۱۹:۱۶ - ۱۳۹۳/۰۷/۱۲

امام : در دعاى عرفه حضرت سید الشهدا مسائلى هست که ما از آن غافلیم

.زبان ادعیه با زبان عادى‏ اى که احکام مى‏ خواهند بگویند دوتاست. زبان ادعیه با زبان فلسفه هم دوتاست، با زبان عرفان علمى هم دوتاست، یک زبان دیگرى است ما فوق اینها، منتها زبان فهم مى‏ خواهد، باید کسانى که آن زبان را مى‏ فهمند توجه کنند.

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) :

نهم ذی الحجه  که در تقویم  کشور ما روز عرفه و روز نیایش نام‌گذاری شده است، شامل مرحله‌ای از اعمال حج تمتع و وقوف در سرزمین عرفات است. معمول این سال‌های حجاج ایرانی برگزاری  مراسم  سیاسی برائت از مشرکین در صبح  و مراسم معنوی قرائت دعای عرفه در بعد از ظهر این روز است که جاذبه معنوی آن علاوه بر زوار ایرانی، حجاج دیگر کشورهای اسلامی را هم به خود جذب می کند. مطابق  آن چه نقل شده است،  دعاى گرانقدر« عرفه»، مناجاتى است که حضرت ابا عبد اللَّه الحسین( ع) در بعد از ظهر روز عرفه، در زیر آسمان در صحراى عرفات در حالى که مانند باران اشک مى‏ ریختند قرائت کردند. این دعا بیانگر راز و نیاز عاشقانه سرور آزادگان و سالار شهیدان با محبوب و معبود خود خالق یکتاست و شامل مفاهیم بس بلند و عمیق است.  امام خمینی(س) با نگاه خاص خویش  به جایگاه حضرات معصومین و درک  و دریافت آن بزرگواران در بندگی،  بر خلاف پندار عوامانه و یا عوام پسندانه  نکته های نغزی و دلنشینی  را  عرضه می دارند و عملا خالصانه ترین روش و مؤدبانه ترین آداب را هملحاظ  می کردند، تا آنجا که یکی از شاگردان ایشان نقل می کنند:”ایشان با وجود سن زیاد دعای عرفه را که قرائت آن زمان زیادی طول می کشید، ایستاده و رو به قبله می خواندند” (برداشتهائی از سیره امام خمینی،ج۳،چاپ اول،ص۲۳).  ایشان در باره این ادعیه  از جمله مناجات شعبانیه و دعای عرفه می فرمایند در این دعاها:

 

«، مسائل بسیار هست، معارف بسیار هست و ادب اینکه انسان چه جور باید با خداى تبارک و تعالى مناجات کند. ما غافلیم از این معانى که وضع چى است. شاید بعضى از جُهّال ما هم این طور اعتقاد دارند که این ادعیه وارد شده و این چیزهایى که از ائمه وارد شده است اینها تشریفات است. مى‏ خواهند ما را یاد بدهند و حال اینکه مسأله این نیست، مسأله این است که در مقابل خدا ایستادند آنها، آنها مى‏ دانند که در مقابل چه عظمتى ایستادند، آنها معرفت دارند به خداى تبارک و تعالى و مى‏ دانند چه کنند و مناجات شعبانیه از مناجاتهایى است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته- نه از این عارفهاى لفظى- بخواهد این را شرح کند و شرح کند از براى دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است، چنانچه همه ادعیه ائمه- علیهم السلام.   شما- در مناجات حضرت- در دعاى عرفه حضرت سید الشهدا ملاحظه مى‏ کنید که چه مسائلى در آن هست و ما ازش غافل هستیم‏» (صحیفه امام، ج‏۲۱، ص: ۲ )

 

در اندیشه و عقیده امام خمینی(س) این ادعیه برگرفته از ناب ترین منبع وحی  و معدن معارف  یعنی قرآن کریم  و خود یکی از بهترین دستمایه ها برای  آشنا کردن با معارف الهی است :

 

  « آن قدر معارف در ادعیه هست [که احصا نمى‏ توان کرد.] لسان قرآن است ادعیه، شارح قرآن هستند [ائمه ما] راجع به آن مسائلى که دیگران دستشان به آن نمى‏ رسد. مردم را نباید جدا کرد از دعا، نباید گفت: حالا که ما قرآن را مى‏ خواهیم بخوانیم، پس دعا را نباید خواند! خیر، مردم باید با دعا انس پیدا کنند، با خدا.» (تفسیر سوره حمد، ص۱۸۹).

 

‏ و نیز می فرمایند:

 

«ما باید مردم را با توحید آشنا کنیم، علماى اعلام باید مردم را با توحید آشنا کنند، با معارف الهى آشنا کنند. «أَ لغیرک مِنَ الظُهُور ما لَیسَ لَک» [« آیا براى غیر تو از ظهور و آشکارى چیزى هست که براى تو نباشد؟»]؛ دعاى عرفه حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- «متى غِبْت حتى تحتاج الى دلیل یدل الیک» [« کى غایب شده‏اى تا نیاز به ظهور و آشکارى داشته باشى »] چه. قرآن هم همین است، هر کدام یک زبانى دارد. قرآن نازل شده تا اینجا رسیده است و ادعیه ائمه ما- علیهم السلام- به حسب تعبیر بعض مشایخ « مرحوم میرزا محمد على شاه‏ آبادى استاد بزرگوار حضرت امام» «قرآن صاعد» است و هر چه مسائل بخواهید، در ادعیه هست. زبان ادعیه با زبان عادى‏ اى که احکام مى‏ خواهند بگویند دوتاست. زبان ادعیه با زبان فلسفه هم دوتاست، با زبان عرفان علمى هم دوتاست، یک زبان دیگرى است ما فوق اینها، منتها زبان فهم مى‏ خواهد، باید کسانى که آن زبان را مى‏ فهمند توجه کنند.»( صحیفه امام، ج‏۱۹، ص:۳۵۵)

 

در این باب  مطالبی  بسیار نغز و  ارزنده و به فراوانی در آثار حضرت امام موجود است  که ان شاء الله  در فرصت مناسب خواهد آمد و فقط در این  جا فرازی از وصیت نامه  سیاسی الهی  حضرت امام را  اضافه می نماید:

 

 «ما مفتخریم که ادعیه حیاتبخش که او را «قرآن صاعد مى ‏خوانند از ائمه معصومین ما است. ما به «مناجات شعبانیه» امامان و«دعاى عرفات» حسین بن على- علیهما السلام- و «صحیفه سجادیه» این زبور آل محمد و «صحیفه فاطمیه» که کتاب الهام شده از جانب خداوند تعالى به زهراى مرضیه است [و] از ما است. [مفتخریم] » (صحیفه امام، ج‏۲۱، ص: ۳۹۶و۳۹۷ ) والسلام.

منبع :جماران_اصغر میرشکاری

::::