم مرتبط است، درجه بهره مندی از آزادی های مشروع و قانونی در میان جامعه و محیط اجتماعی تشکل هاست. نشاط و جنب و جوش در قالب فعالیت های دانشجویی در فضایی منفک از کل دانشگاه و جامعه صورت نمی پذیرد. در جوامعی که به هر دلیلی، نگاه امنیتی و جو پلیسی حاکم باشد، نمی توان انتظار داشت در محیط های کوچک تر مثل تشکل های صنفی یا دانشجویی، فعالیت های چشمگیر و گسترده شکل بگیرد. در چنین جوامعی، حتی راه اندازی تشکل هایی که با پشتوانه حکومتی صورت می گیرد، حتی با صرف بودجه های زیاد، شور و نشاط طبیعی را به بدنه جامعه و گروه های آن باز نمی گرداند. مطالعه فراز و فرودهای تاریخ جنبش های دانشجویی و تشکل های گوناگون در نظام های توتالیتر مثل آنچه پیش از فروپاشی بلوک شرق شاهد بودیم، حقایق زیادی را در این رابطه معلوم می کند.

سومین مسئله ای که به نظرم می رسد مهم باشد، کاهش چشمگیر سرمایه اجتماعی طی سالیان اخیر در جامعه ماست، به خصوص پس از حوادث سال ۸۸٫ کاهش میزان اعتماد شهروندان به حکومت، اولین نشانه های خود را در عرصه سیاسی و اجتماعی و سپس در عرصه اقتصادی نشان می دهد. از میان رفتن پیوندهای مبتنی بر اعتماد متقابل، هنجارها و قواعد حاکم بر مناسبات اجتماعی را مخدوش می کند و به تدریج از رابطه شهروند- حکومت به رابطه شهروند-شهروند هم رسوخ می کند. در نتیجه، شاهد شیوع پدیده اتمیزه شدن جامعه حول منافع کوتاه مدت، سهل الوصول، به شدت شخصی و گذرا خواهیم بود. طبیعتا این وضعیت بر وضعیت تشکل های دانشجویی هم اثرگذار است.

 بسیاری معتقدند در وضعیت کنونی باید درباره ی جنبش دانشجویی کلیدواژه ی «احیاء» را به کار برد ، چرا که با جراحت های بسیاری که بر پیکر نیمه جان جنبش دانشجویی دیده می شود ، این جنبش در آستانه ی مرگ است. آیا تئوری احیاء جنبش دانشجویی موافق هستید؟

بعید می دانم هیچ داور منصف و مشاهده کننده بی طرفی، وضعیت کنونی جنبش دانشجویی را مطلوب بداند. طبیعتا، دو راه بیش تر قابل تصور نیست: رها کردن وضعیت موجود و تسلیم شدن به آن، یا تلاش برای تغییر و تحول در آن. فکر می کنم ایده احیاء به دومی باز می گردد، یعنی تلاش برای دمیدن روحی دوباره به این کالبد در حال احتضار.

با توجه به معضلات موجود و موانع پیش رو، به نظر شما اولین گام برای بیدار ساختن روح پر تکاپوی بدنه ی دانشجویی و حرکت آن به سوی بازتولید نشاط اجتماعی و سیاسی در جامعه ی دانشگاهی چیست؟

شاید لازم باشد پیش از هرکار دیگر، راه طی شده را با دقت و آزادانه نقد و ارزیابی کرد. باید گذشته را آسیب شناسی کرد و نقاط مثبت و منفی را شناخت و فهرست کرد. همچنین، از تجربیات ثبت شده در کشورها و جوامع دیگر باید استفاده کرد. ادبیات موجود در این زمینه کم نیست. گذشته، چراغ راه آینده است. برای ما، خواندن تاریخ تحلیلی سرزمین خودمان و سرنوشت جوامع دیگر، نه یک تفنن علمی، بلکه یک ضرورت عینی و فوری است. گام بعدی شاید این باشد که درک مان را از این قانونمندی روشن حاکم بر تاریخ جوامع بشری تقویت و تبیین کنیم که به تعبیر قرآن، خداوند سرنوشت هیچ مردمی را دگرگون نمی سازد، مگر آن که خود دست به کار تغییر و تحول شرایط خود بشوند.

به نظر شما انجمن های اسلامی دانشجویان با شرایط کنونی و وضعیت امروزشان تا چه اندازه میتوانند در به انجام رسانیدن این مهم موفق باشند؟

بستگی دارد به تلاش برنامه ریزی شده و مستمر آنها. انجمن های اسلامی از سابقه دارترین تشکل های دانشجویی کشورمان هستند. تلاش های درخشان بنیانگزاران و پیشقراولان این تشکل ها را باید مرتبا بازگو کرد و صدالبته مورد نقد و ارزیابی قرار داد. حفظ استقلال از کانون های قدرت خارج از دانشگاه، در عین توجه به امکان همراهی آگاهانه و آزادانه با حرکت های سیاسی و اجتماعی موجود در جامعه، گام مهمی است که باید برداشته شود. درباره گام های دیگر هم سخن فراوان گفته شده و من هم به سهم خودم مطالبی را پیش از این در مصاحبه ها و سخنرانی ها و گفتگوهایی که داشته ام مطرح کرده ام.

انجمن های اسلامی دانشجویان ، اخیرا گامهایی در راستای تحکیم وحدت دوباره ی تشکیلاتی ، تحت عنوان اتحادیه ی انجمن های اسلامی پیرو خط امام (ره)، برداشته اند. از دیدگاه حضرت عالی اهتمام به تشکیل اتحادیه با توجه به شرایط کنونی بدنه ی دانشجویی، تا چه اندازه ضرورت داشته و چقدر تاثیر گذار خواهد بود؟

تشکیل اتحادیه ها می تواند گام مهم و مؤثری برای احیاء و گسترش فعالیت های انجمن های اسلامی باشد، به شرطی که گام هایی که در این راه برداشته می شود با مطالعه و دقت و بر اساس سازوکارهای دموکراتیک همراه باشد. بررسی علل موفقیت و شکست تجربه های قبلی، قطعا از تکرار شکست ها جلوگیری می کند و امکان تجربه مجدد موفقیت ها را افزایش می دهد. برای نمونه، دعوت می کنم فراز و فرودهای تجربه هایی مانند کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در اروپا و آمریکا، اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان در اروپا و آمریکا، و دفتر تحکیم وحدت به دقت مطالعه و با کمک دست اندرکاران آن تجربه ها به نقد و ارزیابی عالمانه و منصفانه گذاشته شود.

منبع: نشریه نسیم بیداری انجمن اسلامی دانشگاه فسا

::::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

30 - = 20