۱۲:۱۴ - ۱۳۹۲/۰۵/۲ پرونده لباس شخصی های قم به کجا می انجامد

اتوبان یک طرفه قم – بهارستان، دو طرفه می شود؟

چرا این گزارش خوانده نمی شود؟ سوال مهمی است، اما پاسخش کمی مبهم است، انگار صحبت از ترس است، و کسی از کس دیگری می ترسد، «آقای بروجردی چرا گزارش حادثه قم را در صحن علنی قرائت نمی کنید؟ از چه کسی می ترسید؟»

«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):

«رئیس بی بصیرت نمی خوایم، نمی خوایم»

اینها بخشی از شعارهای جمعی چند ده نفره در سخنرانی رئیس مجلس شورای اسلامی است. جایی که رئیس سابق سازمان صدا و سیما در شهری که نمایندگی آن را بر عهده دارد مشغول سخنرانی است. ۲۲ بهمن ۱۳۹۱، تاریخی است که علی لاریجانی هم طعم گس آشوب در سخنرانی را می چشد. جمعیتی که گفته شده جمعی از طرفداران محمود احمدی نژادند که از حوادث موسوم به یکشنبه سیاه دل چرکین گشته اند. تنها چند روز قبل از این واقعه، در اقدامی کم سابقه روسای دو قوه مقننه و مجریه در صحن علنی مجلس با یکدیگر درگیری لفظی پیدا کردند که بعدها از آن تحت عنوان یکشنبه سیاه یاد شد .

تکرار چندین باره این اتفاق یا شاید هم وزن سیاسی علی لاریجانی باعث شد تا اینبار برخلاف دفعات قبل این بار واکنشی درخور صورت پذیرد و اضلاع مختلف نظام، سعی در ریشه یابی و برخورد با این پدیده کنند.

«حادثه زشت و بی سابقه دیروز در قم حیرت آور بود، چون عده ای در روز وحدت ملی و جشن انقلاب آن هم در حرم حضرت معصومه(س) به اسم پیروی از ولایت فقیه مانع سخنرانی رئیس مجلس شدند و از آن بدتر اقدام به سنگ پرانی و کفش پرانی کردند.» اینها را احمد توکلی در شرح واقعه می گوید و طبعا آن را نفی می کند. توکلی همچنین خواستار ورود وزارت اطلاعات به این اتفاق می شود. جمعی از مراجع تقلید، هم در اظهاراتی جداگانه این اتفاق را تقبیح می کنند.

علی لاریجانی هرچند شکایتی را در این مورد تنظیم نمی نماید، اما دادستانی به علت جایگاه حقوقی رئیس قوه مقننه به مسئله ورود می کند. از سوی دیگر عوض حیدرپور یکی از نمایندگان مجلس، از تشکیل پرونده ای ویژه برای بررسی این داستان در کمیسیون امنیت ملی خبر می دهد.

مقام معظم رهبری هم در بیاناتی رویکردهای اینچنینی در سخنرانی مسئولان را غیرقابل قبول خواندند و خطاب به آنهایی که خود را حزب اللهی می دانند، فرمود که این اقدامات به نظام ضربه می زند.

حتی حسین شریعتمداری هم این اتفاق را محکوم می کند، «گروه یاد شده با اقدام اخلالگرانه خود قطعا به کشور خیانت کرده اند» تنها جریانی که گویا این معترضین را جمعی از مردم ولایتمدار که خواهان وحدت مسئولین شدند؛ خواند رسانه دولتی ایرنا بود. روح الله حسینیان یکی از اعضای برجسته جبهه پایداری و از شاگردان قدیمی آیت الله مصباح هم این اقدامات را در جهت تنش زایی می خواند و آن را غیر قابل قبول عنوان می کند.

عکس ها و فیلم های افراد شعار دهنده و البته پرتاب کننده به سرعت در شبکه های مجازی پخش شد و برخی از پیگیری و دستگیری این افراد خبر دادند.

علی لاریجانی بعدها در صحبت هایی اظهار داشت که اتفاقات ۲۲ بهمن قم برایش عجیب نبوده و تنها نگران خدشه دار شدن اخوت و برادری در قم است.

کمیسیونی که نمایندگان مجلس در کمیسیون امنیت ملی برای پیگیری این رویداد تشکیل داده بودند، بارها و بارها زمان اعلام نتایج تحقیقاتش را به تعویق انداخت، تقریبا عموم اعضای این کمیسیون تاکید داشتند که در انتهای زمستان ۹۱، گزارش نهایی این تحقیق در مجلس قرائت خواهد شد.زمستان که هیچ، بهار هم گذشت و تابستان هم به نیمه رسید و این گزارش قرائت نگردید. نمایندگان طیف های مختلف سیاسی هر کدام به نحوی به بررسی این پرونده اعتراض داشتند. هر دو طرف از فشاری صحبت می کردند که عیان نبود از کجا وارد می شد، اما مشخص بود که کمیسیون امنیت ملی را ناچار کرده بود این گزارش را پس از چندین بار تعویق، بازهم نهایی نگرداند. برخی از نمایندگان از اعمال فشار بر نخواندن آن در صحن علنی مجلس می گفتند و برخی دیگر از فشار برای گنجاندن برخی نهادها و افراد در متن گزارش.

در شرایطی که بیش از ۵ ماه از این حادثه گذشته است، در جدیدترین تحول، حسین نقوی حسینی، سخنگوی کمیسیون ۹۰ مجلس، در اظهاراتی جدید از بخش های از این گزارش پرده بر می دارد. او که این گزارش را بالغ بر ۷۰۰  صفحه می خواند، از اقداماتی برای مشخص شدن ریشه این آشوب سخن به میان می آورد که در نوع خود جدید است: « ما چند‌هزارساعت وقت گذاشتیم. سفرهای مکرر و نشست‌های مختلف صورت گرفت. تحلیل محتوای اطلاعات خیلی دقیق صورت گرفت. ۳۵هزار پیامک که ظرف ساعت ۱۲ تا ۲ روز حادثه در قم منتشر شده بود را تحلیل محتوا و پیاده کردیم. بازجویی‌هایی که صورت گرفته بود را بررسی کردیم. سخنرانی‌هایی را که قبل از مراسم در «مسجد اهل‌بیت» انجام شده بود را به‌صورت «کلید واژه‌ای» تحلیل محتوا کردیم. حتی بررسی شد که در این پیامک‌ها از چه کلماتی استفاده شده و در مجموع کار بسیار فنی و دقیقی صورت گرفت. تعداد صفحات گزارش بیش از ۷۰۰ صفحه است. چیزی که در کمیسیون قرائت شده چکیده‌ای از گزارش بود که تنها روند پیگیری را نشان می‌داد. جمع‌بندی گزارش کمیته و پیشنهادات ۱۹گانه کمیته آنجا ارایه شد»

از طرفی دیگر چهارشنبه هفته قبل، مرتضی کریمی قدوسی یکی از نماینگان مخالف روند پیگیری این پرونده، در صحن علنی مجلس گفت: «اعضای کمیته مدعی هستند که با ۹ مرجع‌تقلید دیدار کرده‌اند و به نقل از آن‌ها مطرح می‌کنند که اگر گروه پرتو وابسته به موسسه آیت‌الله مصباح یزدی ریشه‌کن نشود، قم روی آرامش نمی‌بیند.» اظهار نظری که البته نه از سوی اعضای کمیسیون و نه از طرف سایر مخالفین مورد تایید و تکذیب قرار نگرفته است

چرا این گزارش خوانده نمی شود؟ سوال مهمی است، اما پاسخش کمی مبهم است، انگار صحبت از ترس است، و کسی از کس دیگری می ترسد، «آقای بروجردی چرا گزارش حادثه قم را در صحن علنی قرائت نمی کنید؟ از چه کسی می ترسید؟» جواب نامعلوم است اما سوال کننده تنها نادر قاضی پور نماینده ارومیه نیست، سوال جمع دیگری از نمایندگان هم هست که چرا این گزارش خوانده نمی شود.

گویی بازهم باید منتظر ماند و دید بالاخره طلسم این پرونده شکسته خواهد شد و اسامی افراد، جریان ها و یا شاید آنطور که کریمی قدوسی می گوید موسسه ای که نامش در گزارش آمده است، پس از بیش از ۵ ماه قرائت خواهد شد یا خیر؟

منبع: خرداد نیوز

:::