۰۷:۰۱ - ۱۳۹۲/۰۶/۹ گفتگو با دکتر حمیدرضا آصفی درباره احتمال وقوع جنگ در سوریه:

غربی ها منتظر گزارش سازمان ملل نبودند

از ظرفیت دیپلماسی عمومی حداکثر بایستی استفاده کرد. یکی از این ظرفیت ها رسانه های غربی و عربی است. شیوه دیگر استفاده از این ظرفیت ها، بسیج کردن افکار عمومی است. در شرایط فعلی سازمان کنفرانس اسلامی بی تحرک شده است. چرا که اعضای این سازمان از حمله خوشحالند. در جنگ 33 روزه هم بسیاری از کشورهای عربی در پشت این جنگ قرار داشتند.

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) – مرتضی روحانی: “سوریه”، کشوری که این روزها تیتر اول رسانه های دنیا شده است. در برخی از نقاط این سرزمین مدتها است جنگ داخلی رخ داده است. سرانجام پس از کش و قوس های فراوان خبرها حاکی از این مسئله است که ایالات متحده آمریکا در صدد حمله به این کشور بر آمده است. در این زمینه به سراغ دکتر حمیدرضا آصفی سخنگوی وزارت خارجه در دولت اصلاحات رفتیم تا سوالاتی با محوریت حمله به سوریه از وی بپرسیم.

پیش بینی شما از حمله به سوریه چیست؟ آیا حمله ای رخ می دهد؟

من امیدوارم این اتفاق نیفتد، ولی متاسفانه تمام شواهد و قرائن ما را یاد حمله به عراق می اندازد و این امر نگران کننده است. آنگونه که افکار عمومی  و فضای داخلی آمریکا، انگیلس و فرانسه نشان می دهد این است که آنان  به شیوه ای حرکت می کنند که برگشت برایشان سخت است. نوعی که حرکت کرده اند همه منتظر حمله هستند.

این حمله نه به نفع منطقه است، نه به نفع متحدان آمریکا و نه به نفع خود آمریکا. بدون شک ایالات متحده ضرر می کند. این حمله یک بازی نیست که بتوانند سالم به پایان برسانند.

هدف واقعی حمله چیست؟ آیا بهانه استفاده از سلاح شیمیایی زمینه این حمله را فراهم آورده یا داستان دیگری پشت پرده است؟

سلاح شمیایی بهانه است. اولا این سلاح خود غرب تولید می کند. اگر استفاده از این سلاح بد است مطمئنا تولید آن به مراتب بدتر است. قطعا این سلاح ها بسیار خطرناک است. جمهوری اسلامی قربانی این گونه سلاح هاست. آنکه این سلاح ها را به عراق داد، دول غربی بودند. شواهد و قرائن نشان می دهد آمریکا از استفاده اینگونه سلاح ها توسط صدام اطلاع داشته است. از این رو سال های دیگر هم می گویند سوریه از سلاح شیمیایی استفاده نکرده است.

اول بایستی مشخص شود سلاح های شیمیایی چه کسانی استفاده کرده اند. قبل از اینکه بازرسان گزارش دهند، آمریکا، انگلیس و فرانسه خود را برای حمله آماده کرده اند. این اتفاق نشان می دهد آنان منتظر گزارش سازمان ملل نبودند. از قبل تصمیم گیری کرده اند و بعد هم جواب دادند چون دولت سوریه دیر جواب مثبت داده است، نمی توان به شواهد و مدارک دسترسی پیدا کرد. این زمینه سازی هایی است که آنان انجام دادند تا در انتها بگویند سوریه از سلاح استفاده کرده است.

مخلص کلام این است چون متوجه شدند سوریه در این حوادث سال های اخیر موفق عمل کرده است و از طرفی مخالفین صادراتی و مخالفین وارداتی و داخلی نتوانستند به اهداف خود برسند، با عصبانیت بدنبال اقدام دیگری هستند.

حمله به سوریه بر سیاست خارجی کشورمان چه تاثیری می تواند داشته باشد؟

بالاخره سوریه جز دوستان ماست. مهمتر از همه اینها توطئه چینی صهیونیستی و آمریکایی در حوادث سوریه بوده است. اینکه جمهوری اسلامی چه اقدامی را انجام می دهد، در صلاحیت من نیست جواب دهم. زیرا جواب به این سوال جز سیاست های کلان نظام است. اما جمهوری اسلامی نمی تواند بی تفاوت باشد. به طور قطع از این مسئله نگران است. بایستی هشدار دهد که در حال حاضر این هشدارها را داده است.

بهترین هشدار را رهبری داده اند. از طرفی اقای دکتر روحانی تماس های بسیار خوبی برقرار کرده اند. به نظرم جمهوری اسلامی بایستی تلاش کند کار به جنگ منتهی نشود. چرا که آخر این قضیه مشخص نیست.

با توجه به تماس های دکتر ظریف با ۱۰ همتای خارجی که حضرت عالی به آن اشاره کردید، این تماس ها چه تاثیرات مضاعفی می تواند داشته باشد؟

حتما این تماس ها موثر است. بالاخص تماس در سطح رئیس جمهوری که چندی پیش با آقای پوتین تماس برقرار شد. یقینا این ارتباط ها بازدارنده است. اگر صد در صد موثر نباشد بالاخره در حد خودش بی تاثیر نیست. از طرفی وظیفه ماست که این تماس ها را برقرار کنیم.

از ظرفیت دیپلماسی عمومی حداکثر بایستی استفاده کرد. یکی از این ظرفیت ها رسانه های غربی و عربی است. اشخاصی که در آنجا مخالف جنگند بایستی روشنگری کنند. در حال حاضر در کشورهای غربی مشاهد می کنیم تظاهرات علیه حمله وجود دارد. این امر نشان می دهد اقبال عمومی حمله را نمی پسندد.

شیوه دیگر استفاده از این ظرفیت ها، بسیج کردن افکار عمومی است. در شرایط فعلی سازمان کنفرانس اسلامی بی تحرک شده است. چرا که اعضای این سازمان از حمله خوشحالند. در جنگ ۳۳ روزه هم بسیاری از کشورهای عربی در پشت این جنگ قرار داشتند. من تردید ندارم در مساله سوریه، علاوه بر رژیم صهیونیستی بسیاری از کشورهای عربی بدنبال این حمله هستند.

خطری از سوی این جنگ جمهوری اسلامی را تهدید می کند؟

خیر خطری برای ما وجود ندارد. جمهوری اسلامی کشور مستحکم و با اقتداری است و به خوبی نشان داده است به طور آسان از منافعش کوتاهی نمی کند. شخصا خطری برای جمهوری اسلامی نمی بینم بلکه از دید حمله به یک کشور دوست و مسلمان نگاه می کنم.

در صورتی که جای دولت فعلی دولت آقای احمدی نژاد بود، تاثیری در استراتژی حمله به سوریه وجود داشت؟

خیر ارتباطی به دولت ها ندارد. اصلا این مساله ما نیست. افکار عمومی آمریکا هم دچار تردید است. چرا که آنان از این مساله استقبال نکردند.

پس اگر دولت ها تفاوتی نمی کردند، با توجه به تاثیرات مثبت تماس های دکتر روحانی و دکتر ظریف که جنابعالی به آن اشاره کردید، دولت پیشین با آن سیاست خارجی انقباضی چگونه می توانست این تماس ها را برقرار کند؟

این دولت امکان تماس گیری و ارتباطش بیشتر از دولت قبلی است. چرا که این دولت از یک استقبال عمومی در سطح بین الملی برخوردار است. بدرستی می توان گفت تحرک دیپلماسی این دولت نسبت به دولت پیشین قوی تر است. اما این بدان معنا نیست که سیاست آنان در قبال حمله و یا عدم حمله تفاوتی پیدا کند.

:::