۰۸:۳۳ - ۱۳۹۲/۰۵/۱۵

مرغ یک پای افراطی ها میانه روی نمی شناسد

گویی این رسانه ها هم محکمه هستند و هم قاضی که خود طرح دعوی می کنند و سپس اسناد آن را هم ردیف کرده و بالاخره حکم قطعی صادر می کنند. نگاه نا همپوشان و فاقد انعطاف و تندروانه ای که در انتخابات اخیر با وضوح هر چه تمامتر از سوی مردم نفی و طرد شد

7746مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

عبدالرضا کنی نوشت:

افراطی ها خط و نشان کشیدند؛ اعتدال گراها دعوت به صبر و تامل کردند؛ اصولگرایان و اصلاح طلبان هر آنچه در چنته داشتند به میدان آوردند تا بالاخره از کابینه یازدهم رونمایی شد. حالا تازه اول عشق است… حالا تازه صحنه برای رقابتی بی محابا و بدون هیچ تقلیل و فروکاستی مهیا شده است. آتش به خط؛ نقطه سر خط

شاید حسن روحانی همین فعل و انفعالات را پیش بینی کرده بود که با چراغ خاموش و در سکوت خبری به پیش رفت ودراولین فرصت ممکن کابینه را به مجلس معرفی کرد. او با تجربه سالیان متمادی حضور در مناصب عالیه می دانست که در فضای تخاصمی موجود هر چه دامن اش بدورتر از منازعات جاری و ساری در فضای سیاسی باشد بهتر می تواند کابینه ای را که مد نظردارد به مجلس داده و برای آنان رای اعتماد بگیرد.

روحانی سیاستمداری عمل گرا است و با توجه به همین خصیصه راهبردی نگر است و در خصوص چینش اعضای کابینه نیز با لحاظ همین نگرش حالتی بینابینی را پیش برده است. بی گمان اگر حسن روحانی می خواست علایق و سلایق خود را در این میانه دخالت دهد و صرفا از این زاویه دید به موضوع بنگرد، لیست اعضای کابینه شاید بسیار متفاوت تر از لیست فعلی می بود اما او با توجه به تمامی زوایای قضیه اهم فی الاهم کرده و ترکیبی رابه مجلس ارائه داده که بتواند در همین بدو کار رای اعتماد قاطع را از مجلس بگیرد و زمینه را برای رای آوری افرادی که شاید اکثریت اصولگرای مجلس نظر چندان مساعدی نسبت به آنان نداشتند؛ مهیا کند.

تا اینجای کار روحانی به رغم تمامی هزینه های مستتر این ریسک پذیری را به جان خریده و انتقادات محتمل را پذیرا گشته تا بتواند بستری آرام برای فعالیت دولت فراهم کرده و با حداکثر پتانسیل ممکن به جنگ نابسمانی های موجود برود و انرژی خود و دولتش را مصروف منازعات بی حاصل نکند. حال به رغم همه این تمهیدات و ملاحظه نگری ها در آن سوی ماجرا گویا طرف مقابل حاضر به پذیرش این خردورزی و میدان داری معتدلانه نیست و از همین بدو کار حمله و هجمه سنگینی را آغاز کرده است.

رسانه های اصولگرا هنوز جوهر اسامی وزرای معرفی  شده به مجلس خشک نشده تمامی وزرایی را که خط و ربط اصلاح طلبانه و اعتدال گرایانه دارند؛ مورد شدید ترین حملات قرار داده و قصد دارند که با این جو سازی ها مجلس را در زیر فشار سنگین حملات خود به سمت و سوی عدم رای دهی به وزرای نا همخوان با تفکرات این طیف تندرو سوق دهند.

حسین شریعتمداری طبق روال مالوف در نوک پیکان این اردوکشی تخاصمی؛ به میدان داری می پردازد و سر مقاله امروز کیهان اولین گرای حمله به وزرای روحانی را ساطع کرد. خط دهی که بلافاطه با دایره آتشی گسترده توسط خبرگزاری فارس در حال پردازش و پیرایش است و دیگر سایت های اصولگرا که به رجل سیاسی این جبهه متصل هستند نیز همنوا و همدل این هجمه را دو چندان کرده اند.

شریعتمداری در سر مقاله امروز کیهان می نویسد: برخی وزرای معرفی شده کمترین صلاحیت و شایستگی برای در کابینه ندارند؛ همزمان خبرگزاری فارس با سلسلسه گزارش ها و گفتگوهایی چندین وزیر معرفی شده را آماج انتقادات قرار می دهد. بیژن نامدارزنگنه در راس وزرایی است که اصولگرایان از معرفی وی به مجلس ناخشنودند و بیشترین پروپاگاندای منفی روی وی اعمال می شود البته زنگنه در این میانه تنها نیست؛ عباس آخوندی نیز از جمله وزرایی است که هر یکساعت یکبار و به شکلی هماهنگ ده ها سایت و خبرگزاری متصل به اصولگراین علیه وی خبر می زنند و با پیش کشیدن موضوعات سال ۸۸ چنین عنوان می دارند که وی از فتنه گران! است و نباید به این جایگاه دست یابد. در مراتب بعدی نیز جعفر میلی منفرد و محمد علی نجفی قرار دارند که آنها نیز از هنرنمایی اصولگرایان بی بهره نبوده و ترکش های متعددی بسوی شان روانه می شود.

جالب آنکه این ایراد گیری ها؛ به فقدان توانایی یا عدم تسلط بر حوزه تخصصی و عدم کارایی اشاره ندارد؛ آنان حرفی و مستندی در این خصوص نداشته و بخوبی می دانند که این افراد جملگی با دیدگاه تخصصی برای تصدی این سمت ها برگزیده شده اند؛ آنان تنها با نگاه منفعت طلبانه طیفی و جناحی با رجعت ناموزون به گذشته ایراداتی را از نظرگاه خود مطرح می سازند که مشخص نیست چه جای بحث و بررسی در حوزه تخصصی فوق الذکر یعنی معرفی وزرای کابینه دارد. به عنوان مثال اگر قرار بود به شکل منطقی ایراداتی متوجه افراد کابینه شود باید عدم انطباق با حوزه تخصصی معرفی شده یا عدم تجربه لازم و یا فقدان تحصیلات مورد امعان نظر قرار می گرفت. البته بدیهی است که از این لحاظ افرادی که مورد حمایت این رسانه ها هستند در خصوص مولفه های فوق الذکر با کم کاست سوابق و تجربیات روبرویند و جالب آنکه آنان هیچ صدای اعتراضی در این خصوص بلند نمی کنند و نمی گویند به عنوان مثال چرا وزیر معرفی شده کشور در این حوزه سوابق ملموسی ندارد اما آنان به وزارت زنگنه در دوران خاتمی اشاره کرده و آن را نقیصه ای برای وی می داند یا آنکه چرا عباس آخوندی در ستاد یکی از کاندیداهای رسمی انتخابات سال ۸۸ به فعالیت می پرداخته است؟!

جالب آنکه ایرادات مطرح شده و مورد اعتراض هیچ کجا و در هیچ محکمه قانونی متوجه این افراد نشده و وفق قانون پرونده آنان هیچ نکته خارج از قاعده قانون و عرفی ندارد اما  گویی این رسانه ها هم محکمه هستند و هم قاضی که خود طرح دعوی می کنند و سپس اسناد آن را هم ردیف کرده و بالاخره حکم قطعی صادر می کنند. نگاه نا همپوشان و فاقد انعطاف و تندروانه ای که در انتخابات اخیر با وضوح هر چه تمامتر از سوی مردم نفی و طرد شد و کاندیدایی مورد اقبال و استقبال قرار گرفت که از تغییر این نگرش ها و تعادل و تعامل سازنده و بازگشت اخلاق به صحنه سیاست سخن می گفت و حائز آرای اکثریت ملت شد. حال به رغم تمامی این نکات و با وجود انعطاف سازنده ای که حسن روحانی از خود به نمایش گذاشته و مسئولین عالیرتبه نظام نیز بر همکاری و همدلی و بالابری رفاقت ها تاکید کرده اند. پرسش اینجاست که چرا این رسانه های ظاهر الصلاح اینچنین عمل می کنند و در همین بدو کار بنا را با تمامیت خواهی و حذف و طرد رقیب سیاسی گذاشته اند و بجای بسط هم افزایی بدنبال طرح موضوعاتی هستند که جز بالابری تخاصم و تعارض در صحنه سیاسی سود و ثمری نداشته و ارزش افزوده ای را به حال ملک و ملت نخواهد داشت. فرازهایی که بی گمان خود آنها اگر قرار بر واکاوی گذشته ها باشد کم در بسط و استیلای آن نقش نداشته و یکی از علت العلل رواج بداخلاقی سیاسی که از سوی مردم در انتخابات اخیر با پاسخی کوبنده روبرو شد؛ هم آنان بوده اند . این دوستان تندرورسانه ای باید این نکته را بدانند که عصر بداخلاقی های سیاسی و تندروی های ناموزون به سر آمده و این اقدامات دیگر هیچ خریداری در میان عقلا و صلحای قوم و توده های مردم ندارد و طرح گفتمانش جز به بی اعتباری هر چه بیشتر روایان نخواهد انجامید.

منبع: پایگاه خبری تحلیلی خرداد

:::

دیدگاه تازه‌ای بنویسید:

*

- 4 = 5