دکتر پزشکیان: گرانی و تحریمها نتیجه رفتارهای احمدینژاد است.
اگر احمدینژاد به مشایی اعتقاد داشته باشد و بخواهد دنبالش برود و برایش این کار را بکند، اشکالی ندارد. البته اگر در هنگامی که رییسجمهور است، بخواهد برود و برای مشایی این کار را کند، خلاف قانون است و از همان خلافهایی است که رییسجمهور نباید بکند. اگر چنین نیتی دارد و اگر چنین حرفی را زده باشد که میخواهد از مشایی حمایت این چنینی کند، اصلا صلاحیت برگزاری انتخابات از احمدینژاد سلب میشود.
«مبارزه» (رسانه تحلیلی خبری دانشجویان خط امام):با نزدیک شدن به ۲۴ خرداد و تحقق حماسه سیاسی کشور، اتفاقاتی در کشور میافتد که صدای مردم را در آورده است. اکنون مردم انتقاد دارند که چرا دولت باید مراسم استادیوم ۱۰۰ هزار نفری را برگزار کند و در وضعیتی که اوضاع اقتصادی مطلوب نیست و تورم همه مسائل را تحت تاثیرقرار داده است باید هزینه چند ده میلیاردی به گونهای انجام شود که عدهای برای تامین معاش روزانه خود با مشکلات سختی مواجه هستند، شاید بتوان اذعان داشت که مردم نگران سوءاستفاده دولت از بیتالمال هستند. در این رابطه با مسعود پزشکیان، نماینده تبریز و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی گفت وگو کردیم که در ادامه آمده است.
اکنون بحث تخلف در انتخابات خیلی مطرح است و بسیاری از مردم نسبت به دخالت دولت در انتخابات نگران هستند. فکر میکنید تخلفات دولت و سوءاستفاده از امکانات دولتی تا چه اندازه در دولت وجود داشته و آیا در این ۸ سال شدت گرفته یا کاهش داشته است؟
تخلفات دولت چیز تازهای نیست. معنای تخلف دولت این است که سیستمهای اداری در جهت کارهای تبلیغاتی و نیاز انتخاباتی دولت در گذشته کار کنند دولت الان هم اقداماتی انجام میدهد که شائبه انتخاباتی دارد. اما اینکه با نیت تبلیغات انتخاباتی باشد، آن را نمیدانم. چون آدمی نمیتواند نیتها را بخواند. ولی قبلا هم بارها صحبت کرده ام که بسیاری از رفتارهای دولت برایم توجیهپذیر نبوده است. به راستی نمیدانم دولت با چه منطقی در یک ورزشگاه ۱۰۰ هزار نفری میخواهد از یک عده قدردانی کند؟ اعضای یک اداره یا یک سازمان مگر چند نفر است؟ فرض کنیم دولت میخواهد از خدمات کارکنان گردشگری قدردانی کند، مگر در یک اداره چند نفر شاغل هستند که به بهانه آن از یک استادیوم میخواهند قدردانی کنند؟ آقایان دولتیها چه شاخصی میگذارند؟ بالاخره در دنیا از خدمات سازمانها و ارگانها قدردانی میکنند. اما رسم این است که یک شاخصهایی میگذارند و بر اساس آن ارزیابی میکنند. سپس آنها را در یک سالنی دعوت میکنند و علتهای این گردهمایی را میگویند. بعد هم اعلام میکنند به این علت به فلان نیروی خدوم جایزه میدهیم. این رفتار دولت احمدینژاد در کجای دنیا رسم است که یک سالن ۱۰۰ هزار نفری را تسخیر کنند و بخواهند از اعضای یک اداره ای که نمیدانم ۲۰۰۰ نفر کارمند دارد یا ندارد، مثلا قدردانی کنند؟ آیا منطقی در این رفتار میبینید؟ من که هیچ منطق و استدلالی نمیبینم. اما اگر از من بپرسید که چرا دولت این کار را کرده است، پاسخ میدهم باید از خودشان بپرسید که هدف از این کار چه بوده است زیرا هیچ منطقی ندارد و هیچ عقل سلیمی با اموال خود این کار را نمیکند مگر آنکه از جیب دیگری خرج کند که البته دولت هم از جیب مردم خرج کرده است.
این مراسم هزینه سنگینی داشته است. آیا درست است که این هزینهها را آن هم در این برهه زمانی نزدیکی به انتخابات صرف این مراسم کنند؟
بی شک این مراسم توجیهی ندارد اما دیدیم که این کار را انجام دادند گمان میکنم که باز هم انجام میدهند و خیلی کارهای دیگر مثل این را هم شاهد خواهیم بود. من که خسته شدهام و دیگر نمیدانم به این دولت چه باید گفت.
آیا این مراسم به این بزرگی شائبه انتخاباتی ایجاد نمیکند؟
شما نگران این هستید که شائبه ایجاد کند، من میگویم که شائبه انتخاباتی ایجاد کرده است. این حرف من نیست و خیلیها این حرف را میزنند. ولی چگونه این کارها را میکنند و شرمنده هم نمیشوند، من نمیدانم. البته باز هم تاکید میکنم که آدم نمیتواند نیتها را بگوید، اما میتوان گفت که این مراسم به شکلی بوده که کار منطقی نبود و از نظر شرعی و اخلاقی هم درست نبود.
گویا احمدینژاد بنا دارد که اگر مشایی تایید صلاحیت شود، شهر به شهر برود و برایش سخنرانی کند و پرچم به دست او بدهد. آیا درست است که چنین کاری کند، آن هم فردی که ۸ سال رئیسجمهور ایران اسلامیبوده است؟
اگر احمدینژاد به مشایی اعتقاد داشته باشد و بخواهد دنبالش برود و برایش این کار را بکند، اشکالی ندارد. البته اگر در هنگامی که رییسجمهور است، بخواهد برود و برای مشایی این کار را کند، خلاف قانون است و از همان خلافهایی است که رییسجمهور نباید بکند. اگر چنین نیتی دارد و اگر چنین حرفی را زده باشد که میخواهد از مشایی حمایت این چنینی کند، اصلا صلاحیت برگزاری انتخابات از احمدینژاد سلب میشود. یک آدمی که مسوول برگزاری انتخابات است حق ندارد از یک جناح، دسته و گروهی به صورت مستقیم و آن هم بدین شکل مستقیم دفاع کند.
آیا احمدینژاد امروزه جایگاهی در بین مردم دارد که اگر از مشایی یا فرد دیگری حمایت کرد، آن فرد رای بیاورد ؟
بالاخره هر کسی یک سهمی از جمعیت کشور را دارد، ولی اینکه آن سهم چقدر است، باید به دقت بررسی کرد. ولی اینطوری هم نیست که مطلق بگوییم سهم دارد یا ندارد، نامزد مورد حمایت وی موفق هست یا نیست. ولی شک نداریم که جایگاه احمدینژاد مثل گذشتهها نیست .
عملکرد احمدینژاد به خصوص در مورد مصوبات سفرهای استانی و وعدههایی که داده و انجام نشده، چیست و چقدر در فعالیتهای انتخاباتی وی موثر است و چقدر این مصوبات انجام نشده است؟
خیلی بدیهی است که وجدان جامعه از وعدههای بیجای احمدینژاد نگران و آزرده است. مگر احمدینژاد نمیگفت که در آخر دولت دهم دیگر بیکار نخواهیم داشت؟ چرا امروزه بیکار بیشتر شده که کم نشده است؟ مگر نمیگفت که جلوی رانت خواری را خواهیم گرفت؟ آیا قبول نداریم که رانت خواری در دولت نهم و دهم بیشتر بوده که کمتر نبوده است. مگر نمیگفت که تورم را مهار میکنیم؟ حالا وضعیت تورم را از جامعه بپرسید و ببینید مردم چه وضعیتی دارند. آیا توسعه، بیکاری و تورم شاخصهای عملکرد درست و غلط یک سازمان، یک دولت و یک ملت نیست؟ ببینید دولت احمدینژاد با اقتصاد کشور چه کار کرده و چقدر اقتصاد کشور را زمین گیر کرده و مردم را به ناچاری کشیده است. اینکه دعوا ندارد. حاضر هستیم عددهای خودشان را هر چند که واقعی نیست، بپذیریم و همین آمارهای دولتی میگوید وضعیت کشور اشکال دارد.
اما احمدینژاد بارها در صدا و سیما نمودار آورده و عددهایی را نشان داده که میگوید همه چیز خوب است؟
همین عددهایی که میدهند، جای ایراد دارد. بالاخره بیکارهای سرگردان را که میبینیم. حالا زمین و زمان بگوید بیکار نداریم و احمدینژاد صدها نمودار رسم کند، اما اکنون در هر خانهای حداقل یک بیکار وجود دارد. این در حالی است که بر مبنای عددهایی که خودشان دادهاند، میزان بیکاری ۱۳ درصد است که به عقیده من و صاحب نظران بالای ۲۰ درصد است. البته اگر ۱۳ درصد را هم بپذیرند، عدد بسیار بالایی است. حرف ما این است که مگر احمدینژاد نمیگفت کسی بیکار نمیماند، چرا امروزه خودشان آمار بیکاری ۱۳درصدی میدهند؟ رییس دولت نباید وعدهای بدهد که غیرواقعی است. من نمیگویم که احمدینژاد نمیخواهد بیکاری را حل کند، اما مهم این است که نمیتوانسته این کار را انجام بدهد و کاری که از رییسجمهور ساقط است، نباید به جایی وعده بدهد.
الان هم نزدیک انتخابات است و برخی از نامزدها وعدهایی را میدهند که رویایی است و از حیطه قوه مجریه خارج است. با این شعارهای غیرعملی چه کار باید کرد؟
اینها هم غلط است. وعدهای که غیرکارشناسی، غیرعلمیو تبلیغاتی است نباید در جامعه عنوان شود. آقایان نباید وعدهای را بدهند که مردم را نسبت به انقلاب، نسبت به مسوولان و مدیران بدبین کنند. این مردم وعدهها را باور میکنند اما چهار سال بعد که میبینند همه آنها دروغ از آب درآمد، آنوقت نمیگویند که این رییسجمهور دروغ گفته است، بلکه میگویند نظام اسلامی همین است.
آیا این رفتارها و اظهارات احمدینژاد تبعات بیرونی هم دارد؟
مگر میشود تبعات بیرونی نداشته باشد؟ بالاخره ما در مقابل دیدگان دنیا قرار داریم و هنگامی که حرف میزنیم، وعده میدهیم و مدیریت میکنیم، نتایج مدیریتمان معلوم است. گمان میکنید تبعات رفتارها و شعارهای احمدینژاد چه میشود؟
همین تورم، گرانی و تحریمها تبعات رفتارهای احمدینژاد است. اگر دولت ادبیات و گفت و گویش را اسلامیمیکرد، به این شدت ما را تحریم نمیکردند. اما وقتی هر چه از دهانشان در میآید، میگویند، به این وضعیت میافتیم.
منبع:روزنامه مردمسالاری