۱۱:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۷/۸

کلاف سردرگم تسهیلات دانشجویی

مبارزه(رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام)-غلامرضا ظریفیان استاد دانشگاه:
بحث مسائل رفاهی و تسهیلات دانشجویی تبدیل شده است به کلافی سردرگم که پیچیده شدنش چند دلیل عمده دارد:
١- از یک دوره‌ای سیاست‌های دانشگاهی ما به سمت رشد کمی دانشجو رفت. زمانی جمعیت دانشجویی ما ٢ میلیون نفر بود و بعد از اعمال این رشد کمی تبدیل شد به ۵/۴ میلیون نفر. پس از این تغییر نسبت تامین امکانات رفاهی با این رشد دانشجو تطابق پیدا نکرد. زمانی که نسبت رشد دانشجو ١٠ درصد بود، می‌شد برای تامین خوابگاه و غذا و سایر امکانات رفاهی برنامه‌ریزی کرد اما وقتی این نسبت شد ۵٠ درصد، هزینه تامین امکانات و رفاه دانشجویان بسیار سنگین شد و یک فاصله جدی بین میزان دانشجویان و میزان امکانات به وجود آمد و سبب شد تا دانشگاه‌ها نتوانند سرویس مناسبی به دانشجویان ارایه دهند، همین است که دانشگاه‌ها ناچار شدند برای مدت حضور دانشجو در دانشگاه زمان معین کنند تا با فارغ‌التحصیل شدن دانشجویان جا برای دانشجویان جدید باز شود.
٢- از طرف دیگر طبیعی است که به نسبت افزایش میزان پذیرش دانشجو، دولت باید هزینه‌ای را در اختیار دانشگاه‌ها قرار دهد و امکانات دولت اجازه قرار دادن هزینه مناسب به دانشگاه‌ها را نمی‌دهد و برای همین دانشگاه‌ها با کمبود شدید بودجه مواجه شده‌اند و این کمبود را باید یا از طریق دریافت برخی هزینه‌ها از دانشجویان تامین کنند (که در مجموع هم بودجه قابل توجهی برای دانشگاه فراهم نمی‌کند اما پرداختنش برای دانشجویان سنگین است) یا با مهلت گذاشتن برای فارغ‌التحصیلی بخشی از هزینه‌های خود را کم کنند، برای همین است که این کلاف سردرگم تبدیل به مساله می‌شود و این موضوع را پیش می‌آورد که دانشگاه یا باید قید ظرفیت بالای جذب دانشجو را بزند یا دانشجو بگیرد و با این مشکلات سروکله بزند.
٣- در برخی از دانشگاه‌ها هم مساله مدیریت است که دانشجوها را در تنگنا قرار داده است و باعث شده تا به آنها فشار وارد شود. یک سری از دانشگاه‌هایی که در مساله سنوات به مشکل برخورد کردند در برخی موارد از ضعف مدیریتی رنج می‌برند و باید این ضعف را در سطوح مدیریت میانی خود رفع کنند.

باید به یاد داشته باشیم که نهاد هیات امنای دانشگاه، نهاد مبارکی است. هیات‌های امنا نماینده استقلال دانشگاه‌ها هستند و نباید به اصل آنها آسیبی وارد شود. با این وجود چون تصمیم‌گیری‌های ملی هم بر عهده آنهاست ممکن است در برخی موارد اشکالاتی داشته باشند که طبیعتا باید این ضعف‌ها را برطرف کرد یا وزارت علوم در مسائلی که کلان‌تر هستند ورود پیدا کند اما نباید اساس هیات امنا را زیر سوال برد. نکته آخر و بسیار مهمی که باید به آن توجه داشته باشیم این است که ما در سال آخر این دولت هستیم و در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری. مدیران دانشگاه‌ها باید دقت کنند و متوجه برخی ظرایف باشند، دولت باید مواظب باشد و مساعدت لازم را به دانشگاه‌ها برساند و البته دانشجوها هم باید حواس‌شان جمع باشد و مراقب باشند مسائل دانشگاه زمینه سوءاستفاده دیگران را فراهم نکند. این یک ترکیب سه‌جانبه است که تعامل‌شان با هم اهمیت بسیار دارد، یکی از بهترین راه‌های حفظ این ترکیب، استفاده از ظرفیت شوراهای صنفی دانشجویان است که بسیار ارزشمند است. دانشگاه باید از کمک این شوراها استفاده کند، باید از آنها یاری بگیرد تا هم در جریان مسائل دانشجویان قرار بگیرد و هم مشکلات دانشگاه را از طریق آنها به دانشجویان منتقل کند. دانشجویان باید در جریان مسائل دانشگاه باشند. دانشگاه‌ها باید علاوه بر رفع ضعف‌های موجود در میان مدیران میانی خود، دست به انتخاب بزنند؛ دانشجوی بیشتری بگیرند و امکانات کمتری بدهند یا اینکه با کم کردن ظرفیت پذیرش دانشجو امکانات بیشتری بدهند اما برخی از متقاضیان را از فرصت حضور در برخی رشته‌ها محروم کنند. نهادهای مدنی مانند شوراهای صنفی می‌توانند در این تصمیم‌گیری‌ها کمک‌کننده باشند.
منبع : اعتماد
::::