۱۰:۲۰ - ۱۳۹۲/۱۰/۲۶ مرتضی مهدوی‌راد:

جنگ «دون کیشوت» وار با آسیاب بادی چپ‌گرایی

وزیر اطلاعات در شرایطی در مقام نظریه‌پرداز اقتصادی ظاهر شده‌اند که بی‌شک وظیفه ایشان امور دیگری است. ایشان بهتر است معضل دخالت نهادهای حاکمیتی در اقتصاد که دست مردم را از سرمایه‌گذاری سالم و مولد بازداشته، حل نمایند. دخالت‌هایی که از راه‌اندازی قرارگاه خاتم‌الانبیای سپاه و بنگاه‌های اقتصادی بنیاد مستضعفان شروع شد و حتی پای وزارت اطلاعات را هم به اقتصاد باز کرد.

مبارزه (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام) – مرتضی مهدوی‌راد: از آغاز کار دولت تدبیر و امید، برخی به اشتباه چهره نهادگرا از وزیر اقتصاد (علی طیب‌نیا) ارائه داده بودند اما نه در کارنامه علمی و نه در برنامه اجرایی او هیچ نشانی از نهادگرایی و نگرش عدالتخواهانه و به اصطلاح چپ وجود ندارد. از سوی دیگر نشانه‌های گرایش به اقتصاد بازار به وضوح دیده می‌شود، تا جایی که علاوه بر وزرای اقتصادی، معاون چندکاره رئیس جمهور (محمدباقر نوبخت) و رئیس دفتر رئیس‌حمهور (محمد نهاوندیان) رئیس سابق اتاق بازرگانی با موضع سنتی اقتصاد لیبرال (با چاشنی مذهبی!) هم مواضع مشابهی دارند. اما این که چهره‌های غیراقتصادی دولت، شمشیر حمله به سوسیالیسم و چپ‌گرایی در دست گرفته‌اند، چیزی جز جنگ متوهمانه «دون کیشوت» با آسیاب‌های بادی نیست.

چندی پیش، آقای حسام‌الدین آشنا در مقام مشاور رئیس‌جمهور در مصاحبه با یکی از رسانه‌ها، برنامه دولت روحانی را زدودن آثار چپ‌گرایی از کشور دانسته بود و اینک وزیر اطلاعات هم در مقام دفاع از اقتصاد بازار و حمله به سوسیالیسم! بر آمده و با اشاره به اندیشه‌های سوسیالیستی که نفرت از سرمایه‌داری را در اذهان جامعه تبلیغ می‌کند، سخنانی گفته‌اند که به مذاق بی.بی.سی فارسی خوش آمده است: «متأسفانه هنوز رسوبات این اندیشه در جامعه ما کم و بیش باقی مانده، در حالی که دفاع از سرمایه‌گذار غیر از دفاع از سرمایه‌دار است.»

حجت‌الاسلام سید‌محمود علوی ‌در نشست مشترک با سرمایه‌گذاران، صاحبان صنایع و فعالان بخش خصوصی آذربایجان همچنین فرموده‌اند: «ما از سرمایه‌داری که سرمایه خود را در جهت ایجاد التهاب در اقتصاد به کار می‌گیرد حمایت نمی‌کنیم بلکه از کسی که سرمایه خود را صرف ایجاد فرصت‌های مفید و سازنده و تولید اثرگذار می‌کند حمایت می‌کنیم و این در واقع حمایت از تمام خانواده‌هایی است که در اثر این سرمایه‌گذاری امرار معاش می‌کنند.»

وزیر اطلاعات در شرایطی در مقام نظریه‌پرداز اقتصادی ظاهر شده‌اند که بی‌شک وظیفه ایشان امور دیگری است. نخست آنکه؛ ایشان بهتر است معضل دخالت نهادهای حاکمیتی در اقتصاد که دست مردم را از سرمایه‌گذاری سالم و مولد بازداشته، حل نمایند. دخالت‌هایی که از راه‌اندازی قرارگاه خاتم‌الانبیای سپاه و بنگاه‌های اقتصادی بنیاد مستضعفان شروع شد و حتی پای وزارت اطلاعات را هم به اقتصاد باز کرد. زمانی که وزیر اطلاعات دولت سازندگی (آقای فلاحیان) معاونت اقتصادی وزارتخانه را راه‌اندازی و کارخانه‌هایی چون «کیان تایر» را با رانت‌های گسترده، در مقابل تولیدکنندگان دیگر قرار داد.

دوم آنکه؛ یکی از وظایف وزیر اقتصاد، پیگیری رگه‌های فساد و مشکلات سرمایه‌گذاری مولد در اقتصاد است نه شرح و تفسیر نظریات اقتصادی. ایشان که در دفاع از سرمایه‌گذاری خارجی فرموده‌اند: «همان‌طور که امنیت، لازمه سرمایه‌گذاری است، برای دستیابی به امنیت هم باید به دنبال تقویت سرمایه‌گذاری به ویژه جذب سرمایه‌گذاری خارجی باشیم، چرا که به تعداد هر سرمایه‌گذار، علاقمند به برقراری امنیت خواهیم داشت»، بهتر است به این موضوع بپردازند که چرا دست‌های پنهان سرمایه‌داری دلال، متولی انحصاری واردات و ایضا صادرات مواد خام، مانع از شکل‌گیری اقتصاد صنعتی و مولد در داخل کشور شده و اقتصاد ما را به صادرات نفت و واردات همه قسم کالا وابسته کرده است. به نحوی که سرمایه‌گذاری داخلی با مشکلات گسترده روبروست. مشکل اصلی اقتصادی ما، اقتصاد مبتنی بر بانکداری ربوی، فساد و رانت‌خواری، دخالت نهادهای حاکمیتی و ایضا دلال‌های انحصارطلب است نه باقیمانده تفکر سوسیالیستی در مردم!

سوم اینکه؛ تفکیک آقای وزیر میان سرمایه‌گذار از سرمایه‌دار یا تفکیک‌های مشابه – از قبیل سرمایه‌داری از سرمایه‌سالاری – سالهاست که در کشور ما مطرح می‌شود، بی‌آنکه مبانی آن به دقت تدوین گردد و نهایتا بتوان معنای درستی از آن ادراک نمود. معلوم نیست چرا آقایان اولویت خود را جنگ با سوسبالیسم و چپ‌گرایی می‌دانند در حالیکه در کشور ما اثری از آثار چپ – اعم از سوسیالیسم انقلابی، سوسیال دموکراسی، سوسیالیسم دولتی و ایضا چپ مذهبی که با اغماض در کنار نحله‌های سوسیالیسم قرار داده می‌شود – باقی نمانده است. از یک سو، به‌واسطه هجرت ناگهانی روشنفکری از قبله مسکو به قبله لندن و واشنگتن، دیگر روشنفکران چپ در حاشیه و انزوای سیاسی و علمی قرار دارند و راست‌گرایان (اعم از لیبرال‌ها و محافظه‌کاران) نسخه‌های خود را تنها داروی شفابخش بشریت می‌نمایانند. از سوی دیگر جریان چپ مذهبی (خط امام) نیز تمام و کمال به سمت اصلاحطلبی لیبرال واداده‌اند و اندک چهره‌های انقلابی و عدالتخواه این جریان هم به‌واسطه یک قرارداد نانوشته میان دو طیف سیاسی اصولگرا و اصلاحطلب، در بایکوت خبری و انزوای سیاسی و علمی قرار گرفته‌اند. (نمونه این مسئله، بایکوت مواضع سایت «مبارزه» است که از ابتدا به عنوان رسانه تحلیلی جمعی از فعالان و فعالان سابق انجمن‌های اسلامی تلاش کرد مواضع خط امامی و چپ مذهبی را در فضای دانشگاه‌ها احیاء نماید.)

بنابراین به وزیر محترم اطلاعات و همکارانشان توصیه می‌کنیم به جای بهانه‌گیری از تفکرات حاشیه‌ای و جریاناتی که بواسطه انحصارطلبی رقیب دیگر بروز و ظهور چندانی نه در معادلات سیاست و نه در دانشگاه‌های کشور ندارد، مشکلات واقعی را کشف و رفع نمایند. اینکه نسخه‌های تعدیل ساختاری، خصوصی سازی، استقراض و سرمایه‌گذاری خارجی در کشور ما موفق نبوده، گناه منتقدان آن نیست که برعکس، اثبات صحت نقد ایشان است. معلول و ناکارآمد بودن سرمایه‌داری افسارگسیخته و رانتیر ایران در ذات آنست نه در علت یابی مخالفان آن!

:::::