۱۶:۰۳ - ۱۳۹۲/۰۵/۱۵

جبهه‌ی افراط به مراتب ضعیف‌تر از دهه ۷۰ است

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

اشکان بنکدار جهرمی نوشت:

ایفای نقش سیاسی در قامت اپوزیسیون گاهی می‌تواند ساده باشد.سیاست پیشگان معمولاً در نقش منتقد با مردم ارتباط بیشتر و گرمتری دارند و مردم نیز که حرف خود را از زبان آنان می‌شنوند همراهی بیشتری با آنها خواهند داشت ولی وقتی همان گروه یا جناح سیاسی، خود متولی امور کشور می‌شود ارتباط گرم مردمیش رو به سردی می‌گراید و توقعات جامعه را به مرور متوجه خود می‌بیند. در کشور ما با پیشینه‌ی حاکمان دیکتاتور و شکاف عمیق دولت ـ ملت که باز مانده از آن دوران است ماه عسل دولتها چندان طولانی مدت نخواهد بود.

بنابراین دولتها هر آن چه در چنته دارند را در مدت تصدی امور کشور، رو می‌کنند تا بتوانند پشتوانه‌ی مردمی خود را حفظ نمایند. البته دولتها گاه رفتارهای پوپولیستی و عوام پسندانه را بر می‌گزینند تا به خیالشان سهل الوصولترین راه را انتخاب کرده باشند اما رفتار دیگری نیز وجود دارد که در مقابل مورد یاد شده قرار می‌گیرد که آن توجه به نیازهای واقعی و بلند مدت تر جامعه خواهد بود که البته درایت و تدبیر لازم خود را چه در جهت توجیه جامعه و چه در پیشبرد اهداف می‌طلبد.

داشته‌های روحانی در آغاز به کارش چیست؟

آگاهی مردم به مشکلات موجود و زمان بَر بودن حل آنها بی شک یکی از داشته‌های روحانی محسوب می‌شود. در ابتدای کار دولت اصلاحات در ۱۶ سال پیش، اگر تنها چند تن از نخبگان سیاسی آن طیف، اول بار نگرانی خود از فزونی یافتن ناگهانی انتظارات مردم را بیان نمودند ولی اکنون در گستره ای وسیع این موضوع دغدغه‌ی کل جامعه است. دوران ۸ ساله‌ی رئیس جمهور ششم با تمام نشیب و فرازهایش نقطه‌ی مثبتی داشت و آن چیزی نبود جز آگاهی بیشتر مردم در گزینش سیاست پیشگان.

اگر تا قبل از این دوران مردم به تبلیغاتی که حاتم بخشی دولت آینده را نوید می‌داد پاسخ مثبت می‌دادند ولی این تفکر به مرور حتی در لایه‌های فرودست جامعه شروع به رنگ باختن نمود و جامعه‌ی فعلی اکنون می‌داند رفع مشکلات اقتصادیش امری مجرد و بی ارتباط با دیگر جوانب سیاست نمی باشد. میزان آراء دکتر روحانی به عنوان پیروز انتخابات و نامزدی که مساعدتهای مالی مستقیم را در تبلیغات خود لحاظ نکرده بود می‌تواند اثباتی بر این ادعا باشد.

ویژگی‌های شخصی و حرفه ای رئیس‌جمهور جدید نیز عامل مثبتی در پیشبرد برنامه‌های وی به حساب می‌آید. روحانی اهل معامله است و از چانه زنی ابایی ندارد. وی سیاستمداری معتدل و منعطف است که در مبارزه نیز کم نمی گذارد. راه هفتمین رئیس جمهور از بده بستانهایِ پشت پرده بیشتر می‌گذرد تا هیاهوهای آشکار سیاسی. تجربیات طولانی مدت حضوروی در مجلس و سابقه‌ی کاریِ مدید و مثبتش به عنوان نماینده مقام معظم رهبری در شورای عالی امنیت ملی و عضویت مجمع تشخیص مصلحت نظام، به او شناخت وافر و در نتیجه توانایی قابل توجهی در هم آوردی با اقلیت مسلط در عرصه‌ی حاکمیت کشور را داده است. او در مقایسه با احمدی‌نژاد اخلاق گرا و در مقام سنجش با خاتمی مبارزه طلب است.

اگر بعد از دوم خرداد ۷۶، خاتمی و طیف اصلاح‌طلب مجبور بودند یک تنه با بحران‌آفرینی‌های ۹ روزه مبارزه کنند ولی روحانی این خوش اقبالی را دارد که حمایت طیف گسترده ای از مقامات با سابقه‌ی جمهوری اسلامی را با خود داشته باشد. از یک سو حمایت هاشمی رفسنجانی باعث شده تا اصولگرایانِ معتدل و منطق گرا از در همراهی با وی در آیند یا حداقل مخالف با وی نباشند و از سوی دیگر پشتیبانی خاتمی نیز سبب گشته تا قاطبه‌ی اصلاح‌طلبان جز به حمایت از او نیندیشند.

اکنون جبهه‌ی مقابلِ افراط به مراتب قوی تر از سال ۷۶ است به طوری که امروز ناطق نوری، رقیب آن روز خاتمی، و بسیاری از افراد مقابلِ اصلاحات در جبهه‌ی ضد افراط جای می‌گیرند و بالطبع از حامیان روحانی محسوب می‌شوند. روحانی اما از آن سوی آبها نیز واکنش مطلوب به انتخاب خویش را ملاحظه کرده. امروز صدای طرفداران ارتباط با ایران بیشتر از هر زمان دیگری شنیده می‌شود. گروه‌های سیاسی معتدل غربی علیرغم تلاش افراطیون می‌خواهند پدیده‌ی روحانی را به فرصت تعاملی مثبت با ایران بدل کنند تا مبادا متهم به فرصت سوزی شوند.

روحانی اما در برابر داشته هایش بایدهایی را نیز می‌بیند. مردم تا زمانی که رئیس جمهور بر مطالبات آنها پای می‌فشارد، پشتیبانی خود را از او دریغ نخواهند کرد و بی شک این امری بدیهی پیش روی روحانی خواهد بود. امری که اورا در عملی ساختن وعده هایش به مردم استوار تر نگه می‌دارد و تضمین کننده‌ی همراهی مردم با او در برابر دیگر مراکز قدرت است.

روحانی اگر چه مقابل اقلیت افراطی راه سختی در پیش دارد ولی تعامل نزدیک وی با مقام معظم رهبری و لحاظ دغدغه‌های ایشان می‌تواند اورا در تأمین خواستهای جامعه و حتی تعامل با دنیا به ویژه جهان غرب قدرتمند نماید. این امر نه تنها فراغ بال بیشتری را برای او فراهم می‌سازد بلکه بهانه ها را از افراطیون گرفته آنها را زمین گیر می‌نماید.

آخر سخن این که روحانی در پاسخ به مطالبات مدنی مردم نیز وظایفی حس می‌کند. لطافت بخشیدن به فضای سیاسی کشور نه تنها نیاز جامعه را از این حیث مر تفع می‌سازد بلکه به عنوان نقطه‌ی مثبتی در روابط خارجی عمل خواهد کرد و ضمن به حاشیه راندن گفتمان تندروهای ضد جمهوری اسلامی در جهان غرب زمینه را جهت روابطی متوازن با اروپا و حتی آمریکا آماده خواهد ساخت.

منبع: بهار نیوز

:::