روزنامه سلام
انصار حزبالله؛ از مرفهین بیدرد تا بلای بد حجابان
انصار در این بیانیه اعتراضات خود را با راهپیماییهای اول انقلاب مقایسه کرده و نوشته بود: «مگر اصل انقلاب قانونی بود که حالا با شعار قانون میخواهید روح انقلابی و حزباللهی را سرکوب کنید؟ مگر راهپیماییهای مردم قانونی بود؟ مگر شعار صدور انقلاب و تسخیر لانه جاسوسی قانونی بود؟ اگر مراد از قانون حکومت اسلامی است میپرسیم کجا خلاف قانون شده است؟»
جاذبه و دافعهی رابطه با بیگانه
چهرههای ارشد اصولگرا که صداوسیما و برخی دیگر از رسانههای بیتالمال را علاوه بر رسانههای خصوصی خود در اختیار داشتند و زیر فشار حاکمیت هم نبودند، از مصاحبه با رسانههایی مثل بیبیسی ابا نداشتند. چنانچه محمدرضا باهنر، در گفتگو با یکی از روزنامهها درباره مصاحبه خود با رادیوی دولتی انگلیس گفت: «باید از رسانههای خارجی برای رساندن حرف خود به ایرانیان خارج از کشور استفاده کنیم»!
«رابطه با امریکا» به روایت «روزنامه سلام»
یکی از کسانی که تیغ نقدهای روزنامه سلام به او وارد شد و تا مدتها از عرصه سیاست طرد نمود، محمد جواد لاریجانی بود که این روزها به عنوان تحلیلگر سیاست خارجی، «نرمش قهرمانانه» را تبیین می کند و چند سال قبل هم گفته بود که «مذاکره با امریکا تابو نیست که ممنوع باشد». همچنانکه سال 75 گفته بود: «اگر لازم باشد با شیطان در قعر جهنم هم مذاکره خواهیم کرد.»
انتشار «سلام» توسط خویینیها، به اصرار مرحوم حاج احمد خمینی بود
نحوه عمل و خطمشی آقای خویینیها در اداره «سلام» از یکسو و ترکیب دبیران سرویسها و هیات تحریریه و رویکرد و خاستگاه سیاسی و فرهنگی آنان از سوی دیگر هم بهگونهای نبود که بشود استنباط کرد این روزنامه تابع خطمشی مجمع روحانیون مبارز است. اما بدون تردید مواضع «سلام» و مجمع روحانیون مبارز در بسیاری از موارد بیانگر نوعی وفاق و همگرایی نسبی میان این دو بود.
«سلام» راه ارتباط چپهای خط امام با مردم بود
ممانعت از چاپ اعلامیه انصراف سه نفر از روحانیون سرشناس جناح چپ، یعنی آقایان موسوی خویینیها، مرحوم توسلی و مرحوم عبایی خراسانی در روزنامههای موجود آن زمان، مجمع روحانیون مبارز را بهصرافت انداخت تا خود رسانه داشته باشد. یک روزنامه چپ پیشرو تا حدودی این خلأ را پر میکرد.
جواد لاریجانی و کمک انتخاباتی از انگلیس!
در برابر محمد جواد لاریجانی اینک نه فقط رقیب ساکت و پنهان او و نه فقط سیاستمداران چپگرا حاضر بودند که خط سومیها یا همان حامیان محمدیریشهری نیز لباس انتقاد بر تن کرده بودند. روحالله حسینیان، محتوای مذاکرات را یک «مصیبت» و «تکاندهنده» خواند و به اعتراض گفت: «لاریجانی خیال کرده اکنون سال 1320 است که سفارت انگلیس برای ما وزیر و وکیل تعیین کند!»