محمد مالجو

دانشگاه در برابر پول

daneshjoo

دانشگاه به نظر من زنده بودنش به فعالیت‌های دانشجویی است و بدون آن نمی‌شود اسم آن را دانشگاه گذاشت؛ اما باید با مفاهیم هم به صورت دقیق برخورد کرد. من قبول دارم در جامعه ما یک نیروی بازاری به دنبال تقویت رابطه دانشگاه و بازار است و نیرویی می‌خواهد دانشگاه را به سوی بازار یا دولت بکشاند، از آن طرف ما دانشگاهی می‌خواهیم که در خدمت جامعه قرار بگیرد. دانشگاه ذات هستی‌شناختی ندارد ولی ما می‌توانیم در دانشگاه ایده فلسفی داشته باشیم. مفهوم افلاطون از دانشگاه اقتدارگرایانه بود که ما هم با آن موافق نیستیم، اما در یک چیز مشترک...

سرنوشت دانشگاه در ایران

Untitledddddddf

آقای آشنا در گردهمایی مدیران و معاونان فرهنگی و اجتماعی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی می‌توانیم ردیابی کنیم. او می‌گوید عصر پسا تحریم از دانشگاه می‌طلبد که کنشگر باشد، اما نه کنشگری الزاما سیاسی آنچنان که در دهه ١٣٧٠ و اوایل دهه ١٣٨٠ بود، بلکه کنشگری سیاستی، نه پالیتیکس، بلکه پالیسی. پالیتیکس هدف را تعیین می‌کند، در دهلیزهای قدرت سیاسی، پالیسی نحوه رسیدن به هدف را تعیین می‌کند. به عبارت دیگر آقای آشنا به صراحت می‌گوید که دانشگاه در حوزه علوم انسانی در خدمت قدرت باشد، نه در نقد قدرت. نقد قدرت به حوزه پالیتیکس ربط دارد. دانشگاه نباید...

ميزگرد اقتصادي با حضور مالجو، طايي و اكبري

مکنده‌های فساد مانع حیات بنگاه‌های تولیدی

maljoo

در سال‌های پس از جنگ، تمام دولت‌ها همسو با هم درصدد بوده‌اند توان چانه‌زنی صاحبان نیروی کار را پایین بیاورند تا نیروی کار هرچه‌ارزان‌تر و حرف‌شنوتر در خدمت کارفرماهای خصوصی و دولتی و شبه‌دولتی قرار گیرد و ازاین‌رو بر نرخ سود اقلیت کارفرماها افزوده شود. این شرط سوم نیز در سال‌های پس از جنگ با اجرای پنج سیاست دولتی در زمینه مناسبات کارگر و کارفرما تحقق یافت.

سه سناریو برای اقتصاد پس از جنگ

maljoo

موقتی‌سازی کارگران، خروج کارگاه‌های زیر ده‌نفر از شمول قانون کار، ظهور شرکت‌های پیمان‌کاری، خروج شاغلان در مناطق آزاد از شمول قانون کار و سیاست کوچک‌سازی دولت. از سویی نوع نگاه تشکل‌ستیزانه‌ای در حوزه کارگری وجود دارد که همه اینها به تشدید بحران در حلقه دوم و مطیع‌سازی نیروی کار چه در محل کار و چه در سطح عمل جمعی منجر شده است.

پروژه اقتصاد سیاسی دولت یازدهم در بوته‌ نقد

مناسبات طبقاتی سرمایه‌داری بدون تولید سرمایه‌دارانه

sarmaye

مالجو در سخنرانی خود سعی می‌کند به این پرسش پاسخ دهد که آیا برای ایجاد انقلاب تولیدی در ایران می‌توان روی بورژوازی سرمایه‌گذاری کرد؟ برای پاسخ به این سوال مالجو به تشریح وضع طبقات در ایران پس از جنگ ۸ ساله می‌پردازد. وی در نهایت با طرح این گزاره که چنین تلاشی احتمالا محکوم به شکست است به نقد عملکرد دولت روحانی در زمینه اقتصاد سیاسی که با محوریت «تعلیق توسعه سیاسی» است می‌پردازد.