۰۷:۴۸ - ۱۳۹۴/۰۷/۸ مرتضی روحانی :

دانشگاه،بازیگر نقش اول برجام

گر پیشنهاد پدر سالاری دانشگاه‌های کشور به دلواپسان داده شود، آنان از خیر برجام می‌گذرند. چرا که درد آنان برجام نیست. بنابراین اگرچه در هر دوحالت دانشگاه می‌تواند نقش بی بدلیلی را از خود به نمایش بگذارد اما دولت و در صدر آن وزارت علوم، می‌بایست دانشگاه را به بهانه مسائل هسته ای، از ورود برخی اصولگرایان مصون و محفوظ بدارند.

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)-مرتضی روحانی:

اخبار نشست و برخاست‌های تیم مذاکرات هسته ای با اعضای کمیسیون برجام، چندان موثق به گوش کنشگران سیاسی نمی‌رسد. گاه قطعات کوتاهی از تصاویر اینگونه جلسات تنها در رسانه ملی پخش می‌شود. یا نقل قول‌های غیر موثقی که نشان از التهاب و تنش در اینگونه جلسات را دارد. اما آنچه که قطعی و مسلم بنظر می‌رسد، اختلافات و کشمکش‌های لفظی میان اعضای مذاکره کننده تیم هسته ای
با برخی از نمایندگان بهارستان است. لیکن در اینجا سخن از رد، تصویب، اظهار نظر یا بررسی برجام توسط مجلس نیست. زیرا ستیز یا سازش نمایندگان با برجام در‌هاله ای از ابهام است. بلکه نقطه ثقل مخالفت با برجام به سیاست داخلی باز می‌گردد. اظهار نظر‌های بسیاری از دلواپسان توافق هسته ای، عدم تخصص، سطحی نگری و بی اطلاعی نسبت به مسائل فنی را حکایت می‌کند. لذا پشت پرده اینگونه دلواپسی‌ها، ترس از بسط توسعه سیاسی و گشایش فعالیت‌های مدنی است. از اینرو دولت تا به امروز سعی در نشان دادن همسویی دیپلماسی خارجی همراه با دیپلماسی داخلی را داشته است. چرا که سیاست داخلی را معطوف به سیاست خارجی می‌داند. و معتقد است هر دو رابطه مستقیمی‌با یکدیگر دارند.

حال با توجه به سابقه دیپلماسی در دولت اصلاحات و دولت نهم و دهم، بسیاری از اصولگرایان به همین باور و نتیجه رسیده اند. از اینرو، دلواپسان به درستی به این نکته پی برده اند، اجرای توافق هسته ای منتج به گشایش فضای سیاسی می‌شود. به طور قطع آنان خوف این را دارند که تبلیغات یک سویه چندین ساله علیه اصلاح طلبان، یک شبه فرو ریزد. لازم به ذکر است، ترس از تصاحب کرسی‌های بهارستان توسط اصلاح طلبان بی ارتباط با این مسئله نیست. لذا از یک سو واژه ” لغو تحریم” سکه رایج کلام مخالفان شده است و از سویی دیگر کارنامه آنان نشان می‌دهد تحریم‌های کنگره، شورای امنیت و اتحادیه اروپا، هیچ زمانی آنان را ناراحت و مستاصل نکرده است. با افتخار اولین دور مذاکرات با آمریکا در عمان را از دستاوردهای دولت محبوبشان می‌دانند اما به وزیر امورخارجه دولت یازدهم انتقاد از هم نشینی با جان کری می‌کنند.

بنابراین به خطر افتادن منافع داخلی دلواپسان از یک سو و همچنین افزایش محبوبیت دولت در میان مردم از سویی دیگر، سبب بهانه‌های واهی و غیرکارشناسانه و تناقض‌های رفتاری بسیاری از مخالفان برجام شده است. اما در این سوی میدان، دولت در قله عقلانیت و محبوبیت قرار گرفته است. طبق نظر سنجی‌های غیر رسمی، اکثریت مردم کشورمان، موافق توافق هسته ای هستند.
چالش اعضای تیم مذاکرات هسته ای با برخی از اعضای کمیسیون برجام، حکایت از عدم اطمینان دولت از پذیرش برجام توسط مجلس می‌کند. دولت در دو سال گذشته هزینه‌های بسیاری را در مذکرات هسته ای متحمل شده است. لیکن نمی‌تواند در قبال کنش‌های بهارستان دست روی دست بگذارد. از اینرو، برای جلوگیری از مخالفت‌های کمیسیون برجام و اقناع نمایندگان مجلس دو حالت اصلی را پیشرو دارد. فشار از پایین یا چانه زنی از بالا.
دانشگاه همواره به عنوان مرکز و پایگاه تحولات جامعه، برای دولت می‌تواند نقش فشار از پایین را ایجاد کند. کابینه بدرستی می‌داند که فشار افکار عمومی‌بسیاری از نمایندگان را به مساعدت و موافقت با برجام وا می‌دارد. لیکن دانشگاه در صدر اذهان عمومی‌می‌تواند نقش اصلی را بازی کند. اگرچه شخص رئیس جمهور بارها و بارها از دانشگاه خواسته است که در مورد تحولات هسته ای اظهار نظر کند اما دولت چندان اعتقاد عمیقی نسبت به فشار از پایین به انحاء مختلف ندارد. چرا که تحقق وعده‌های رئیس دولت و همچنین چالش‌های غیر عادی پاستور و بهارستان مانند عزل و نصب‌های بی سابقه وزرا و سرپرستان وزارت علوم، هیچگاه جامعه را ترغیب به فشار از پایین نکرده است. لذا دولت ناگزیر است که به چانه زنی یا تعامل رو آورد.

لیکن اینبار هم دانشگاه برای دولت می‌تواند نقش داد و ستد را ایفا کند. اگرچه مشی و روش فعلی وزارت علوم چندان مورد وثوق دولت نیست، اما شوربختانه در هفته‌های اخیر اخباری مربوط به عزل و نصب‌های مورد پسند نمایندگان مجلس در برخی از مراکز آموزش عالی شهرستان‌ها به گوش می‌رسد. لازم به ذکر است که خسران و زیانی که حالت دوم به دانشگاه وارد می‌کند، به مراتب از التهاب دانشگاه در سال جدید تحصیلی بیشتر و عمیقتر است. نفوذ اجباری دوباره بهارستان در دل آموزش عالی، آنان را به سر منزل مقصود می‌رساند. به طور قطع با مرور تحولات چند ماه اخیر وزارت علوم، اگر پیشنهاد پدر سالاری دانشگاه‌های کشور به دلواپسان داده شود، آنان از خیر برجام می‌گذرند. چرا که درد آنان برجام نیست. بنابراین اگرچه در هر دوحالت دانشگاه می‌تواند نقش بی بدلیلی را از خود به نمایش بگذارد اما دولت و در صدر آن وزارت علوم، می‌بایست دانشگاه را به بهانه مسائل هسته ای، از ورود برخی اصولگرایان مصون و محفوظ بدارند.

منبع:آفتاب یزد

::::